Iets later dan gebruikelijk maar even het stukje van Heren 1. Vanmorgen moesten we natuurlijk snert lopen. Wat een gezelligheid in ’t Huiken is dat! En wat een succes ook weer! De meesten waren behoorlijk enthousiast, vooral over de nieuwe rookworsten. Jammer dat niet iedereen die mocht verkopen.

Ik hoop dat het vanavond ook lekker druk is, want zoals iedereen ondertussen wel weet komt  het ijzersterke en (voor ons) onverslaanbare Sliedrecht op bezoek. Laten we er een leuk feestje van maken. Oh, en voor de echte kenners onder ons. Het gaat om drie gewonnen sets, dus na 0-3 zijn we klaar. Er blijken namelijk ook volleyballers te zijn die denken dat we na 1-2 klaar zijn. Hoewel wij dan ook vinden dat we wel gewonnen hebben, is de Nevobo het daar niet helemaal mee eens.

Goed…ik praat  dan wel veel liever over de wedstrijd van vanmiddag dan dat ik terugkijk naar vorige week, maar omdat dit ook een objectief wedstrijdverslag moet zijn zal ik het ook maar even over de wedstrijd tegen het (net zo) ijzersterke Keistad moeten hebben.

Het was slecht. Heel slecht. En we verloren. Punt.

Behalve het volleybal was afgelopen zaterdag eigenlijk best een geslaagde dag. Uiteraard zijn we begonnen met een visje. Wat een gaaf pand heeft die Dries zeg! Sorry Wippe, we reden de andere kant op. Op de automatische piloot in de spelersbus reden we zo naar sporthal Midland. Niet om daar te volleyballen, want dat mochten we in de Amerena, maar om die heerlijke maaltijd (je weet wel, die levensgevaarlijke) te nuttigen. Het was heerlijk, dus bij dezen, nogmaals dank!

Na de maaltijd toch maar richting onze rituele afslachting in Amersfoort. Met maar liefst vier spelersbussen (2 supurbs een Lodgy én een Volvo) reden we naar de Amerena, waar we een kille, lege, en vooral gigantische hal hadden verwacht. Daan deed in een uiterste poging nog zijn best publiek mee te krijgen, maar het mocht niet baten. Eenmaal aangekomen bleek de verwachting maar deels te kloppen. We mochten parkeren in een grote ondergrondse parkeergarage, waar we, potverdorie nog aan toe, aan de tolwachter moesten betalen! Opa was het daar niet helemaal mee eens.

Na een rijkelijk ontvangst in een La Place achtige kantine met schermen die aantoonden dat er “topvolleybal” zou worden gespeeld zochten wij ons een weg naar de kleedkamers. Na een half uur kwamen we er achter dat onze tegenstander ook een eigen kantine hadden waar we koffie konden drinken. Eentje zonder zwemmoeders, maar met gewoon leuke volleybal(l)(st)ers. Gelukkig waren we op tijd, dus konden we daar mooi even uitrusten van de reis.

Daarna, na weer een half uur zoeken vonden de Elburgse prutsers een lege kleedkamer. Vermoedelijk een dameskleedkamer, want hij rook best lekker. Erg was het niet, want de dames speelde een hele uitgebreide vijfsetter en bovendien was Daan weg (en die durft zeker niet zomaar een dameskleedkamer open te trekken), dus het was lekker rustig. Tijd zat dus om ons om te kleden.

En toen de wedstrijd, maar dat heb ik net al uitgebreid behandeld. Niets verder over te melden, behalve dat we niet hadden verwacht dat we vergeleken zouden worden met het grote VC Sneek. Dat leek bijna een compliment.

Tot onze verbazing was het hartstikke druk in de hal. Echt heel gaaf. Volle tribune, maar geen geluid, want daarvoor zat iedereen te ver weg. Dat zijn wij in Elburg niet gewend. Daar is het altijd een kabaal van jewelste, en daar zijn we trots op. Hopelijk overtreffen we de sfeer straks weer. Het wordt een feestje. Inhoudelijk niet het beste stukje deze keer, maar dat komt ook doordat mijn vingers nog bevroren zijn van het snert. En het schrijven scheelt me toch weer twee euro. Tot zo!