Yo Marieke,

Waar was je nou??? Stralende zon, beetje lauwloene volleybal, kantine op kruipafstand en volop asbakken voor een stiekeme sigaret… Ik had jou wel verwacht op het Buitenvolleybaltoernooi zaterdag. Het was sowieso rustig qua opkomst van jullie team. Volgens mij was alleen Marloes van de partij. Maar die was er dan ook echt! Ze zette het hele toernooi naar haar hand. Leek bijna een wedstrijdleider. Heeft ze de wind er bij jullie ook zo onder? 😉

Het toernooi zelf was trouwens weer beregezellig. Bij de recreanten gaat het natuurlijk niet om het winnen, maar toch leek het daar in de finale niet op. Maar zeg nou zelf, als je als wedstrijdleiding de hele dag kramp in je tong hebt gehad omdat je een team met de naam Dnipro Dnipropetrovsk moest omroepen, dan geef je de scheidsrechter in de finale toch opdracht om hun tegenstander het voordeel van de twijfel te geven? Zeker als die ‘De scheids heeft altijd gelijk’ heet. Ik snap dat wel…

Bij het drie tegen drie toernooi ging het de hele dag hard tegen hard. Het niveau was behoorlijk hoog, maar ook gevarieerd, van eerste divisie tot aan spelers die helemaal niet op volleybal zitten. Maarja, uiteindelijk was het weer het oude liedje: iedereen werkt zich in het zweet, slaat, duikt, rolt en aan het einde wint Boerendans. Voor het beachtoernooi van 3 en 4 juli schijnt dat ook al ingevuld te zijn. Dan doen jullie toch wel mee? Zand tussen de tenen, langzaam dalende avondzon, koude Corona en het rustgevende geluid van vrachtwagens die de naastliggende Jumbo bevoorraden. Wordt weer top!!

Dat was het zaterdag natuurlijk ook al. Alleen toen was het zand nog gras en de Corona een hertog. Al mijmerend over komend seizoen kwamen we tot de conclusie dat jullie eindelijk in de juiste poule zitten. Bij een team dat al vier jaar achter elkaar promotie viert past de promotieklasse als een witte legging. Er valt voor jullie dus niets meer te winnen, bedachten we. Dat wordt een suf seizoen. Totdat we ons dat ene moment herinnerden dat jullie tot op het bot gemotiveerd waren.  Messcherp, breed lachend, stralend van energie en continu in beweging. Onze thuiswedstrijd tegen Lygurcus. Of eigenlijk de uurtjes daarna. Als we dat toch weer eens zouden kunnen organiseren… Maar ja, Lygurcus is gepromoveerd. We hebben ze gebeld en ja hoor, ze wilden zich graag terugtrekken! Juichend lieten we ons achterover op het veld vallen en nuttigden nog een hertog. Totdat iemand voorrekende dat wij dan eerste divisie zouden spelen in hun plaats. En dan zouden we er nog niets aan hebben. Hmmm, kleine misrekening. Hetzelfde genie kwam vervolgens met het voorstel om dan een andere ploeg uit de eerste divisie te vragen zich terug te trekken. Zo gezegd zo gedaan, uiteindelijk bleek Oranje Nassau – ook uit Groningen – bereid om te investeren in jullie volleybalplezier. Waarvoor hulde!! Zet dus alvast even zaterdag 20 februari 2016 19:00 uur in je agenda. Dan rijdt de Lygurbus weer voor in Elburg, om een paar uur later hopelijk wederom zonder punten de verre terugreis te aanvaarden. Tot die tijd spelen wij nog een paar oefenwedstrijden. Om te beginnen eind september het jaarlijkse appelschillen met onze eigen Dierenvrienden. Dat wordt weer leuk.

En zo gaan wij toch weer met een goed gevoel de periode van vergeten trainingsschema’s, het ronselen van nieuwe medespelers en het creëren van overspannen verwachtingen tegemoet. Veel plezier in de vakantie!