Donderdagavond 29 december  tegen zevenen. Circa tien mannen – de meeste
lang – in groenzwarte trainingspakken verlaten sporthal ’t Huiken. De kenners
weten meteen wat er aan de hand is. Peter Gaillard heeft weer een verrassingstraining
voor Heren 1 gepland. Na het geslaagde bowlinguitje eerder dit jaar kijken de
spelers uit naar het volgende feestje. Op wonderbaarlijke wijze blijken Henrico
en Henoch plotseling wél op donderdag aanwezig te kunnen zijn. Herjan heeft zelfs
zijn vader meegenomen. In blind vertrouwen rijdt de ploeg achter z’n coach aan.
Na bijna anderhalf uur houdt deze eindelijk stil voor sporthal De Heuvel. Niet
in Dronten, maar  in Druten dit keer.

Drie prima dartbanen staan – keurig verlicht – klaar voor de
Elburgse ploeg. Maar eerst een lekker hapje! Wouter heeft van zijn vrouw
heerlijke scones plus jam plus slagroom meegekregen. Die gaan  onder luid gejuich opvallend snel naar binnen.
Peter neemt het woord en iedereen wacht in spanning op de spelregels en
teamindeling bij dit festijn. Zoals zo vaak leiden verwachtingen ook ditmaal
tot teleurstelling: we blijken een competitiewedstrijd te moeten spelen. Het plaatselijke
D.V.V. pleegt zijn thuiswedstrijden op donderdagavond om half tien af te
werken. Ze schijnen  sinds het seizoen ‘73/’74
thuis niet meer verloren te hebben. Kijk, dat is nou een leuke uitdaging voor
het vlaggenschip!

We zijn niet helemaal op oorlogssterkte voor de match. Remco
vond deze nachtwedstrijd echt wat te laat en Berry is er wel bij, maar kampt
met schouderproblemen. Niettemin beginnen we de wedstrijd heel scherp. Herjan
heeft de dinsdagtraining overgeslagen en blijkt extra energie te hebben. De
pass ligt prima en ook verdedigend pakt hij de mooiste (eerste tempo) ballen
van de grond. Dat Wouter en Robert elkaar goed kunnen vinden wisten we
natuurlijk al. De echte openbaring is dat Prik Straatman, na 25 jaar alleen
maar dom hard aanvallen, ook slim blijkt te kunnen scoren. En Henrico dan? Tja,
Henrico… die heeft besloten er maar wat van te maken nu hij er toch is.
Waarover later meer. Behalve de eindstand (13-25) is van de eerste set verder weinig
bewaard gebleven. Op naar de tweede dus. Die gaat eigenlijk ook best aardig. We
houden steeds een voorsprong van een punt of vijf. Totdat D.V.V. plotseling
geniepig gaat serveren. Peter grijpt in – hij was toch al zat van al dat geprik
– en zet Sjoerd in voor Rik. Niet veel later neemt Gerard de plek van Gertjan
over. Onder leiding van Henrico en Robert herstellen we ons en halen de set met
20-25 binnen. In de derde wordt het dan toch nog echt spannend. Omdat het
volleyballend niet wil lukken, haalt D.V.V. een oude indianentruc uit de
mottenballen. Op het moment dat Wouter een setup wil geven trekt een speler van
de thuisploeg hem aan z’n shirt. We scoren het punt, maar zijn toch even van
het padje. Twee foute passes, een onnodig verloren rally, een beroerde setup en
een mislukte aanval later staan we opeens met 18-21 achter. Peter wisselt en vlucht
in een timeout, maar het wordt pas gezellig als Henrico aan service komt. Hij presteert
het om twee keer achter elkaar op het zelfde stukje netband te serveren. Waarna
de bal even zo vaak tergend langzaam in het veld van de tegenstander valt. Het
lukt Henrico om erbij te kijken alsof erover nagedacht is… De libero van D.V.V.
herkent een patroon, doet een stap naar voren en krijgt de volgende twee opslagen
op zijn strottenhoofd geserveerd: 21-22. Lang verhaal kort: beetje fout-serveren
over en weer, totdat Rik besluit maar weer eens door te slaan. We pakken de set
met 23-25; vier punten en de ongeslagen
thuisreeks van D.V.V. is ten einde. Een resultaat waar we vooraf voor getekend
hadden. Maar nu willen we de vierde set ook wel winnen. En eigenlijk is dit de
mooiste van allemaal. Peter laat Sjoerd en Gerard ook in deze set in de basis
starten en brengt al snel Robert van het Goor op de plek van Robert van
Esterik. De jeugd grijpt de kans met beide handen aan en  weet D.V.V. continu onder druk te houden. Met
name de blokkering van Gerard levert menig punt op. Via 18-25 pakken we ook de
laatste set. De 0-4 zege wordt nog even gevierd in de gezellige sportbar en
vrijdagochtend tegen kwart over één arriveren we weer bij ’t Huiken.

Volgende week mogen we pas weer op zaterdag het veld in. En
alweer voor een prachtige uitdaging. Nummer twee Spiker komt op bezoek in Elburg.
Vanaf 17.00u in theater ’t Huiken, toegang gratis!