Hey Henoch, (Of moet ik coach zeggen) Zaterdag was het dan eindelijk weer zo ver, met ons oudeteam een avondje ouderwets H1 kijken. In onze appgroep (iets met “winen, dinen en lady’s) was de voorpret al een tijdje geleden begonnen. Dus om 17.15 zaten wij, aan de toch wat minder gezellige vorm bar, ons eerste Warsteiner, o nee Heineken biertje. Natuurlijk kon het patatje satésaus niet ontbreken. Wat gelijk opviel was de techniek die tegenwoordig gebruikt wordt. Geen hard roepende Annelies “nummer 94” maar een piepend apparaatje. Op de behoorlijk volle tribune was er alleen nog plek op de trap, naast een enorme …. Met een oudere man, die alleen maar kei-hard, kei-irritant, Kei-stad riep. Maar wat een verrassing om te zien dat jij stond te coachen en dat we hoorden dat Herjan de trainert is. Gelukkig waren sommige dingen niet veranderd. Want het spel was prima, dat jullie tegen de nr 1 speelden was niet te zien. Zelfs een setje gepakt,  dat kwam vast door de enorme aanmoediging vanaf de tribune “GROENE SHIRTEN, ZWARTE BROEKEN EVV!!” Na de wedstrijd was het vooral wennen dat René niet achter, maar voor de bar stond (blijkt al 5,5 jaar zo). Maar wat leuk om “de…

Lees verder

Hey Marieke, Het was weer ouderwets hoor!! Wat is die Reflex-hal toch een parel voor de sport. Houten vloertje, net te laag plafond, net te sterke tegenstanders en buitengewoon luidruchtig publiek. Uit Elburg dan hè. En de bustoeristen uit Nunspeet. De altijd aanwezige drie wijzen uit Oldebroek. En niet te vergeten de harde kern uit Lelystad. Het was gewoon een thuiswedstrijd! Wat een prachtige sfeer. En dan blijken we gewoon tweeënhalve set goed te kunnen volleyballen. Koop je weinig voor, maar geeft wel een goed gevoel. Zonder de traditionele geuren van de Hansburger, maar mét het vertrouwde gerinkel van in vlot tempo gevulde bierglazen op de achtergrond, boden we aardig weerstand aan de kampioenskandidaat uit Kampen. Zij sloegen harder, hoger en mooier. Maar wij rommelden in de eerste twee sets net wat meer punten bij elkaar. Met dank aan de vocale ondersteuning vanaf de tribune. De Reflexhal ademde Elburg. En “groene shirtjes, zwarte broekjes” op z’n Nunspeets, nog nooit vertoond… 😊😊 Beetje jammer dat we in de 3e set gingen serveren alsof we Reflex heetten. En daarom niet met de volle buit de kantine in konden. En op conditie hebben we nog nooit een wedstrijd gewonnen, dat weet jij ook….

Lees verder

Hey Marieke, wat fijn om weer van je te horen! En ik zag in de online reacties dat ik niet de enige ben. Tja, voetbalmoeder… Geeft niks joh. En is vast van tijdelijke aard. Ik ben zelf een tijdje luizenvader geweest. Verzin je ook niet. Maar daar ben ik maar weer mee gestopt toen we de hoofdluis eenmaal te pakken hadden. Want wat heb je daarna nog te winnen, hè? Je tip heeft de gemoederen afgelopen week overigens nog behoorlijk bezig gehouden. Prima idee, hoor, zo’n mascotte. Ik zag Kroes al voor me in z’n tijgerpak. Sterker nog, van de week dacht ik dat beest op de A28 voorbij te zien schieten. En bij Evert de Egel krijg ik ook warme gevoelens. We hebben uiteindelijk echter een andere oude bekende moeten adopteren. Niet omdat we dat nou perse wilden. Maar hij was er opeens…  We dachten eerst nog even dat we van doen hadden met een wat vroege Halloween-vierder, die na een lekkere bak koffie wel zou doorreizen naar Walibi. Helaas meldde hij dat-ie voorlopig nog een tijdje bij ons blijft. Nou welkom dan maar als onze officiële mascotte: DEGRADATIESPOOK! Vanaf zaterdag is-ie voortaan bij onze wedstrijden van de partij….

Lees verder

Woédend was-ie, Marieke!! Man, man, man, zo heb ik hem nog nooit uit zijn plaat zien gaan. En terecht, hoor. Want we maakten we er zaterdag een potje van. Ik vond het zelf eerlijk gezegd ook wel een beetje gênant. En dan hoor ik je zeggen: “ja, met een nieuwe spelverdeler is het altijd even wennen”. Nou, die vlieger ging niet op. Want Rob zat lekker in Legoland en Wouter was zo vriendelijk om uit z’n rolstoel te komen en een balletje op te gooien. En die zou het klappen van de zweep inmiddels toch moeten kennen. Maar het bleef een ergerlijk, losgeslagen zooitje. Natuurlijk was iedereen erop voorbereid dat Gaillard tijdens het controleren van de nethoogte weer zou lopen klooien. No problem, ook de scheidsrechters weten dat inmiddels. Gewoon ff laten lopen. Maar wat er daarna gebeurde was een schande voor het team, voor de Topdivisie en eigenlijk voor het hele Nederlandse volleybal. En het was goed dat hij hard ingreep. Want wat zetten we onszelf voor geslachtsdeel. De lieftallige omroepster was het ontgaan en wilde van start gaan met het voorstellen van de aan de zijlijn opgestelde ploegen (“Onder nr 4 Robert van den Esterink, onder nr 6…

Lees verder

Ja Marieke, Het was weer zover! De eerste uitwedstrijd van het seizoen. En meteen naar het hoge Noorden. Je kunt het maar gehad hebben. Ik moet eerlijk zeggen: ik zag er wel wat tegenop. Want na een kilometer of 40 op de bijrijdersstoel slaat de kramp in de benen vaak al toe. Gelukkig hebben we tegenwoordig een manager. En die had geregeld dat we niet op de ACLO, maar in Assen tegen Donitas konden spelen. Dat scheelt toch al gauw 25 kilometer. Voor de Groningse studenten had Jaap een paar leenautootjes geregeld. Behalve voor hun libero, die moesten we bij een bushalte in Assen-Noord oppikken. Achteraf bleek dat we hem daar beter hadden kunnen laten staan. In Asser sporthallen is het doorgaans erg gezellig. Herinner je je de dampende mensenmassa op dat feestje in de Peeloo-hal na onze mislukte kampioenswedstrijd nog? Nou, in de Olympushal gaat het er een stuk serieuzer aan toe. Bij binnenkomst ontdekten we meetrainer Job zwijgend langs de kant van veld 2. En er klonk wat schor geschreeuw vanaf veld 3, waar een mislukte dirigent probeerde een verzameling vijftigers aan het handballen te krijgen. Op de andere velden heerste een serene rust. Een rust die lang…

Lees verder