Ook voor dames 2 is het seizoen begonnen. En hoe! Hoog tijd dus om iets van ons te laten horen. Ga er maar eens voor zitten…

Begin september hebben we eerst maar eens aan de teamspirit gewerkt op de bruiloft van onze Anita. Het was even wennen: na anderhalf jaar weer een polonaise lopen, maar we konden het nog. Hopelijk zou dat ook voor het volleybal gelden. Nog geen twaalf uur later hadden we de pumps ingeruild voor hardloopschoenen en sjouwden we traditiegetrouw door Elburg voor de teamdag. Lang verhaal kort: we gingen voornamelijk als kippen zonder kop te werk, wat resulteerde in flink wat strafrondjes. En dat met een bruiloft in de benen. Maar hé, het leverde wel een yell op.

Een week later ging het dan echt beginnen, thuis, tegen SDS, om 11.30 uur. Je zou denken dat er dan geen kip op de tribune zit, maar we blijken nu al een trouwe schare fans te hebben! Helaas zagen ze dat de meiden uit Voorthuizen in hoog tempo fraai volleybalden en wij daar nog niet in mee konden. In de vierde set moesten we ook nog eens Marjolijn het veld uit dragen met een nare knieblessure. Inmiddels weten we dat ze haar voorste kruisband heeft afgescheurd. Een ontzettende domper! En dat was nog niet alles. Toen ze net met een coolpack langs de kant zat, werd een van onze supporters onwel op de tribune. Dat was flink schrikken, en de wedstrijd werd gestaakt. Gelukkig voelt hij zich inmiddels weer kiplekker. Wat een begin van de competitie!

Vijf dagen later moesten we alweer aantreden, uit tegen Pauwervoll. We besloten meteen aan het begin onze jarige joker in te zetten en Steph met oogverblindende roze sokken het veld in te sturen. Dat zou ons geen windeieren leggen! Maar met een lastige service en gehaaide balletjes maakten de Ermelose dames het ons erg lastig. In de derde set moesten we wéér iemand het veld uit dragen, Anita dit keer, met een enkelblessure. Gelukkig kon ze Marjolijns krukken lenen… Nog een tegenvaller! Dit keer lieten we ons niet gek maken. Pauwervoll dacht ook de vierde set binnen te hebben, maar we knokten ons langszij, mede dankzij de koelbloedige serviceserie van Lotte: 24-26. Lekker chickies!

Voor de tweede thuiswedstrijd konden we gelukkig rekenen op hulptroepen van dames 3. We gaven scheidsrechter Wim vooraf prachtige presentjes (mede dankzij heren 2) en deden daarna Alterno drie sets cadeau. Maar het was een mooie strijd! De meiden van Alterno maakten net wat minder fouten en gingen dus na een glaasje ranja met vier punten terug naar Apeldoorn. Wij trokken een fles advocaat open en proosten op een puntje en vooral: een ongeschonden strijd.

De komende weekenden staan er twee uitwedstrijden op het programma. Maar zaterdag de 30e spelen we weer in ’t Huiken. Tot dan!