Na de deceptie van vorige week moesten we deze keer tegen Zeewolde Heren 2.

Een thuiswedstrijd zonder publiek?

Wij hadden het geluk dat er één toeschouwer aanwezig kon zijn, de vrouw van Jeroen als Corona-coördinator.

Maakt voor ons niet uit, we zijn al jaren gewend aan maximaal één of twee toeschouwers.

Onze coach Herjan kon er niet bij zijn vanwege zwemles, maar gelukkig hadden we Remco, de libero van Heren 1 als coach. Die heeft zijn zwemdiploma al, hij kan namelijk heel goed naar de bal duiken.

Aan het begin van de competitie is de sterkte van een tegenstander nog niet goed in te schatten o.b.v. de stand, dus we hadden geen idee of we nu wel kans zouden maken.

Onze tegenstander kwam incognito met mondkapjes binnen. Eenmaal afgezet was de gemiddelde leeftijd te zien en die viel gelukkig mee.

Eerst nog even de scheidsrechter omkopen met chocolaatjes en toen aan de bak.

En dat ging verrassend goed. Er werd hard gewerkt voor ieder punt en we vonden een mooi leeg plekje in het veld van de tegenstander voor de slimme ballen.

Eerste twee sets zo binnengesleept.

Derde set, altijd lastig, dus helaas verloren. Maar de vierde set gingen we er weer vol voor. Zelfs Remco deed nog even mee, uiteraard met het fanatisme dat je van een Heren 1 speler mag verwachten. Dat heeft Henk ook gevoeld bij een vader en zoon botsing.

Het doel heiligt de middelen zullen we maar zeggen, we wonnen met 3-1.

Hopelijk volgende week weer een (mooie) wedstrijd.