Tja, en voor we het wisten begon het allemaal weer. Na een uitgebreide zomerse selectieprocedure bleken elf poppetjes bereid om een rol te spelen als bemanningslid van het vlaggenschip van EVV. Met pijn in ons hart namen we afscheid van onze vrienden Sjoerd, Robert en Wouter, de promotie van Herjan tot reserveschipper werd met gejuich begroet en met open armen ontvingen we de rookies Matthias, Daniel en Patrick. Woutertje G. is natuurlijk nooit echt weggeweest… Aan Peter en Herjan de schone taak om van deze verzameling individuen een team te maken. Voorwaar, geen eenvoudige opgave!

Na het gadeslaan van een aantal trainingen, wisten de beide schippers dat alleen een teamweekend soelaas zou bieden. Volle goede moed en met goed gevulde weekendtassen meldden we ons op een veelbelovende vrijdagavond bij ’t Huiken. De touringcar was nog in geen velden of wegen te zien, maar ja…de vrijdagavondspits he. Peter was rechtstreeks uit zijn werk gekomen en had zelfs nog geen kans gezien om zijn jerrycan en eindje touw thuis te droppen. Da’s nog eens hart voor het team! Hoe anders pakte de avond uit. De bus bleek niet meer te kunnen komen. Daarmee was ook duidelijk dat we onze vlucht naar Ibiza zouden missen. Om toch nog iets van het weekend te maken besloten we te voet verder te gaan. Naar ergens anders. Daarbij staken we Peter natuurlijk een handje toe bij het vervoeren van zijn attributen. Gelukkig had iemand een kompas. Nog gelukkiger was dat Daniel een krantenwijk heeft gehad en dus bijna overal de weg weet! Na enige tijd arriveerden we op de plek van bestemming: tuincentrum De Nieuwstadt in de buurt van Biddinghuizen. Helaas hebben we de groep niet volledig bij elkaar kunnen houden. Peter en Herjan hadden zich verkeken op de route en waren bij ’t Harde uitgekomen. Niet te beroerd om de beide jongens een handje te helpen, maakte de rest van de groep rechtsomkeert en sloot zich na anderhalf uur bij hen aan. Omdat er niet echt een programma voor het weekeind was voorbereid, besloten we vervolgens een stukje te gaan wandelen. Richting Elburg-West, compleet met overnachting op de strekdam. De rest van het weekeind laten we onbesproken, maar stond voornamelijk in het teken van verplaatsingen te voet…

Heeft zoiets nu zin, zult u zich afvragen. Wij hebben het nog niet gemerkt. Maar wellicht is hier sprake van een rendabele lange termijn investering? Anyway, de eerste serieuze gelegenheid om dit te onderzoeken was de eerste ronde van de Nevobo-beker half september. Geheel in lijn met het teamweekend verzamelden wij ons op woensdagavond bij ’t Huiken. Als ploeg die leert van ervaringen, had iedereen dit keer zijn wandelschoenen aangetrokken. Peter en Herjan deelden  aan iedereen een persoonlijk kompas uit en goedgemutst zetten we de pas erin richting het Limburgse Gennep (117 km enkele reis). Daniel – die vroeger een krantenwijk heeft gehad en bijna overal de weg weet – had zich goed voorbereid en zelfs zwemvliezen meegenomen. We bleken inderdaad een aantal rivieren over te moeten. Tegen lunchtijd arriveerden we zaterdags in het lieflijke Gennep. Met blaren op de voeten wonnen we een potje en verloren er twee. Dat zou afdoende moeten zijn om in oktober een vrij weekend te hebben. Maar we hadden buiten de Nevobo gerekend, die vond dat meedoen ook beloond moest worden en ons dus in de tweede ronde ook heeft ingedeeld. Da’s gelukkig niet in Limburg. Maar in Vught (132 km enkele reis)…

Na dit onfortuinlijke bekeravontuur stond de eerste competitiewedstrijd voor de deur. Dit seizoen zijn wij in de noordelijke tweede divisie A ingedeeld, omdat een clubje uit Den Haag dat zich terugtrok uit de eerste divisie niet zover wilde reizen. En dus in de tweede divisie B mocht spelen. Toen zij vernamen dat daarin ook diverse Duitse clubs als Vrivo, Set Up Ootmarssum en niet te vergeten onze hartsvrienden van Rebelle spelen, trokken zij zich overigens terstond ook terug uit de tweede divisie, maar dat terzijde… Tweede divisie A dus voor ons. Nieuwe tegenstanders, Groningen, Leeuwarden, Veendam etc. Best leuk! Bovendien wist Daan dat het niveau in deze divisie een stukje lager ligt dan in de tweede divisie B. Dat maakte het nog leuker!! Als kers op de taart mochten we zelfs beginnen tegen Animo ’68, een clubje uit het land van Bartje dat net was gepromoveerd uit de derde divisie. Een fijn opwarmertje dus.

De oplettende lezer voelt inmiddels aankomen waarom de aanloop van dit wedstrijdverslag zo lang is. Ook in dit geval werd de voorpret nogal bedorven door de werkelijkheid. De jochies van Animo bleken mannen te zijn. Die heel hard tegen een bal aan kunnen slaan. Zelfs als ze de avond ervoor een bruiloft hebben gehad. Daar hielpen onze wandelschoenen niet tegen… Met heel hard werken hebben we twee puntjes in eigen huis kunnen houden. En dat was het dan ook wel. Komende zaterdag mogen we proberen de schade te herstellen. Dan spelen we tegen Veracles, een studentenploeg. Dit keer hebben we maar geen verwachtingen, want je zult altijd zien dat deze studenten nu juist niet slim spelen, geen alcohol voor de wedstrijd drinken en wel veel volleybalervaring hebben. Als u het zelf wilt komen bekijken: wees welkom! We beginnen om 15.30u in de Struijkhal in Groningen. Slechts 131 km enkele reis….