Hey, Marieke! Ik heb je gemist vorige week in Apeldoorn. Ben je erbij vandaag in Amersfoort? Of wacht je weer tot Lygurcus op bezoek komt? Dat zal op z’n vroegst pas voor de bekerronde in december zijn, hoor. En of ze er dan zijn is sowieso onzeker. Wij moeten ons eerst natuurlijk nog weten te kwalificeren. En dat wordt nog wel even puzzelen. Want je twee jaar handhaven in de topdivisie zonder een potje te winnen is één ding, maar doorbekeren zonder zege schijnt toch lastiger te liggen. En móchten we daar al in slagen, dan is er nog een dingetje. Want we hebben afgelopen zaterdag met de mannen van Sliedrecht Sport afgesproken dat zij dan ook komen. Gewoon omdat het de vorige keren zo gezellig was. Inmiddels ligt het verzoek bij de Nevobo om er een driekampje van te maken. Zodat iedereen aan zijn of haar trekken komt. We houden je op de hoogte.

Omdat het gemiddelde seizoen in de topdivisie na vier potjes wel zo ongeveer ten einde is, wordt het ook weer tijd om eens terug te kijken. En ik moet zeggen, dat kan in tevredenheid. Ja, zelfs met enige trots. Want we staan er goed op. Voor de jongere lezers: we zijn zelfs behoorlijk ‘on fleek’. In de afgelopen maanden hebben we immers een aardige bijdrage geleverd aan het regionale volleybal. We hebben twee jonge talenten uit de mentale lappenmand weten te krijgen en afgeleverd als basisspelers bij het grote Reflex in Kampen. Twéé drerries, hè!! Niet gering. Maar nog trotser zijn we op de stimulans die we aan ons eigen opleidingsteam hebben kunnen geven. Een kleine kwaliteitsinjectie vanuit Heren 1 blijkt voldoende om deze jonge honden naar de top van de 1^e klasse te stuwen. En ik verzeker je, daar gaat het niet eindigen voor deze knapen. Ik voorspel een langdurige battle met Rebelle H2, die ergens ver in de nationale bovenbond definitief in Elburgs voordeel beslecht zal worden. Tenminste, als Rik op matchpoint geen ballen naar het fietsenrek timmert. En zelfs de opvolging van deze generatie staat alweer klaar, zo bleek bij bezoek aan de CMV-jeugd. Maar liefst 4 toppers in spe wisten het juiste antwoord op de vraag wat de allerbelangrijkste taak van het Talent van de Week bij de thuiswedstrijd van Heren 1 is. “Snoep eten!!!”. Die komen er wel!

En zelf? Zelf zitten we er ook wel lekker in. We hebben na 4 potjes al meer punten dan ooit bij elkaar gesprokkeld in de topdivisie. De druk is er dus wel zo’n beetje af. En in die ontspanning beginnen zelfs patronen te ontstaan. Vooral bij uitwedstrijden. Waar we na weer een smadelijke nederlaag in de kantine spelen dat we gewonnen hebben. De tegenstanders zijn dan meestal al vertrokken, dus niemand weet dat we eigenlijk prutsers zijn. Tank (what’s in a name) raakt inmiddels aardig bedreven in het (laten) bijvullen van pitchers. En voor je het weet gaat het weer nergens over. Maar goed, onze uitwedstrijden zijn tegenwoordig zo gezellig dat er net zoveel supporters op de tribune zitten als thuis. Leuk!!!

Een ander patroon is dat onze tegenstanders vinden dat ze met minimaal 3-0 van ons moeten winnen. Daar hebben ze natuurlijk wel gelijk in. Maar het geeft toch ook een hoop druk als je al van te voren de buit ingerekend hebt. En dat is mooi om van dichtbij mee te maken. (Lijkt me dan, he. Want echt in de buurt kom ik zelf tegenwoordig niet meer.) Bovendien is het een goede voedingsbodem voor ons eigen spel, dat ooit door een coach van de tegenstander werd omschreven als ‘rommelig maar effectief’. Alles bij elkaar was koploper Donitas Apeldoorn zaterdag natuurlijk gewoon een paar maten te groot voor ons. En ach, dat setje tegen, met een beetje psychologische hulp relativeren ze dat vast tijdig weg.

Dit weekend nieuwe kansen op gezelligheid. Vooral voor Rob, want die heeft vakantie. De rest gaat naar de Amarena. Als kanonnenvoer voor Keistad volgens vizieropvolleybal. En die zullen er wel verstand van hebben.

We gaan het zien. Vanaf 19:30u giet ‘t oan. Persoonlijk hoop ik dat ze voldoende pitchers hebben. We zien je daar!