Afgelopen vrijdag mochten we weer: de eerste wedstrijd van het nieuwe jaar. Het sprak natuurlijk voor zich dat we er allemaal super veel zin in hadden en hongerig waren voor winst. Diezelfde dag specialiseerde wij ons allemaal in het schrijven van gedichten, waarna Patrick een berichtje stuurde waar zelfs de geschriften van Shakespeare niet tegenop kunnen.

Je leest het goed, we hebben de Swift van Joost deze wedstrijd helaas moeten missen. In plaats daarvan vervoerde de Toyota van Jurjan en de Opel van Patrick ons naar het slagveld.

Joost die niet de rol van chauffeur vervulde gaf ons enige rust, dit zou betekenen dat er deze keer geen afslag zou worden gemist. Je zou het bijna niet verwachten, maar deze keer was het Jur die een afslag verkeerd pakte.

Eenmaal aangekomen bij de sporthal waren we er allemaal helemaal klaar voor, nou ja… allemaal? Daan wist niet op tijd te komen en mocht als straf de eerste set op de bank beginnen. In een tjokvolle kleedkamer sprak Patrick ons aan met motiverende woorden vol vertrouwen en trots. Onze aanvoerder had daarentegen een iets somberder bericht, het was vrijdag de 13e, en om de woorden van Noah te citeren: ‘ongeluk zit in een klein hoekje’. Kortom, alles kon gebeuren.

Na het inslaan en inspelen, wat tevens van korte duur was. Mochten we beginnen met de wedstrijd. Er stond een monster opstelling tegenover Volta, met Noah die zijn debuut maakte waren we vastberaden op overwinning. Het spel begon en het ging direct gelijk op; 6-6, 8-8, 12-12. De eerste set was spannend, niet alleen spannend, maar ook vermoeiend. We wisten deze set net aan onder de neus van Volta weg te stelen met een eindstand van 28-26. Dit moest beter.

En beter ging het ook, iedereen speelde op volle toeren. Na een stroeve start van set 2, waar er 5 kill blocks door de tegenstander werd neergezet. Wisten we iets meer uit te lopen op Lelystad. Door onze sterke service en sterke aanval wisten we deze set te laten eindigen in 25-18. De wedstrijd beloofde nog een stuk spannender te worden.

De 3e set was vrijwel een kopie van de 1ste set. Het was enorm spannend en Patrick moest erg creatief zijn in de wissels om ons een voorsprong te geven. Uiteindelijk waren het Thijs en Jurjan die door hun sterke serve het moeilijk maakte voor Volta. Met een speciale vermelding voor onze libero; Wilrick, die de gehele wedstrijd een spel van hoog niveau neergezet heeft. Deze set eindigde in 27-25.

De 4e en laatste set was spannend, te spannend. Volta leek volledig opgewarmd en speelde op hun best. Het was niet alleen een gevecht in het veld, maar ook de coach van Volta en Patrick hadden aan de zijlijn een gevecht in hun strategie. Wissel voor wissel, time out na time out wisten we langzaam bij te komen. Maar dit was niet genoeg. Het stond 23-24 in het voordeel voor Volta.Niks waar we deze wedstrijd nog niet eerder van terug waren gekomen… Maarja.. Ongeluk zit in een klein hoekje. Met een harde smash ketste de bal weg en wisten we deze niet meer van de vloer op te duiken. Het was klaar, een bitterzoete overwinning van 3-1. Niet de uitslag waar we op hadden gehoopt, maar toch een mooi resultaat.

Achteraf hebben wij lekker genoten van wat kip bij de KFC, want overwinning mag altijd gevierd worden. Terug in Elburg zijn sommige van ons toch nog stiekem in de Swift van Joost gestapt om ons favoriete restaurant op te zoeken; een goudgele drietand waar we het verdriet van de laatste set nog weg konden eten met een overheerlijk toetje. Het was een geslaagde dag.