Het is alweer even geleden (dankzij corona) dat we weer wedstrijden mochten spelen, maar inmiddels heeft Dames 4 alweer vier wedstrijden gespeeld. De teamsamenstelling is wat veranderd, zo nemen we tijdelijk afscheid van Jellie, Marijke en Ria. Patrick zag de bui al hangen en besloot om Manon maar eens op te bellen. Ze was gelukkig bereid om ons te versterken en neemt nu de plek in van Marjan, waardoor de leeftijd gemiddeld een stuk naar beneden is gegaan😊

Na de eerste training zag Patrick het niveau en besloot ‘spontaan’ op vakantie te gaan voor een maand! Met wat onderhandelen kregen we het toch voor elkaar dat Wim en Sander ons kwamen trainen in de tussentijd. Met hun adviezen gingen we vol goede moed naar Hierden waar we het echt hebben geprobeerd, maar bij het gebrek aan een echte coach deed ons de das om. Wim en Sander hadden namelijk andere verplichtingen, wraak vanwege de koude douche? Wie zegt het.. We hebben zelfs nog in spanning gezeten want Dirma viel lelijk op haar knie. Gelukkig lijkt de schade mee te vallen en balt ze gewoon weer mee. Deze wedstrijd verloren we met 4-0 maar we wisten dat, met Patrick erbij, het goed moest komen.

Toen we de Elburgse sporthal inliepen voor onze tweede wedstrijd, waren we even met z’n allen flink in de war. Aan de overkant liep een coach met precies hetzelfde kapsel als onze coach! Had Patrick zijn tweelingbroer ingezet? Maar nee, het bleek de coach van de tegenstander (VVH) te zijn. Tijdens de wedstrijd besloten de bankzitters om deze dansende coach gelijk maar om te dopen tot coach Tosti, naar de yell van VVH. Onze conclusie nadat we 3-2 hadden gewonnen, stond gauw vast. Kanonnen Ilse, Manon en Daphne krijgen de vrijbrief om de tegenstander naar stof te laten happen en Tamara komt de eerste set er niet meer in voor een opslag, dat heeft Marina namelijk wel geweten! Onze arts was helaas niet beschikbaar maar die van Heren 2 wel en zag direct dat de schade van haar billen wel mee viel.

De derde wedstrijd werden we ontboden in Putten waar ‘kanon Manon’ haar bijnaam direct liet gelden met keiharde opslagen en mooie aanvallen. De rest van het team was ook op dreef maar deze hebben we helaas verloren met 3-2. Zou het aan de twee hoestende speelsters hebben gelegen of toch niet..? Helaas konden we geen teamschaal of iets te drinken bestellen om de zure nasmaak van de wedstrijd weg te spoelen, Putten had blijkbaar geen zin om hoestende mensen te ontvangen… Dus we zijn met z’n allen op weg gegaan naar de grote gele M om daar onze vette hap te krijgen. Helaas waren ze net aan het afsluiten maar de McDrive was nog wel open. Omdat we geen zin meer hadden om de auto’s aan te zetten, zijn we lopend door de McDrive gegaan terwijl Marina hopeloos achterbleef tijdens het uitkiezen van haar vette hap. Ze veroorzaakte zelfs een file (ook onze schuld) maar uiteindelijk liep dat ook weer goed af.

15 oktober mochten we naar Harderwijk om daar onze spierballen te tonen. Maar de wedstrijd leek bijna in het water te vallen omdat Daphne te eigenwijs was om naar de navigatie (en naar Tamara) te luisteren. Ook Marijke, die meeging voor support, bleek nogal eigenwijs te zijn. We kwamen in de file te staan maar gelukkig duurde het niet zolang als verwacht, we kwam dus nog op tijd voor de wedstrijd! Tijdens het spelen bleek dat we blijkbaar zin hadden in een spannende pot en dat hebben we geweten.. De tweede set eindigde we zelfs met 29-27 maar gelukkig wel voor ons. We hadden overigens bijna weer een blessure gehad omdat Dirma over Manon heen viel, met zoveel drama dat Hollywood er niks bij was. Gelukkig bleek dit een afleidingsmanoeuvre van Dirma te zijn want VVH was vanaf dat moment de weg nogal kwijt. Zo wonnen we met 3-2!

Overigens lijkt het erop dat we Heren 2 achterna gaan met de vele vijfsetters. Waar zij dit seizoen nog geen enkele vijfde set hebben gespeeld, schijnen wij ervan te houden.

29 oktober mogen we om 19.00 uur in ’t Huiken een balletje slaan tegen Zeewolde, wie gaan we daar zien? We hopen natuurlijk op support en we trakteren ook nog op wat lekkers. Tot dan!