Hey Marieke!!!

Leuk om weer van je te horen. En excuses dat ik je verjaardag vergeten was. Stom van me!! Maar ja, komt ook omdat jij al jaren geen dag ouder lijkt te worden.

Anyway, goed om te horen dat jullie ook weer begonnen zijn met volleybal. Hoewel volleybal…?? De taferelen die jij beschrijft lijken meer op het afreageren van frustraties van de trainert. Teamavond op therapeutische basis dus 🙂 Ik begrijp Herjan wel, want in voorgaande jaren werd-ie zelf door ‘meister-macher’ Gaillard aan dergelijke martelingen onderworpen. Even tussen ons: jullie trainert was altijd de eerste om zich in de bosjes te verstoppen als er weer eens een strafrondje moest worden gelopen. Dus ik zou hem de volgende keer niet al te serieus nemen… Herjan was overigens niet de enige die de voorbereiding van Peter probeert te kopiëren voor z’n eigen teams. Ook/zelfs de eredivisiedamesploeg van Eurosped moest eraan geloven zag ik. Die liepen – net als wij vorig jaar – met een sleepkabel over de schouders door ’t Harde en Elburg te sjouwen. Volledig achterhaald concept!! Je zult zien dat zij ook zo’n net-niet seizoen tegemoet gaan als wij hadden.

Omdat wij zelf nu niet meer in de onderbond spelen, had Peter voor ons een nog pittiger voorbereidingsweekend uitgestippeld: een internationaal bootcamp in Assenede in België. Da’s bij de zandverstuiving rechtdoor. Gelukkig hoefden we niet het hele stuk te lopen. Wel tenten opzetten, wat met die moderne opgooitentjes eigenlijk best meevalt. Alleen het opgooitentje van Matthias deed wat moeilijk. Maar dat kwam omdat het zo’n half beachtentje bleek te zijn. Vergeten te checken… En best onhandig toen het ’s avonds begon te hozen van de regen. Gelukkig bood de Volvo van Wouter onderdak aan ons nieuwbakken studentje. Maar dat was pas nadat we tot diep in de nacht lekker gekaraoked hadden met onze buren. Die kwamen uit Mongolië, dus dat leverde een wat complexe samenzang op maar dat mocht de pret niet drukken. Gedurende het weekend moesten ook wij allerlei opdrachten uitvoeren. Die varieerden van fysiek tot meer intellectueel. Zo moesten we paalklimmen in een soort circustent (winnaar: Thijs), hadden we een oriëntatietocht zonder kompas in Gent (winnaar: geen) en moesten we de betekenis raden van rare Belgische woorden. Gelukkig durft jullie trainert alles schaamteloos aan iedereen te vragen, dus die laatste opdracht was zo gepoept gepiept. De onderdelen snel vergeten van namen, opzichtig misslaan bij aanvalspogingen, quicknapping als bijrijder en ‘uuuh, moesten we ook ‘n handdoek meenemen?’ werden alle glansrijk gewonnen door Mooiboy. En Wouter werd uiteraard eerste bij het gemengd douchen. Tussendoor moesten we volleyballen, maar daar valt niet zoveel over te vertellen. Toen de winnaars van het toernooi even niet opletten hebben wij de beker meegenomen, dus die zetten we binnenkort wel ergens achter de vernieuwde bar in ’t Huiken. Wel jammer dat onze nieuwe attractie Cedric al snel afhaakte bij het volleybal. Denk je een echte kerel van 2.07 m als spelverdeler te hebben aangetrokken, blijkt een ingescheurde duimnagel voor hem al reden om een Belgisch ziekenhuis op te zoeken. Tja…

We hadden overigens wel wat moeite om de juiste gebruiksaanwijzing van de Belgische rolstoelen te vinden…

Daniel was al helemaal niet meegegaan. Niemand wist waarom, maar via nu.nl kwam de aap uit de mouw. Hij  blijkt in Rotterdam te studeren (@Eric: ik zou de contributie cash laten aftikken). 

Studeren is wel erg hip trouwens. Ook Daan doet er aan mee. Die hebben we het hele seizoen nog niet gezien. Maar het zou mij niks verbazen als-ie zich morgen gewoon met z’n sporttasje meldt voor ’t potje tegen Jong Oranje. Zo doet de jeugd dat tegenwoordig. Die pikken de krenten uit de pap :-). Dat wordt ze volgens mij al vanaf de kinderopvang aangeleerd.

Maar goed, na het teamweekend hebben wij nog wat getraind en oefentoernooitjes gespeeld. Met klinkende resultaten mag ik wel zeggen: blessures voor Rik, Henrico, Nubbie en uiteraard de duimnagel van Cedric. Omdat de studenten niet trainen (dat leidt namelijk teveel af) en Gertjan zich steeds ziek meldt, hebben Wouter en ik de trainingsintensiteit teruggeschroefd tot 1x per week. En dat bevalt prima. We zijn nu in overleg met de Nevobo om te kijken of we de competitie kunnen omvormen tot een eendaags 2 vs 2 toernooi. De voortekenen zijn gunstig! Scheelt een hoop tijd en zaalhuur. Ook iets voor jullie?

Ik krijg trouwens net een appje van jullie trainert met nog een paar illustratieve foto’s van jullie teamavond. Waarom heb jij die van de week niet even meegestuurd? Ik snap overigens wel waarom jullie spierpijn hadden 🙂

Nou, tot zover maar weer even. Ik ga me geestelijk voorbereiden op de startdag van morgen. Wij spelen dan tegen Jong Oranje Nassau om ze te bedanken dat ze zich ten gunste van ons hebben teruggetrokken uit de eerste divisie. En daarvóór moet ik nog een dameswedstrijdje fluiten. Dat zal wel weer een opgave worden, vrees ik. Spelen jullie morgen ook nog een oefenwedstrijd? Ik hoor ‘t wel.

Ciao!