Het was afgelopen zaterdag ‘3-2 dag’ in ’t Huiken en als
écht E.V.V.-team sloot Heren 1 zich hier keurig bij aan. Net als Meisjes B, Dames
3, Dames 2 en Heren 3 rekten we onze wedstrijd tegen Voorwaarts tot de vijfde
set. Gelukkig trokken we daarin uiteindelijk aan het langste eind.

In de eerste set zag het er niet naar uit dat er een
tiebreak nodig zou zijn. Onder aanvoering van een ontketende Henrico walsten we
over de tegenstander uit Twello heen. De servicepass was stabiel, in de
verdediging waren we attent en aan het net scoorden we volop. Remco sloot de
set af door de heerlijke HEMA-Elburg-wedstrijdbal hard tegen de grond te
blokkeren. 25-17 en geen vuiltje aan de lucht. De start van de tweede set was
echter desastreus. Op 1-7 stonden we alweer voor een time-out aan de kant, waar
Peter de historische woorden sprak: ‘Iedereen één foutje, is zeven punten tegen’.
Na 30 seconden rekenen, moesten we hem gelijk geven en stapten we weer het veld
in. We speelden nog steeds niet top, maar langzaam maar zeker kwamen we weer in
het spoor van Voorwaarts. En de ervaring leert dat we dan boven de 20 het
verschil maken. Helaas, Voorwaarts bleef goed op de been en wij maakten juist
de fouten. Met 23-25 ging de eerste set in 2013 verloren. Set 3 dan maar: nieuwe
ronde, nieuwe kansen. En het werd een prima ronde. Met Gerard en Rik in plaats
van Henoch en Sjoerd werd het een kopie van de eerste set. We hielden
Voorwaarts goed onder druk en konden zelf lekker combineren. Robert van Esterik
liet zien hoe je een driemeteraanval speelt en Gert-Jan onthoofdde de libero
van Voorwaarts door een te lage prikbal ineens terug te timmeren. Het was weer
gezellig in ’t Huiken en de 25-15 was een logische eindstand.

Nog even de
vierde set pakken en dan naar de kantine. Helaas helaas, zoals de derde set op
de eerste leek, zo leek de vierde op de tweede… Voorwaarts pakte een voorsprong
en wij moesten vol aan de bak om die weer in te lopen. In alle ijver vergaten
we onze blokkerings- en verdedigingsafspraken uit te voeren, waardoor het spel
nogal chaotisch werd. Aan de andere kant van het net stond Voorwaarts juist
fantastisch te verdedigen en te blokkeren. En hun aanvallers wisten steeds een
randje van ons blok mee te pakken. Lastig verhaal dus. Door het aanvallend
geweld van Robert en Rik hadden we ze op 20-20 weer te pakken. Maar plotseling
werden we afgeleid door een geluid dat we al een tijdje niet meer gehoord
hadden aan onze kant van het net: de scherpe toon van een ouderwetse ‘kets’.
Omdat niet iedereen het goed gehoord had, deden we het geluid nog twee keer en
daarmee was het 20-23 voor de bezoekers. Dat was wat teveel van het goede en op
23-24 sleepte Voorwaarts – via weer een touche van ons blok – er een vijfde set
uit. Balen! Maar goed, dan die vijfde toch maar winnen. Wouter koos er slim
voor om aan de tribunekant te beginnen, zodat we zouden eindigen aan de kant
waar we al twee sets hadden gewonnen. En zo geschiedde… 15-8 en 3-2 voor ons.

Achteraf hadden we gemengde gevoelens. Teleurstelling over
het verlies van twee punten, maar ook de constatering dat Voorwaarts terecht
punten meenam. En het besef dat winnen niet vanzelfsprekend is. In dat licht
moeten we blij zijn met de drie punten. Zeker omdat we na deze overwinning als
eerste ploeg in de 3^e divisie B veilig zijn en ons dus geen zorgen
meer hoeven te maken over degradatie! Volgende week kunnen we rustig onze
wonden likken, want dan zijn we alweer vrij. Daarna de lastige uitwedstrijd
tegen Trivos in Wijchen en op 2 maart de volgende thuiswedstrijd tegen nummer 2
Arvevo.