It wie wer tiid foar Europeesk volleybal ôfrûne sneon*. Nei eardere aventoeren yn de provinsjes Grins, Overijssel, Gelderlân, Noard-hollân,Noord-Brabant en Limburch stie dit kear in besite oan Fryslân op it programma. Sûnder Gert-Jan, want dy dronk leaver bier yn Nordhorn. Daniel, dy oeral de wei kent fanwege binne ynternasjonale karrière as krantenbezorger, gie op eigen gelegenheid. De rest fan it team gie fuort op hoopje fan seine rjochting Ljouwert foar de confrontatie mei VC058, de volleybaltrots fan het Heitelân. It is fansels verleidelijk om by wedstriden mei Fryske tsjinstanners allegear cliché’s oer grutte Pieren, stugge minsken en oare Fryske folklore út de kast te helje, mar dat dogge wy net. Wy waarden nammentlik bysûnder hertlik ûntfange, doe’t wy fia Snits, Drylts, Sleat, Starum, Hylpen, Warkum, Boalsert, Harns, Frjentsjer, Dokkum en in stikje Bonkefeart it prachtige nije sportcomplex Wiarda betraden. Op oanwizing fan in attente pleatslike fuotballer rûnen wy trije kear om it gebou en as fansels iepene him in doar dy tagong joech oant it walhalla fan it Fryske volleybal. Yn de nok fan it kompleks is him in kantine mei útsicht op de sportzaal en de naastgelegen fuotbalfjilden. Ús hert sprong iepen doe’t de fêste bespiler dêrfan it romrofte Blauw-Wit blykte te wêzen. Mei entûsjaste aanmoedigingen holp Robert fan Esterik heechst persoanlik it fjirde alvetal nei in kreas 4-1 winst op it heger aangeslagen QVC. Nei twa rûntsjes kofje, in potsje tafelbiljart en tafelvoetbal daalden wy ôf nei decatacomben foar ús eigen wedstryd. Daniel meldde telefoanysk dat hy ûnderwilens Spittelberg hie berikt.
Yn de kleedkamer bereidden wy ús fierder foar op it treffe mei de ploech dy ús yn ’t Huiken kansloos hie litten. Neam it verkringing, neam it Alzheimer, neam it desinteresse…eigenlijk koene wy ús dy thuiswedstrijd amper mear foar de geest helje. Wat mei in middenaanvaller en in skerpe diagonaalaanval, mar dat wie it dan ek wol. By it inslaan kaam der wer wat mear nei boppe, want de geelblauwen blieken de ballen hurd nei ûnder te heien. Wy holden ús mar wer fêst oan de tins dat overdadig aanvalsgeweld trochstrings net gepaard giet mei in stabiele passing. Wy besochten it inspelen noch wat te rekken om Daniel tijdig te litte oanslute, mar doe’t hy per Whatsapp betiid ‘waar yn Vriesland syn jimme eigenlijk?’ waard ús dúdlik dat wy in list nedich hiene. Dy list hyt trochstrings Kroes. En dus ek ditmaal. Gewapend mei in pear keepershandschoenen toonde hy him ree syn hannen foar de Fryske kanonskogels te litte wapperen. By it tossen keas VC058 foar de service en de skiedsrjochter ditmaal foar de bok, wêrtroch wy veroordeeld wiene oant it ferwurkje fan de opslach. Dat gie ús ûnder lieding fan Mannus bêst behoarlik ôf. En de Friezen lykas gehoopt wat minder. En sa wonnen wy foar it earst in set op Fryske boaiem: 20-25. De wedstryd kabbelde lekker fierder, mei foar de foarm sa no en dan in draagballetje fan Wouter, in shotje fan Daan en in pear leave aanvallende en blokkerende tikjes fan Nubbie. Lyts bytsje verheffend allegearre: 22-25. Daniel meldde fanút it Prater Park yn Wenen dat wy it goed diene, mar dat wy moasten oppasse om’t der gjin set safolle ferlern giet oft it is wol de tredde. It orakel blykte it goed sjoen te hawwe. In geruststellende foarsprong fan fjouwer punten ketsten wy yn no time wei nei in 22-25 nederlaag. Aardich foar de sympathieke thuisploeg, mar net ús bedoeling. Dêrom skroefde Wouter foar de fjirde set syn service-arm oan. Foar de mannen oan it nêt in teken om mei de hannen it eigen haad goed te stypje teneinde de impact fan in eventueel wat te lege opslach te minimalisearje. Dat blykte lykwols net nedich. Neidat de stofwolken wiene opgetrokken stiene wy op in veilige foarsprong. Kroes die noch efkes foar hoe do in earste tempo oanfal blokkearret. En doe’t de Fryske mannichte dêrfan lykas bekomme wie, liet hy sjen hoe do hiel hurd lâns sa’n blok kinne slaan. Syn daaropvolgende imitatie fan in geslicede backhand oanfal troch it midden stoar spitigernôch yn skintme. Al mei al brochten dizze frivoliteiten ús oant in romme 15-25 setwinst. En dus oant in onverwachte 1-3 winst. Folgjende wike giet it fierder. Dan tsjin de import-Grinzers fan Donitas.

* Foar de tradisjonele lêzer dy dizze tekst leaver yn it Nederlânsk oant him nimt is hjir in oersetting beskikber.