Ha Henoch,

Wij van dames 1 voelen ons nogal vereerd, enorme erehagen en een ronkende platte kar voor de ingang van ’t Huiken,  een emotionele speech van Herjan… Virtueel dan, dat dan weer wel. Maakt de dagdroom niet minder mooi natuurlijk, want tot onze eigen verbazing (maar niet die van Herjan) staan we gewoon bovenaan in het rijtje. Heeft denk ik te maken met die teamschalen telkens na de wedstrijd, daar wil je wel een stapje extra voor doen.

We hebben bij de nevobo meteen een petitie ingediend om de competitie na 6 speelronden te laten eindigen. Die eeuwige 22 wedstrijden maar altijd, daar is niks spannends meer aan. Ook niet ongunstig voor heren 1 trouwens, om de competitie nu te beëindigen, die 9^e plek is natuurlijk ook puik toch?

Maar ja, totdat de nevobo (met terugwerkende kracht) ons verzoek in behandeling heeft genomen – half april komen ze erop terug is ons verzekerd – moeten we nog een paar keer aantreden. Gisteren trad HSC Hierden aan bij ons. Met een oude bekende, jeweetwel Jolande B.

Heb je je trouwens wel eens afgevraagd hoe het toch komt dat die Russische volleybaldames zo lang (en lelijk, maar das mijn mening) en lomp zijn? (Tsjernobyl, doping, genetische manipulatie?) We zullen het nooit weten, maar ik weet wel dat bovengenoemde Jolande B. gisteren bij HSC hard haar best deed om ons net zo bang te maken als de Nederlandse volleybaldames doorgaans zijn als ze tegen de Russische ‘dames’ spelen. Helaas konden wij onze ‘Russin’ Aliserina Verwijvova vanwege een oplopend geschil tussen een enkelband en de rest van het 2.13 m lange lichaam niet inzetten. Naar verwachting is het geschil over een week of twee weer genormaliseerd.

Één van onze subdoelstellingen (behalve zoveel mogelijk teamschalen verorberen) dit seizoen is het halen van drie volledige rotaties in één set. We zijn de eerste set gisteren tot 2,5 gekomen, ons seizoen was op het nippertje al geslaagd. Is nog best lastig hoor, (fout) serveren, punt terughalen, (fout) serveren, punt terughalen. ‘t Is dat de blik van de coach op 18-18 ons in de broek deed poepen, anders hadden we die drie rotaties maar mooi gehaald. Met 25-20 trokken we de eerste set naar ons toe.

De tweede set liet een heel ander beeld zien. De (Jolande de) B(eer) was los, links, rechts, overal. We werden er duizelig van. Letterlijk trouwens, en ik kan dat weten want ik was zo dom de bal met mijn hoofd te verdedigen. En mijn reactievermogen is doorgaans puik al zeg ik het zelf, zegt genoeg toch? Met 13-25 (ik mocht geen setstanden meer verzinnen werd me verteld) ging de set naar hunnie.

De derde set kan ik me niks meer van herinneren, maar ik zie dat we hem hebben verloren met 25-19 dus dat geloven we dan maar. De vierde set ging het weer een beetje beter, de service ging beter (met name die van Anita) en we konden eindelijk Marieke op het midden een beetje in haar spel laten komen, die scoorde gelukkig genoeg punten. Met 25-18 wonnen we de set dan ook.
De vijfde set ging tot halverwege aardig gelijk op, met 8-6 gingen we wisselen. Daarna was het snel gebeurd (vast ook door de laaiend enthousiaste bank!) en met 15-8 konden we de wedstrijd afsluiten en op naar de teamschalen. We hebben nog even netjes voor Ruth gezongen en toen konden we aftaaien.

Dinsdag mogen we thuis tegen Alterno dames 4 voor de beker, zie je ons weer in ’t Huiken, gekkigheid!

Gr. Antina