De trouwe lezers van het verslag van de avonturen van Heren 4 in de competitie weten inmiddels dat het hier gaat om een teamsport. Je wint met z’n allen en je verliest met z’n allen. Nou is verlies een woord dat bij ons dit seizoen nog niet in onze vocabulaire voor kwam.

Onze tegenstander van 12 maart, Spiker H2 uit Eerbeek, doet leuk mee in de subtop. Dus oppassen voor onnodig verlies. Bij het inslaan vlogen de ballen ons om de oren, de gemiddelde leeftijd was zeker de helft van die van ons team, dus we waren gewaarschuwd.

Maar ja, met een beetje servicedruk bleek hun pass echt slecht te zijn, dus dan blijft er van de aanval weinig over. En toch riep de auteur van dit stukje steeds SORRY als hij een fout maakte. Zoals iedereen probeer je zo goed mogelijk je best te doen voor het team. En wat is nou het mooie van ons team? Maakt niet uit als je een keer een fout maakt, je wordt niet meteen gewisseld! Kan ook zijn doordat we geen wissels hadden, maar toch!

Waarom dan sorry? Ik heb een hekel aan fouten maken. En dat terwijl ik mijn brood verdien met het vinden van fouten van anderen. Maar dat gaat over software, niet over volleybal.

Goed voornemen voor de volgende wedstrijd, geen sorry meer!

En de wedstrijd? Een heerlijke 4-0. Er moest behoorlijk voor worden geknokt, maar dat is alleen maar mooi.

In de tweede set wisten we een achterstand van 4 punten op het laatst om te buigen tot winst met 28-26, heerlijk toch?

Vrijdag 18 maart spelen we thuis tegen Brovoc, die staan helemaal onderaan. Dat moeten we dus makkelijk kunnen winnen. Helaas wordt ons spel meestal niet beter tegen dergelijke tegenstanders. We winnen wel, maar het ziet er soms niet uit. Tegen de vaste schare toeschouwers daarom bij voorbaat voor de allerlaatste keer … sorry.

Maar bedankt alvast voor jullie aanmoediging.

Uw auteur, een H4 teamspeler.