Na onze rij aan overwinningen konden we afgelopen zaterdag bijna niet anders dan verliezen. En dat hadden we al lang en breed geaccepteerd, totdat bleek dat we tegen onszelf moesten spelen. Twee teams op het veld, waarbij alles op elkaar leek. Het inspelen zag er aan beide kanten van het net hetzelfde uit. Een beetje onhandig en klunzig. Het inslaan idem. Met enkele ferme tikken van een aantal onbenullige spelers, maar vooral veel netballen, prikballen, raketlanceringen en fladderballen leek het wel of Elburg tegen Elburg in Elburg speelde. En dat maakte ons zenuwachtig. Het kon toch niet zo zijn dat het volleybal ging verliezen in Elburg. Zeker niet VAN Elburg.

Gelukkig ging het de eerste set redelijk en wonnen we. Dat gaf rust. Zo veel rust dat we de Elburgse opponenten de kans gaven veel punten te maken. Hun services ketsten van onze onderarmen en onze aanvallen, die doorgaans met prikken en smijten toch een aantal punten opleveren, werden van de grond geraapt. Het vervelende was dat onze tegenstanders hetzelfde deden, behalve dat zij wel punten maakten. Zo voelt dat dus… frustrerend en irritant. En omdat Elburg daar mee door bleef gaan waren we even helemaal van het padje. De tweede set werd dan ook overtuigend door ons verloren.

De derde set dan. Die was precies hetzelfde als de tweede, maar dan net andersom. Tja, op zich logisch, want na een set wissel je van kant. Dus stond Elburg weer aan de winnende kant.

En toen we in de vierde set gewoon weer van kant waren gewisseld leek het weer op de tweede set, zoals volledig in de stijl van de wedstrijd was. Behalve dat we spontaan uit onze nachtmerrie herrezen bij een stand van 17-22. Het werd toen nog 24-24. Bij zo’n stand is het natuurlijk wel weer heel spannend. En omdat wij een team zijn met vrijwel uitsluitend jonge, onervaren spelers is het lastig om die spanning onder controle te houden. Het clubje met prutsers dat toen in het veld stond verloor dus toch nog, met 26-24.

De laatste set was een uitzondering op de wedstrijd. En zorgde ervoor dat de winst toch naar Elburg/Emmeloord ging.

Toen we achteraf op het wedstrijdformulier keken bleek het toch echt Woudenberg geweest te zijn waar we tegen speelden. Die hadden we dit seizoen natuurlijk nog niet eerder getroffen. En dat terwijl ze in de competitie vrijwel gelijk staan met de Elburgse equipe. Eerlijk is eerlijk: de wedstrijd was dan ook erg tekenend voor de competitiestand. Twee aan elkaar gewaagde teams die in een soortgelijke stijl spelen en waarbij winst beide kanten op had kunnen gaan. Bij vlagen heel slecht, en bij vlagen bijna briljant.

Dat zal vandaag wel anders zijn. We mogen naar een heuse Topsporthal in Doetinchem waar het meest gevaarlijke opleidingsteam van onze competitie ons staat op te wachten. Het team waar we tegen moeten, en waarvan ik de naam niet eens ga opschrijven omdat het zo lang is, bestaat vrijwel uitsluitend uit talenten van jong en jonger. Dit opleidingsteam moet het hebben van doorzettingsvermogen en leermomenten en schuift zo veel van indeling dat we geen idee hebben wie er daadwerkelijk in het veld staat. Wij moeten het in het volleybal echter vooral hebben van: elkaar afzeiken, het uitdelen van boetes aan teamgenoten, het winnen van de “scheet van de week”-competitie (doet opa de laatste tijd erg goed..) en het gebruiken van fysiek geweld tegen edele delen. Met zo’n instelling hoor je toch niet thuis in de eerste divisie? Of wel? Want het schijnt dat ze in Soest ook voornamelijk plezier maken. En dat zorgt klaarblijkelijk voor winst. Wie weet zit dat er voor ons dan ook weer in.

Want het verschil tussen Orion en Elburg is dat zij zo serieus zijn. En wij niet. Mocht het zo zijn dat we per ongeluk toch weer winnen, dan zetten wij een heuse serie voort. Eentje waar Protos bang van zou moeten worden. Want hoewel zij denken dat ze er al zijn, komen wij ze halen. Vandaag wordt bepaald of we veel te ver boven onszelf uitstijgen in de competitie, of dat we terugvallen naar waar we eigenlijk thuishoren. Ik heb er zin in. Tot volgende week!

PS: @Woudenberg: we hebben een van jullie fraaie wedstrijdfoto’s geleend voor bij dit stukje (credits naar de maker!). Bij de return over een paar weken krijgen jullie hem terug.