Het wachten is beloond! Of eigenlijk: het stoppen met
wachten is beloond. Tegen Taurus in Houten kwamen we zaterdag eindelijk weer
eens toe aan ons favoriete volleybalonderdeel: winnen! En dan ook maar gelijk
met 0-4.

Ok, ok, Taurus had totnogtoe nog geen set gewonnen, maar dat
was nou niet direct een reden om meteen op de volle buit te rekenen. Immers, wij
hadden tot zaterdag ook maar twee setjes bij elkaar geschraapt, we misten Roberto
Vermicelli wegens familieverplichtingen, in de Houtense sporthal hadden ze de
verwarming op 50 graden gedraaid en de bal is bovendien nog altijd rond. We
dachten nog even vertrouwen te kunnen putten uit onze jarenlange ongeslagen status
tegen Taurus, maar bij navraag bleek die status vooral voort te komen uit het
feit dat we ze nog nooit ontmoet hadden. “Kieken wat ’t wordt” dus maar weer.
Maar wel met volle strijdlust en focus. We namen meteen een voorsprong van een
paar punten, maar zagen die gaandeweg de eerste set in rook op gaan. Na een
achterstand in het middengedeelte, waren we toch als eerste bij de twintig. En onder
aanvoering van Daan en Robert brachten we die voorsprong over de eindstreep:
23-25.

Dat we ook we de tweede set wonnen was geen verrassing, want
dat doen we het hele seizoen al. Dit keer werd het 17-25. Met enige spanning
gingen we de derde set in, maar ook daarin bleven we prima doorballen. De
servicedruk bleef hoog, Herjan organiseerde onze passing en zelfs Henrico was
niet te beroerd om in de verdediging af en toe een knietje naar de grond te
brengen. Omdat Remco al bijna 18 is en het spel inmiddels verdeelt als een
routinier, vond Peter het tijd worden om weer wat verder te verjongen. Met het
inwisselen van Wouter voor Henoch daalde de gemiddelde leeftijd in het veld
naar een niveau dat de buitenschoolse opvang alleen op dinsdagmiddag haalt. Maar
de jongste telg van heren 1 trok zich daar niets van aan, deed zijn luier recht
en haalde op midden verwoestend uit. Een meer dan verdienstelijk tweede divisie
debuut! De 16-25 eindstand liet aan duidelijkheid niets te wensen over. We
besloten dat we ook de vierde set graag wilden winnen, omdat het bier dan beter
smaakt. Maar ook omdat we inmiddels inzien dat we elk puntje dit seizoen nodig
zullen hebben. De concentratie leek niettemin wat weg te vallen en daarmee ook
de kwaliteit van de service- en rallypass. Een goed in scene gezette woede-uitbarsting
van Robert zette de boel weer op scherp, het blok van Gert-Jan ontnam Taurus
het laatste restje hoop en met 19-25 wisten we ook het laatste bedrijf te
winnen. De Houtense stieren waren op de knieën, mooie aanleiding voor een klein biertje.

Volgende week spelen we niet, maar over twee weken komt VCV
uit Veenendaal op bezoek. Na Dynamo en Taurus is dit alweer de derde eredivisieclub waarmee we de degens gaan kruisen. We hebben er zin in en hopen jullie dan
allemaal weer live te kunnen bedanken voor jullie support.