Op vrijdagavond hebben we een potje gespeeld tegen VZK HS2. Nadat Joost een aantal minuten te laat binnen was komen lopen (moest nog even een dutje doen), konden we vertrekken. We waren compleet. Nou ja… compleet? Onze coach, trainer en vriend van de show Patrick zat voor een zakelijke (?) reis in Antwerpen. Gelukkig had hij een goede vervanger geregeld, namelijk Sander!

Onderweg richting de wedstrijd zat de sfeer er goed in. De Jeugd Van Tegenwoordig galmde door de auto van Joost: ‘Een goed begin is het halve werk.’ Dit werd opgevolgd door een opmerking van onze chauffeur: ‘Jongens… kijk eens naar rechts!’. En daar gingen we, voorbij aan de afslag van Wezep. De reactie van Mika spreekt voor een ieder van ons.

Toen we eenmaal, met enige vertraging en een grote omweg via Zwolle, aangekomen waren in Wezep, zat het halve team al lekker te genieten van een non-alcoholisch drankje voor de wedstrijd. Toen viel ons oog op het boekje wat op tafel lag. Het was een boekje over seksuele intimidatie tijdens het sporten. Toen Sander ons vervolgens richting de kleedkamers stuurde met de woorden: ‘Gaan jullie maar vast naar de kleedkamer, dan kom ik er zo aan’ hebben we hem dit boekje even laten bestuderen.

Toen we de zaal in kwamen, wisten we niet helemaal waar we beland waren. De muziek was eerder slaapverwekkend dan motiverend. Maar goed, dit hield ons natuurlijk niet tegen om te laten zien wat wij heel goed kunnen: volleyballen! Een goed begin is namelijk maar de helft.

Aan de wedstrijd ga ik niet teveel woorden vuil maken, dus daarom een korte samenvatting. De eerste set lieten we de tegenstander compleet kansloos en deze werd afgesloten met een overtuigende 25-8. De tweede set was een kopie van de eerste set, maar we kwamen lange tijd niet verder dan 24 punten. Nadat we de tegenstander nog een beetje hoop gaven door ze 6 punten achter elkaar te laten scoren, wisten we ook het laatste puntje te scoren en sloten we de set af met 25-15. De derde set verliep vlekkeloos en werd gewonnen met 25-11, met een speciale vermelding richting onze libero Willie. Hij was namelijk foutloos deze set! Tijdens de vierde set waren onze tegenstanders erg vermoeid en kwamen ze niet verder dan 5 punten: 25-5. Kwam dit door de vermoeidheid van de tegenstander of door de wissel van Jurjan op midden en Mika op diagonaal…? (Patrick, kijk je mee?)

Zo’n klinkende overwinning moest natuurlijk gevierd worden! Nadat we allemaal opgefrist waren en de haartjes hadden gekamd, konden we weer de auto in. Toen we De Kamphal uitliepen, klonk het: “Sander bedankt!” door de kantine. En daar gingen we, wéér op weg naar Zwolle. Dit keer wel bewust, we hadden daar namelijk een Goudgele Drietand gezien. Het water liep ons in de mond! Nadat we ons vol hadden gestopt met vitamines (lees calorieën) gingen we weer onderweg naar Elburg. Maar toen… je gelooft het niet… mist Joost weer de afslag. Niet alleen de afslag bij ’t Harde, maar ook de afslag bij Nunspeet. Maar was het deze keer weer per ongeluk??? Toen moesten we maar weer door naar Harderwijk, waar we een bekende Goudgele Drietand tegenkwamen. Tijd voor een lekker toetje!

Ondertussen had ook de Swift van Joost behoorlijk dorst gekregen. Terwijl Joost zijn geliefde auto volgooide, zagen we een concurrent van de Goudgele Drietand. Ook hiervan werd meteen een foto gedeelt in de groepsapp. Maar of we hier nou ook echt wat te eten hebben gehaald…?