Afgelopen zaterdag was het weer zover, we mochten na een weekje rust eindelijk weer een wedstrijd spelen. Een paar dagen voor het zover was zat Patrick echter met z’n handen in zijn haren. Onze 3 talenten: Robert, Rutger en Wilrick konden allemaal niet aanwezig zijn bij deze wedstrijd, het zat ons niet mee. Hierdoor zijn wij wederom versterkt door onze smurf uit JB1: Milan! Niet alleen kregen wij versterking vanuit de jeugd, maar ook mocht Everhard na een enkele keer meekijken vandaag zijn eerste pot spelen. Eenmaal aangekomen in Hierden liepen we het sportcomplex in en was het hoogtijd voor het teamoverleg. Nadat iedereen een drankje genuttigd had en er een hevige discussie was tussen Joost en Mika over de Cola consumptie van Joost, was het tijd om de kleedkamer in te gaan.

De gasprijzen zijn natuurlijk overal flink gestegen en helaas was Hierden daar geen uitzondering van. Zodra we de zaal inliepen merkte we meteen hoe koud het was, gewapend met truien en de lust naar overwinning begonnen we met warmlopen. Opmerkelijk was dat een kwartier voor het start van de wedstrijd, onze tegenstander nog nergens te bekennen was.

Een tijdje later kwam het 2^de van HSC toch binnen en Patrick kwam direct naar ons toe om een leuke anekdote te vertellen: ‘’Toen ik net bij de senioren begon heb ik nog tegen die nummer 70 gespeeld, maar toen zag hij er nog wat jonger uit’’. Na deze opmerking kwam de scheids ook binnengelopen en gaf ons het signaal om te beginnen met inslaan. De scheidsrechter was een tikkeltje nerveus en ging voor een wereldrecord; in een kleine 5 minuten was het inslaan alweer afgelopen en begon de wedstrijd.

Na wat gewissel van de posities begon de eerste set. Het spel was nog wat slordig, maar de bromfiets van heren 3 wist de eerste set binnen te slepen met een overtuigende 25-17, dit kon beter. In de 2^de set werden we een beetje laks, we lieten het ons moeilijk maken maar wonnen de set met een verwoestende aanval van Milan als afmaker; 25-23. HSC wist even niet meer waar ze het moesten zoeken en besloten hun frustratie op de scheids te uiten, die ging hier jammer genoeg in mee. Ondanks deze kleine tegenslag wisten we goed weg te komen in de 3^de set. Everhard maakte voor het eerst zijn debuut in het veld, HSC stond versteld en kon niks tegen hem beginnen. Hierbij komt nog even een speciale vermelding van Joost, die bij de 24-10 besloot onderhands en achterstevoren te serveren. Deze bal vloog met razende snelheid richting het net, maar raakte in plaats van de vloer, het achterhoofd van Jurjan. De set eindigde in een 25-11.

De 4^de set was bijna een kopie van de voorafgaande set. Tijdens de wedstrijd werd er al aardig heen en weer geschreeuwd tussen beide teams, maar pas toen Milan een overtuigend monster block neerzette viel HSC stil, met een voldane blik verkondigde hij: ‘Ze durven niet meer!’ We stonden ruimschoots voor, maar toen klonk er een maar al te bekend fluitsignaal, HSC vroeg om 1 laatste time-out. Patrick had ons niet veel meer te vertellen, wel zei hij dat er volgens hem nog wel een balletje op de pipe zou worden gegeven door Joost. Dat gebeurde ook, Everhard sprong naar de bal en sloeg met volle kracht de bal naar de overkant: een destructieve aanval waar HSC niet meer van terug wist te komen. De set eindigde in 25-9.

Zo’n 4-0 overwinning moest natuurlijk gevierd worden! Hoewel het merendeel van het team terug naar huis ging, reed de Swift van Joost volledig volgeladen nog door naar de wedstrijd van ons HS1. Onderweg gebeurde er iets wat ons maar al te bekend voorkwam, Joost had weer een afslag gemist. Gelukkig werd deze fout hem vergeven toen we uitkwamen bij ons favoriete restaurant, waar we nog even een hapje gingen eten. Heren 1 wist niet te winnen, daarom nodigen we ze van harte uit om te komen kijken bij onze volgende wedstrijd!