Hey Marieke,

Alweer een stukje. Er gebeurt ook zoveel. En wat leuk dat je er deze keer voor een groot deel bij was. Zaterdag was natuurlijk een prachtige dag. Chapeau voor de jubileumcommissie die een prima receptie verzorgde. Grote opkomst van leden, oud-leden en andere geïnteresseerden, met mooie woorden van de burgemeester en de Nevobo. En een prachtig inkijkje in de rijke historie van 40 jaar EVV. Natuurlijk via de beknopte samenvatting van Joop Koetsier, gelardeerd met fraaie beelden van de badstof-sportmode in vroegere decennia. Maar ook de oude knipselboeken leidden tot verrassende inzichten, waarvan sommige voor de zekerheid per whatsapp geverifieerd werden: ‘Papa, die zoenende vrouw op deze foto is toch mama…???’. Kortom, een geslaagde bijeenkomst waar iedereen onder het genot van een biertje gezellig kon bijpraten. Pas toen de fel oranje trainingspakken van Orion ’t Huiken binnenliepen realiseerden we ons dat er ook nog gevolleybald moest worden. Om de gasten gunstig te stemmen onthaalde de jubileumcommissie ze op koffie en groen-witte EVV-taart, zodat wij nog even verder konden recipiëren. En de komst van Matthias en Daan konden afwachten. Daan, die zijn aanwezigheid bij wedstrijden zorgvuldig synchroniseert met de feesten-en-partijenkalender, moest nog even terug naar Elspeet omdat zijn wedstrijdbroekje daar nog lag. Een niet te overtreffen beginnersfout. Zou je denken…. Ware het niet dat Matthias nog een rondje gemeente Elburg moest maken om schoenen, sokken én kniebeschermers bij elkaar te scharrelen. Zijn eigen materiaal lag abusievelijk nog in Enschede…

Toen iedereen aanwezig was moesten we tot onze grote spijt de receptie de receptie laten en betraden we de zaal. Daar waren de sympathieke Doetinchemmers inmiddels aan het inspelen. En het inslaan was ronduit indrukwekkend. Waar wij dachten met de nummer laatst van de eerste divisie A van doen te hebben, bleek het te gaan om de kweekvijver voor het vlaggenschip van Orion dat uitkomt in de eredivisie. Een verzameling ruwe diamanten die door een meesterhand tot flonkerende sieraden kunnen worden geslepen. En dat is wat trainer/coach Walter Slotboom de afgelopen seizoenen heeft gedaan. In enkele jaren stroomde het team onder zijn leiding door vanuit de promotieklasse naar de eerste divisie, waarin het vorig jaar lang meedraaide voor de titel. En na een aarzelende start kwam de Slotboom-selectie ook in 2016 op stoom. Na imponerende overwinningen op koplopers Donitas en SVS was het nu onze beurt om als kanonnenvoer te dienen. Dat is natuurlijk vrij pijnlijk op zo’n heuglijke jubileumdag met een volle tribune. Maar goed, de belangrijkste regel in de sport is dat je je verlies moet nemen als een man. Dus wij waren er klaar voor. Vlak voor de wedstrijd ontdekten we nog wel een lichtpuntje: coach Slotboom zat niet op de bank! Assistent-trainer Gijgink nam dit keer de honneurs als hoofdcoach waar en hij werd op zijn beurt bijgestaan door M. Buiting. Eigenlijk is M. Buiting door Orion aangesteld om de wedstrijdverslagen van het tweede team te schrijven, die doorgaans overigens niet uitblinken in objectiviteit en respect voor de tegenstander. Door hem als assistent-coach op de bank te posteren hoopte Orion de correspondent een betere kijk op de wedstrijd mee te geven. En laten we eerlijk zijn, tegen EVV kun je de gekste fratsen uithalen, want die kunnen toch niet volleyballen. Maar dat terzijde…

In de wedstrijd bleek al snel de kracht van Orion. Ze hamerden de ballen er op het midden in als waren het heipalen in drijfzand. En meistermacher Slotboom had zijn ploeg duidelijk goed geïnstrueerd na de videoanalyse van de onterecht verloren heenwedstrijd tegen EVV (zie hier voor het verslag). Onze eigen middenaanval werd volledig lamgelegd  en blokkerend hadden de Doetinchemmers het prima voor elkaar. Dit leidde al snel tot een 0-1 achterstand in de eerste set. Vanaf dat moment besloot Woutertje om de tactiek om te gooien en Matthias een paar ballen te geven. Dit werkte wonderwel. Ons jonge talent, dat sinds enige tijd in de buurt van Doetinchem woont (tip voor de regionale spelersmakelaar!!), sloeg de ballen over, langs en door het blok. Omdat ook Henrico en Nubbie lekker stonden te scoren waren wij als eerste bij de 25 punten. En zo hadden we in ieder geval één punt binnen. Waar iedereen verwachtte dat Orion de rustpauze tussen de eerste en tweede set zou gebruiken om een antwoord te formuleren op ons spel, koos het Achterhoekse begeleidingsteam voor een andere aanpak. Met inspirerende oneliners als ‘Ze kunnen er helemaal niets van!’, ‘Doe iets!!!’ en ‘Jullie spel is eerste divisie onwaardig’ werd de jonge ploeg voorbereid op het tweede bedrijf. En die aanpak had inderdaad effect, hoewel misschien niet het gewenste. Op 13-5 had Orion beide time-outs en twee wissels verbruikt, maar echt lekkerder ging het niet lopen. Wij hadden het inmiddels opgegeven om de driemeter-aanval van Orion te blokkeren (we konden er namelijk toch niet bij). Dat was voor M. Buiting het sein om zijn spelers tijdens de aanvallen vanaf de kant toe te roepen dat er geen blok was. En dat er dus echt gescoord moest worden. En heel hard! En overtuigend! Wat dus niet lukte. Omdat de druk dan best hoog wordt. Nou ja, het leidde in ieder geval tot een korte set (25-13), wat ons goed uitkwam gezien het nog drukke avondprogramma. Tekenend was dat Daniel, die veel tijd in Rotterdam doorbrengt (tip voor de regionale spelersmakelaar!!), maar één servicebeurt had. Die gebruikte hij overigens goed door maar liefst zes punten bij te laten schrijven. Sets drie en vier laten zich ook het best omschrijven als ‘rapen en rollen’, afgewisseld met een sporadische mokerslag op midden van Orion. Omdat Peter – wellicht geïnspireerd door de intensieve coaching bij de tegenstander – ook zijn stempel op de wedstrijd wilde drukken nam hij in de vierde set  een overbodige time-out en verloste hij op 22-16 eindelijk onze falende midvoor, die duidelijk zijn dag niet had, uit zijn lijden. Onder de bezielende leiding van de ingevallen Daan werd de winst vervolgens met 25-17 vlotjes veilig gesteld. En met de enige cijfers die passen bij de dag waarop EVV de 40e verjaardag vierde: 4-0.

Na het handjes schudden wisselden we nog wat woorden met de teleurgestelde Orion-spelers die logischerwijs met andere verwachtingen naar Elburg waren gekomen. Dat was echter maar van korte duur, want met het aan duidelijkheid niets te wensen over latende ‘Vrienden maken mag. Maar niet hier!’ werd de selectie door de gelegenheids-assistent-trainer naar de kleedkamer gecommandeerd. Waarna luid en duidelijk te horen was hoe slecht Orion had gespeeld. En dat tegen ‘een handbalploeg met de meest waardeloze spelverdeler van de eerste divisie’. Omdat wij willen openstaan voor de visie van anderen – en zeker van iemand die zo overtuigd is van zijn eigen gelijk – hebben we dit keer al op zaterdagavond de videobeelden van de wedstrijd teruggekeken. Want we willen natuurlijk niet beticht worden van chauvinisme of subjectiviteit. En wat blijkt?? M. Buiting is een kenner en heeft volledig gelijk. Het was ons eerst niet zo opgevallen, maar wat een slechte spelverdeler is die Gaillard, zeg!! Twee van de drie keer speelt-ie uit arren moede de tweede bal er maar overheen, een scorende middenaanval hebben we niet gezien en hij maakte zelfs een keer een technische fout. Na spoedberaad tussen aanvoerder en coach is daarom besloten om Gaillard jr. wegens wangedrag voor onbepaalde tijd te schorsen, zodat hij eens goed kan nadenken over zijn storende optreden in het veld. Wij hopen hiermee alle andere ploegen in de competitie tegemoet te komen en danken M. Buiting voor zijn constructieve bijdrage aan het Nederlandse volleybal.

Het spreekt vanzelf dat het vervolgens nog lang gezellig bleef in ’t Huiken, waarbij ook de spelersgroep van Orion (minus de drie spelers die door loting als passagiers bij de vroeg vertrekkende assistent-coach waren ingedeeld) over een sportieve afdronk bleek te beschikken. Volgende week zijn we gelukkig weer eens vrij. En daarna wacht een ongetwijfeld weer spannende pot tegen Scylla.

Groeten, Henoch

PS1: Volgende keer proberen we er weer een kort en blijmoedig stukje van te maken. Degenen die willen weten hoe de wedstrijd écht verliep, kunnen hier de zelfreflectie van de Orion-correspondent lezen.

PS2: Vergeten we bijna EVV’s Jongens C1 ploeg te feliciteren met het winnen van de Arie Zwijnenburg Sporttalent van het Jaar Bokaal. Van harte, mannen, we zien jullie binnenkort in het eerste!!