Hey Marieke,

Je hebt het gezien hè, we kunnen het nog!! Nadat we in de allereerste wedstrijd van het seizoen Apollo met 4-0 versloegen, hebben we lang moeten wachten op de volgende vijfpunter. Maar afgelopen zaterdag lukte het dan eindelijk weer eens. 4-0 tegen Zwolle!!

Eerlijk is eerlijk: het was niet dat wij nou zoveel beter speelden. Maar Harry’s tactiek was meesterlijk. In de uitwedstrijd – die we kansloos met 3-1 verloren – had vooral Zwolle-speler Daan Grob veel indruk gemaakt. Dus we hadden de hele week getraind op het uitschakelen van deze gevaarlijke buitenaanvaller. Op vrijdagmiddag sijpelden berichten binnen dat Grob geblesseerd was, waarna per ommegaande app een nieuw strijdplan van Harry volgde: “Mannen, morgen alle ballen langs Schaddenhorst frommelen”. Briljant! Zaterdagmiddag wandelde meneer Schaddenhorst echter zonder sporttas ’t Huiken binnen. Pijntjes en klachten verhinderden hem te participeren. Snel schakelen dus. In de wedstrijdbespreking ontvouwde Harry  plan C: “alle ballen op Naberman!”. Aan het eind van de warming-up wees Daan Harry erop dat de heer Naberman nog steeds een spijkerbroek droeg en niet van plan leek deze in te ruilen voor sportkleding. Wat nu gedaan? Vlak voor de wedstrijd toch nog maar switchen van tactiek: “Zorg dat we Thomas Botter niet in de wedstrijd laten komen!”. Zo gezegd, zo gedaan. En met succes, want de eerste set trokken we met 25-17 naar ons toe. De tweede begon ook lekker, maar al snel gooide een blessure roet in het eten. De Zwolse middenman Botter verstapte zich en op zijn enkel ontwikkelde zich een vervroegd paasei. Einde wedstrijd voor hem, einde gameplan voor ons. Dachten we tenminste… Maar dan zie je toch de meerwaarde van een coach die zich tot in de puntjes voorbereidt op een wedstrijd. Terwijl de ongelukkige Zwollenaar van het veld werd gedragen, verzamelde Harry het team om zich heen en haalde het briefje met tactisch concept nummer 5 uit zijn binnenzak: “Mannen, mannen. Rustig aan, geen paniek. Vanaf nu gaan we Daniel-met-de-bijnaam-die-niet-in-stukjes-opgeschreven-mag-worden uit de wedstrijd spelen!!”. Fantastisch idee. Daniel kreeg inderdaad geen schijn van kans; 25-16 en 25-15 voor ons. Op 24-19 in  de vierde set ontkurkte Alie vast een paar versnaperingen in de kantine en eerste scheidsrechter Benno Meijer maakte aanstalten om de netpaal van zijn zakje met kaarten te ontdoen. Het was gespeeld. Totdat Tom zich naar Wouter toeboog en vroeg: “Zeg, wie is nou eigenlijk die Daniel?”. Wouter keek naar eerst hoofdschuddend naar Tom en vervolgens naar de overkant van het net om onze jonge middenman het Elburgs/Zwolse fenomeen aan te wijzen. Wat daarna volgde laat zich moeilijk beschrijven. “Hij is er niet! Daniel is er niet!”, fluisterde Wouter tegen Rik. Balletje tegen de antenne: 24-20. “Jongens, Daniel is er helemaal niet bij….”, riep Rik tegen de bank. Balletje onder in het net; 24-21. “Dreumes, de volgende service is niét van Daniël”, coachte Harry bemoedigend; kéts, 24-22. Time-out EVV! Tijd voor een nieuw plan? Nope, alle tactieken waren op. Een tip dan? “Mannen, mannen. We gaan gewoon lekker spelen. Rustige pass, balletje hoog en op techniek pakken. Niks aan de hand”. Kansloze opdracht voor een stelletje Elburgse prutsers; op 24-25 kreeg Zwolle zijn eerste setpoint. Maar gelukkig bewees de ingevallen Boris dat-ie inmiddels terecht bij de grote jongens mee mag doen, zodat we dat overleefden. Op 29-28 kwam Tom – aan wie alle consternatie grotendeels voorbij was gegaan – aan de opslag en met een geplaatste service op de speler die hij voor Daniel aanzag besliste hij de set en de wedstrijd in ons voordeel. Hulde!!!

Tot zover maar weer. Misschien wat veel over volleybal en de wedstrijd zelf dit keer, maar dat maken we in het volgende stukje wel goed. Vanavond spelen we in Wageningen tegen Scylla. Dat zijn vaak zinderende wedstrijden. Dus alle support is welkom in sporthal De Vlinder 1, Hollandseweg 7, 6706 KN Wageningen. We starten om 18:30u. Ben erg benieuwd of we ook weer een tactisch plan hebben.