Hey Marieke,

Hoe is ’t nou? Ik zie dat jullie vanavond alweer je zoveelste doordeweekse potje mogen volleyballen. Dat doen jullie goed zeg. En dan lekker de hele zaterdag vrij om andere dingen te doen. Wij willen dat ook! Maar ja, de Nevobo niet he…

We moesten zelfs vorige zaterdag spelen. Was ik eerlijk gezegd helemaal vergeten. Gelukkig herinnerden onze tegenstanders ons er via sociale media op tijd aan. Dat was Kampen. En die zijn erg professioneel. Dus die vergeten niks. En daarom staan ze ook terecht bovenaan. Duidelijk een maatje te groot voor onze klasse. Vooral de tandem spelverdeler-diagonaal was niet te stoppen. Ze hadden ook echt zin om van ons te winnen. Na de kansloos verloren eerste set zeiden ze dat ze wraak gingen nemen voor de eerste wedstrijd. Op de Nevobo-app zagen we dat we dat potje inderdaad gewonnen hadden. Bleek 3-1 voor ons te zijn geworden. Ook al bijna vergeten… Wij dan, zij niet! Ze waren namelijk nog een beetje boos omdat het onterecht schijnt te zijn geweest.

Aangezien we toch geen schijn van kans hadden, begonnen we maar wat te klooien. En voor we het doorhadden kwamen we een punt of vier voor. En toen werden ze nog bozer. Want tegen professionele teams mag je natuurlijk niet zomaar klooien. Dat weet jij ook. We besloten over te stappen op pielen. Op 5-12 hoorden we dat ook dát niet mocht. Er waren maar twee opties: óf professioneel hard slaan op posities waar de tegenstander verwacht dat je gaat slaan óf directe fouten maken. Voor ons was er dus weinig keus. Zeven directe fouten later stond het gewoon weer gelijk. Zoals het hoort. Als fatsoenlijke gasten hebben we de set vervolgens ook maar weer met 25-21 ingeleverd. En ons neergelegd bij een reguliere nederlaag, om onze gastheren niet te schofferen. Terwijl Kampen in de derde set het ene prachtige punt na het andere maakte, vermaakten wij ons met bijzaken als een neusblok van Cedric, een pirouetteredding van Tom en wat grappige houten blokjes die achter onze spelersbank bleken te liggen. Die dingen maken echt een enorme herrie, joh! Op 19-11 vond Kampen het tijd om ook eens andere spelers in te zetten, maar die bleken net wat minder goed dan de basis. Wouter serveerde wat puntjes. De nummer vier van Kampen testte tevergeefs Daan’s blok. We rommelden ‘ns een balletje op de grond. Kampen wisselde wat terug. Onze reserves schreeuwden een paar onprofessionele spreekkoren. Kroes kwam aan service. Het werd zelfs bijna spannend. Henrico – die op belangrijke momenten altijd onverstoorbaar blijft (remember Borne!!) serveerde nog maar eens een puntje. En op 24-23 waren we opeens weer heel dicht bij Kampen. Kampen deed wat je mag verwachten van een professionele ploeg: goede pass, bal naar de veelscorende diagonaal en uithalen. Tja, dan ben je als amateursporter natuurlijk geslacht. Drie-nul, wedstrijd verloren.

Kampen maakte zich klaar om onze welgemeende felicitaties in ontvangst te nemen en vervolgens de kleedkamer in te duiken voor een grondige nabespreking van deze professionele overwinning. Want zo gaat dat in de ere- en topdivisie, waar een aantal spelers van deze ploeg overigens echt niet zou misstaan. Maar ja, omdat we onderbond spelen moest er nóg een set gespeeld worden. Met frisse tegenzin sleepten de aanstaande kampioenen zich weer het veld in. En wij? Wij hadden er eigenlijk best plezier in. We genoten van de vloeiende combinaties van de tegenstander. Jammer dat die zich op zulke grote hoogte boven ons blok afspeelden dat we er stijve nekken van kregen. “Deden jullie dan niks terug?”, zul je je misschien afvragen? Mwa, eigenlijk vrij weinig. Aan de buitenkant kwamen we niet verder dan het scheren van de oksels van hun blokkeerders die zich duidelijk in andere hemisferen bevonden. En het geschil en geprik op midden verdiende nou ook niet echt een eervolle vermelding. Bah!! Waarom het tot het eind van de set gelijk op bleef gaan begrijpt nog steeds niemand. Het schoonheidsfoutje waardoor wij op 23-24 setpoint kregen werd professioneel weggewerkt door twee onverwachte set-ups van Kampens spelverdeler op hun veelscorende diagonaal. We kwamen nog wel op 25-25, maar lieten ons verrassen door een harde aanval van hun diagonaal. Nou ja, we hadden inmiddels eigenlijk wel een vermoeden dat-ie de bal zou kunnen krijgen en waar-ie hem dan zou gaan slaan, maar ja…verdedigen is meer iets voor professionals. Terecht zette de speaker van dienst daarop het ‘We are the champions in’. Dat kan immers niet vroeg genoeg gebeuren. Voor de jeugdige nummer 4 van Kampen, die de hele wedstrijd al de indruk een hoofdrol te willen spelen, was dit helaas net te veel afleiding. Zijn opstellingsfout bracht Gert aan service. Die nam geen enkel risico en duwde de bal met een liefdevolle aai over het net. De Kamper set-up ging verrassenderwijs naar nummer vier. Statistisch gezien moest ie ook wel weer ‘ns aan de beurt zijn, hadden wij berekend. En dus sloot ons blok voor één keer hermetisch. Een ongelukkige passfout van de Kamper jongeling betekende niet veel later een sneu eind voor onze sympathieke tegenstanders. En een onverwachte setwinst plus toejuichingen van het Kamper publiek, die wij met een brede glimlach in ontvangst namen. Uiteraard wensen wij Reflex ontzettend veel succes en spelvreugde in de topdivisie komend seizoen! En natuurlijk blijven ze altijd welkom in Elburg.

Zo, dan hebben we het volleybal weer gehad. Aanstaande zaterdag – inmiddels morgen dus – wordt een historische dag. Onze eerste thuiswedstrijd ná het blokjesverbod. Van de week hebben we hoofdblokkkeerder Beelen op symbolische wijze bedankt voor bewezen diensten door hem een blokje, gesigneerd door Kampens beste hoofdaanvaller, te overhandigen. Wat een superidee van je, die EVV Aanmoedigingschallenge!!! Ik ben heel benieuwd wat daar allemaal uit gaat komen. Ondertussen stromen er ook allerlei andere initiatieven binnen om het geluidsniveau bij thuiswedstrijden op niveau te houden. Er zijn – naast de al beschikbare herryvoorraad in zaal 11 en de onvolprezen DJ’s – inmiddels twee trommels, vier vuvuzela’s en een triangel (??) aangemeld. Bouwbedrijf BAM (what’s in a name?) heeft kosteloos twee korte steigerbuizen ter beschikking gesteld als slagwerk. Alie is druk bezig om er wollen hoesjes voor te breien, zodat beschadiging aan de stootboorden van de tribune wordt voorkomen, maar het is nog niet helemaal zeker of die voor komende wedstrijd al klaar zijn.

Een voorbeschouwing op het potje tegen Keistad laat ik even achterwege. Het stukje mag van Gert-Jan namelijk niet te lang worden. We spelen om half zeven. Mooie tijd om even in te toeteren voor het feestje van later op de avond…