Hey Marieke,

Wat ontzettend goed om te horen dat jullie met 3-1 gewonnen hebben van een tegenstander! En hoe chique om ze in het verslag niet bij naam te noemen. Dat voorkomt scheve gezichten in de rest van het seizoen! Des te knapper ook dat jullie je niet hebben laten dwarsbomen door alle fysieke malheur. Hopelijk ben jij ook weer hersteld? Misschien goed trouwens om even een risico-inventarisatie te laten uitvoeren op je werkplek. Ik kreeg dat indruk dat ik wat tochtgaten zag toen ik van de week langs Poespas en Bombarie reed. En oja, nog een tip van een jeugdige teamgenoot van me: Tinderen kan ook met links!

Nou, wij zijn inmiddels ook begonnen aan de tweede seizoenshelft. Afgelopen zaterdag de eerste rematch, tegen de ploeg met dezelfde naam als de tegenstander van jullie. Uit hadden we met 4-0 aan de kont gehad, dus we hadden een list nodig. Maar ja, we hebben alle listen inmiddels al wel zo’n beetje gebruikt. Dus dan maar met een normale opstelling het veld in. Dachten we. Totdat we bij het omkleden tot de ontdekking kwamen dat Remco’s liberoshirtje miste. Paniek!! Wanneer voor het laatst gebruikt? Dat moest ergens diep in 2016 zijn. Laatste potje was in Arnhem!! Bellen met Arnhem. Mislukt wegens Arnhem-Oost nog niet aangesloten op telefoonnet. Bellen met Nijmegen. Postduif van Nijmegen naar sporthal Kermisland. Rooksignalen terug: geen shirt gevonden…. Balen!!! Controle op lekkende kledingtas! Geen gaten. Bescheiden kuchje in de hoek van de kleedkamer… Nub had het shirt aan. Sterker nog, hij droeg het al vijf weken, dag en nacht!! En ging het niet uittrekken. Er is met hem gepraat, we hebben geprobeerd hem ervan te overtuigen dat het niet eerlijk was, maar Nubbie behiéld het rode liberoshirt. Omdat-ie best gevaarlijk oogt als-ie kwaad wordt hebben we het maar zo gelaten. En groen blijkt Remco ook prima te staan. Wat een lang verhaal over iets onbenulligs zal je denken. Klopt, maar dat geldt natuurlijk voor alle stukjes over onze wedstrijden. En in het potje tegen dinges bleek weer dat de keuze (?) voor de libero van doorslaggevend belang was. In dit geval dan vooral de keuze van degene die geen libero was. Want nadat we de eerste set freewheelend hadden gewonnen, kregen we de tweede net zo hard op ons donder. Zij maakten een heleBoel punten en wij weinig, zeg maar. Dat ging in de derde set zo door. Kansloze missie! De machteloosheid droop ervan af. Totdat Peter truc 31b uit de hoed toverde: Remco erin voor de opslag. De aanvoerder van de tegenstander snelde meteen naar de eerste scheidsrechter om aan te geven dat het niet toegestaan is dat de mini-van-de-week tijdens de wedstrijd serveert. Maar raadpleging van het wedstrijdformulier bood uitkomst: het mocht dit keer wel! De passlinie van de gasten kroop wat naar voren om de verwachte onderhandse opslag te pareren. Maar wij wisten beter! Een belangrijke reden voor Dreumes’ verbanning naar de liberopositie is namelijk het feit dat-ie de afgelopen jaren onze passtrainingen verziekt heeft met dat irritante floatertje van hem! Geen vat op te krijgen. Zo ook afgelopen zaterdag dus. Met zeven aces en ketsers bewees Dreumes zich weer eens als servicekanon. Hoewel we met z’n 1m33 beter kunnen spreken van servicepistooltje. Anyway, de grote achterstand verdween als sneeuw voor de zon en tot onze eigen verbazing wonnen we de set zelfs. Dat gaf zoveel vertrouwen dat we ook in de vierde lekker tekeer gingen. Tom kwam lekker door op midden en uiteraard had Dreumes weer de nodige invalbeurten op de servicepositie. Helaas helaas…op een 18-16 voorsprong en met Remco aan service vergaten onze voorspelers om voor de opslag op hun knieën te gaan zitten. En dus floot de uitstekend leidende Aart Polderman de Jong terecht af voor schermen. 1m33 verdwijnt immers snel uit het zicht. De ace werd omgezet in een punt voor de tegenstander en onze concentratie was te laat terug. 23-25 verloren. De vijfde set was de koek op. Teleurstelling alom, maar van het publiek hoorden we dat de tegenstander veel beter was dan wij. En dat we onze handen dicht mochten knijpen met twee puntjes. Dat hebben we dus maar gedaan. Met af en toe een lekker bierflesje ertussen.

Maar goed, we moeten vooruit kijken. En dit keer doen we dat met extra veel plezier. We mogen namelijk naar Borne!!! En aan Borne hebben we prima herinneringen. Een pittoresk stadscentrum. Gezellige kerels. Een prachtige hal aan de rand van Borne. Overheerlijke teamschaal. Aaibare mascotte. En natuurlijk een prima DJ! Omdat het zo lekker was, nog maar een keertje:

De beste man draait helaas alleen muziek als Borne scoort. Na onze uitwedstrijd vorig jaar stond ie daarom hoog in de lijst van best betaalde DJ’s, gerekend in euro’s per afgespeelde beat. Gezien onze huidige vormcrisis zal-ie dit keer ongetwijfeld harder moeten werken voor zijn geld. Van de week hebben we daarom wat verzoeknummers richting Borne gemaild: ‘Roetenwisser’, ‘Verdammt ich lieb dich’ en natuurlijk de evergreen van Mariah Carey. Benieuwd wat er langs gaat komen. Leuk om te lezen dat ook de mannen van Borne zich verheugen op het potje.

Dat Apollo dit keer mét spelverdeler schijnt te willen aantreden, baart ons niet echt zorgen. Wij redden onszelf al jaren zonder serieuze opgooier, dus we kunnen ons niet voorstellen dat dit veel verschil zou maken. We verheugen ons vooral op de spectaculaire opkomstshow! En natuurlijk gaan we ervan uit dat die de reguliere opkomsten in ‘t Huiken gaat overtreffen:

We laten het je weten!