Heren 1 werd zaterdag kansloos van het veld gerost in een
buitenwijk van Elburg. Schrijf daar maar eens een leuk stukje over… Dat wordt
het dus niet. Want verliezen is al niet prettig, maar de manier waarop het
zaterdag ging was wel heel frustrerend. Bij ons lukte weinig tot niets en – het
moet gezegd – zullie met die blauwjes shirtjes, zwarte broeken etc. speelden
ijzersterk.

We begonnen eigenlijk best aardig, verloren het inslaan weer
met verve, maar namen in de eerste set een kleine voorsprong. Op 5-2 voor ons
de eerste timeout van Oldebroek. En toen was de koek ook wel op. We kregen geen
controle over de servicepass, terwijl onze eigen opslagen geen gevaar
stichtten. De voorsprong verdween als sneeuw voor de zon en met ruime cijfers
ging de set naar de blauwen. Tweede set hetzelfde verhaal. Maar dit keer dan
zonder de voorsprong… In onze ijver om de wedstrijd te kantelen gingen we
vooral elkáárs taak uitvoeren en dat werd geen succes. Vaste afspraken over de
blokkering en service werden losgelaten, waardoor het spel steeds chaotischer
werd. Blauw Wit bleef lekker doorrammen en als ze de bal eens uitsloegen was
er altijd wel een Elburgs handje om hem nog even aan te raken. Twee-nul achter
in sets dus.

In de derde set dan maar een andere servicetactiek proberen. Dat
leek te werken en we pakten halverwege de set zowaar een paar punten
voorsprong. Maar op 17-17 kwam de thuisploeg weer langszij. In zo’n situatie heb
je echte kerels nodig. Ferme knapen die hun handen bij het blokkeren over het
net zetten. IJzervreters die de ballen er hoog en hard inpompen! Maar waar vind
je die nog tegenwoordig? Juist…in Oldebroek helaas. Voor we het wisten stond er 25-21 op de borden
en hadden we de pot verloren.

Omdat we de koppen natuurlijk nooit laten hangen, probeerden
we dan in ieder geval nog de laatste set binnen te slepen. De eigen foutenlast
ging naar beneden en Blauw Wit was tevreden met de overwinning, waardoor ze wat minder
scherp in het veld stonden. En gelukkig toonde Gertjan dat hij zijn opleiding
bij Blauw Wit heeft gehad. Met een paar goede blocks en aanvallen door het
midden sleurde hij ons naar setwinst en in ieder geval een puntje.

In Oldebroek bleef het zaterdag nog lang onrustig (klik hier
voor de beelden). En bij ons overheerste uiteraard de teleurstelling. Niet eens
zozeer over de nederlaag (die was helaas dik verdiend), maar vooral over het
feit dat we niet ons eigen spelletje hebben gespeeld. Nu twee weken de tijd om mentale en fysieke pijntjes te laten herstellen, hard te trainen en op te laden voor de thuiswedstrijd tegen DVV op 23 maart.