Het is zaterdagmiddag 5 uur, we verzamelen in ‘t Huiken voor onze wedstrijd tegen de koploper, VVH uit Harderwijk. Voor het eerst met ‘mini’s van de Week’. Sara en Puk zijn er helemaal klaar voor om ons te supporten. In Harderwijk hebben wij eerder in de competitie een 2-0 voorsprong weggeven. Daarnaast een spannende wedstrijd voor de competitie, we staan 1 puntje achter op Harderwijk. Tijd voor revanche in Elburg dus!
Omdat we al tegen Harderwijk hebben gespeeld, kunnen we ons in de voorbereiding focussen op wat we al weten van Harderwijk, uiteraard buiten de gebruikelijke aandacht voor de servicedruk om. Favoriete aanvalsplekken, gaten in de verdediging, wijze van serveren, we hebben het immers allemaal al een keer gezien. Met daarbij een eettip van de trainer ter voorbereiding op de wedstrijd kan het toch niet misgaan zou je denken…
Na deze gebruikelijke voorbereiding, drankje en praatje, betreden we een dan nog donkere zaal. Er is buiten onze wedstrijd om deze middag niets te doen in ‘t Huiken, en dat is te merken aan de temperatuur… Die was ongeveer gelijk aan de buitentemperatuur! Voor de snertlopers van die ochtend geen probleem, zij hadden immers al met de bevroren bakken snert in hun handen gelopen. Het verschil is meteen duidelijk. Tijd dus voor een zeer uitgebreide warming up (dat geldt waarschijnlijk iets meer voor het deel van het team van boven de 30, maar dat terzijde…).
De wedstrijd begint met 2 spetterende services van onze mini’s met bijbehorende rally. De kop is eraf, een goede start! Nu zijn wij aan de beurt. De eerste set verloopt bloedstollend spannend, 25-25, 26-26, 27-27 met uiteindelijk een cruciale fout van de scheidsrechter in ons nadeel. Een aanval van VVH gaat minimaal 2 meter uit, maar wordt als touché beoordeeld: 27-29 verloren. Heel zuur!!
Dit raakt meteen een actueel maatschappelijk thema, wanneer gaan we binnen het regionale volleybal toch eens over op de videoscheids. De belangen van een dergelijke dwaling zijn immers zo groot ;). Hoogste tijd om dit op de agenda van de Nevobo te zetten lijkt mij. Voor het vervolg van deze wedstrijd hebben we besloten dergelijke spannende standen en momenten wat uit de weg te gaan, om niet weer zo gedupeerd te worden en vooral ook de bijbehorende emoties niet meer te hoeven ervaren. We laten Harderwijk steeds in het middendeel wat uitlopen, een punt of 5 minimaal. In de 2e set komen we in de eindfase nog wel sterk terug, maar net niet genoeg: 23-25.
De 3e en 4e set zijn een stuk minder spannend en worden beiden door de Harderwijk(st)ers naar zich toegetrokken, 18-25 en 16-25. Het meest bijzondere moment van de laatste set is toe te schrijven aan de coach van Harderwijk. Op een stand van 15-24 vraagt hij een time out aan, waarom??? Naderhand bleek dat hij geen zin had in een wedstrijdbespreking na afloop en besloot dit tijdens de wedstrijd in een time out te doen. Wellicht een goede tip voor anderen, om zo efficiënt mogelijk met je tijd om te gaan …
Conclusie: Sinterklaas heeft vandaag aan ons geen cadeautjes uitgedeeld, ondanks dat het er toch echt de tijd voor is. We spelen niet slecht, maar Harderwijk is net een maatje beter. Gevolg: 0 punten.
Met een dikke nederlaag aan de broek, verlaten we ‘t Huiken op weg naar 90-party, misdadig feestje (wat dat ook mag zijn…), etentje, de snackbar, de bank enz. Eén ding is zeker, aan de aanmoedigingen en het enthousiasme van onze mini’s van de week, en ook ons publiek natuurlijk, heeft het niet gelegen. Bedankt Sara en Puk!!