De coronatijd doet rare dingen met mensen. De een gaat wandelen, de ander puzzelen. Sinds kort weten we wat de coronahobby van onze trainer was: bakken. Hij ontpopte zich tijdens de wedstrijd tegen Blok EVC namelijk als een ware Robèrt van Beckhoven. Zonder kandidaten, maar met spelers. En niet in de baktent, maar op veld 2 van het Huiken. Hij gaf ons de opdracht om een taart te bakken volgens zijn recept. Stap 1: goed voorverwarmen. Stap 2: serveren voor goud, op de passer-loper welteverstaan. Stap 3: killing blockje erbij. En klaar ben je. Zo’n eenvoudige taart, dat smaakte naar meer. Na drie sets volgens bovenstaand recept, stortte de taart echter volledig in. Maar een ingestorte taart van vier punten smaakt nog steeds prima, dus we waren er niet zo rouwig om. Een week later mochten we weer komen opdraven, voor een nieuwe technische opdracht tegen Ormi. Schortjes om en gaan. De eerste twee sets hielden we ons keurig aan het recept van onze Robèrt. De derde set bakten we er niets meer van. Maar de vierde set was een spektakelstuk! We volgden het recept weer en maakten het lekker af: kersen, slagroom, alles. We worden nog eens meesterbakkers! Vandaag…

Lees verder

‘We mogen weer wedstrijden spelen!’ Man, wat had dames 2 naar dit bericht uitgekeken. Inmiddels zijn we een maand verder en hebben we welgeteld één potje gespeeld… Zaterdag 29 januari moesten we weer vroeg uit de veren want 10.15 uur aanwezig voor een bakkie en een wedstrijd tegen Dynamo. Met onze aanvoerster in de felroze verjaardagssokken, hoera! Wij hadden net één a twee trainingen in de benen, de meisjes uit Apeldoorn een stuk of tien meer. En dat was te merken. Hoewel we een vliegende start maakten konden we de eerste set toch niet binnenslepen en gingen ook set twee, drie en vier naar Dynamo. En dan was er ook weer blessureleed aan onze kant. Balen! Volgende week nieuwe ronde, nieuwe kansen. Zou je denken. Vijf coronabesmettingen bij de tegenstander, dus afgelast. Sommige mensen gaan wel heel ver om onder die roze verjaardagssokken uit te komen… Gelukkig was er ook goed nieuws. Een paar weken na haar kruisbandoperatie zat Marjolijn op een hometrainer! Wij zijn trots! Na een quarantaine hier en een positieve test daar, wat jaloersmakende foto’s uit Curaçao en Oostenrijk en hilarische TikTok-filmpjes van een niet bij naam te noemen middenvrouw met blonde krullen, zou het vrijdagavond 11…

Lees verder

Ook voor dames 2 is het seizoen begonnen. En hoe! Hoog tijd dus om iets van ons te laten horen. Ga er maar eens voor zitten… Begin september hebben we eerst maar eens aan de teamspirit gewerkt op de bruiloft van onze Anita. Het was even wennen: na anderhalf jaar weer een polonaise lopen, maar we konden het nog. Hopelijk zou dat ook voor het volleybal gelden. Nog geen twaalf uur later hadden we de pumps ingeruild voor hardloopschoenen en sjouwden we traditiegetrouw door Elburg voor de teamdag. Lang verhaal kort: we gingen voornamelijk als kippen zonder kop te werk, wat resulteerde in flink wat strafrondjes. En dat met een bruiloft in de benen. Maar hé, het leverde wel een yell op. Een week later ging het dan echt beginnen, thuis, tegen SDS, om 11.30 uur. Je zou denken dat er dan geen kip op de tribune zit, maar we blijken nu al een trouwe schare fans te hebben! Helaas zagen ze dat de meiden uit Voorthuizen in hoog tempo fraai volleybalden en wij daar nog niet in mee konden. In de vierde set moesten we ook nog eens Marjolijn het veld uit dragen met een nare knieblessure. Inmiddels weten…

Lees verder

Op een onstuimige donderdagavond vertrok dames 2 naar Epe. Niet wetende dat het ook een onstuimig potje zou worden. Maar daarover later meer…. De afgelopen weken pakten we hier en daar een puntje, maar tegen de nummer laatst zat er maar een ding op: winnen. Het liefst met 4-0 natuurlijk. We begonnen goed aan onze missie. Alles op de libero, luidde de opdracht. En zoals jullie inmiddels weten kunnen wij dat als geen ander. Die 1e set was dus zo binnen. Vrij eenvoudig een set winnen, het is even wennen. In de 2e set stonden we dan ook binnen no-time flink achter. Gelukkig was daar Riekie die ons met haar service terug in de wedstrijd en richting de winst in de 2e set hielp. Dat ging de goede kant op! Dan de 3e set. De altijd lastige 3e set. Het ging gelijk op, het werd zelfs 24-23 voor Ormi! Maar we bleven kalm en scoorden de 24-24, via een dikke touchébal van de tegenstander. Ondanks dat de bal ongeveer op de tribune belandde, gaf de scheids het punt en dus de set aan de thuisploeg. Weg kalmte: chaos, verontwaardiging en boosheid alom. De scheids bleef bij haar beslissing en dus…

Lees verder

Kennen jullie dat? Dat er in een wedstrijd wordt afgesproken om niet op die persoon in dat afwijkende shirtje te serveren en dat een flink percentage van de services tóch naar die persoon in dat afwijkende shirtje gaan? Nou, van die aantrekkingskracht had dames 2 de eerste paar competitiewedstrijden last. Het was niet om over naar huis te schrijven, dus dat hebben we ook maar niet gedaan. Enigszins opgelucht begonnen we aan onze tweede thuiswedstrijd, want tegenstander VZK bleek geen persoon in een afwijkend shirtje meegenomen te hebben! VZK is het oude cluppie van een van ons, dus we waren tot in onze gekleurde schoenen gebrand op een overwinning. We begonnen meteen scherp aan de wedstrijd: lekker veel servicedruk en slimme balletjes, afgewisseld met een knaller. 25-17, hey! En we hielden het lekker vol. Waren die duizelingwekkende lijnenloopjes in de eerste trainingen toch ergens goed voor… Ook de tweede set (25-22) en zelfs de altijd lastige derde set (25-23) sleepten we binnen. Aan het einde van de vierde set mochten de Wezepers even aan een puntje ruiken. Maar meer ook niet. We bleven kalm, kwamen knap terug en hielden de vijf punten dik verdiend in Elburg (25-23). Eens kijken of…

Lees verder