Yo Marieke,

Nog later dan anders deze week de terugblik op de afgelopen wedstrijd. Niet dat ik het nou zo druk had met andere zaken, maar m’n vingers waren pas vanochtend weer voldoende ontdooid om het toetsenbord te kunnen bedienen. Wat een vrieskist was ’t Huiken zeg… En dan kregen wij af en toe nog wat beweging en een bal op onze handen. Maar het arme scheidsrechtersduo Smits en Schut was verijst na een uur wachten vanwege de uitloop van de voorgaande wedstrijden en vier sets fluiten. Knap dat zij het de hele wedstrijd hebben volgehouden.

Iemand anders die geen last leek te hebben van de barre omstandigheden, was good-old Henrico. In Schalkhaar geslachtofferd, luttele minuten voor de wedstrijd op scherp gezet door Harry, maar (je hebt het gezien) vanaf het eerste fluitsignaal scherp als mes. Twee scorende pipes – niet geschild, geschampt of geduwd, maar ferm geslagen – in de eerste vijf punten zetten de toon voor een puike performance van de jonge veertiger. Alsof Pieter Corneliszoon Hooft begin 1600 bij het dichten van de eerste strofen van zijn beroemde liefdessonnet dit optreden al voorzien had:

Gezwinde grijsaard die op wakk’re wieken staag
de dunne lucht doorsnijdt, en zonder zeil te strijken
altijd vaart voor de wind, en ieder na laat kijken,
doodsvijand van de rust, die woelt bij nacht bij daag.

Omdat ook de rest van de ploeg pass en aanval weer eens aardig op orde had konden we Sudosa behoorlijk partij bieden. Wat heet? We konden de eerste set zelfs van ze winnen. En in de tweede set leken we lang op weg om onze record setwinst (3-25, Sudosa-uit) te evenaren. Maar helaas, de klad en hun tweede spelverdeler kwamen erin, waardoor we ons tevreden moesten stellen met een magere 25-13 zege. De Schouten-clan verliet daarop demonstratief de sporthal onder het mom van een familiefeestje. En heeft de fel bevochten derde set dus niet meer gezien. Top dat jullie wél bleven zitten!!! Oude tijden herleefden met de treffende liederen vanaf de tribune. Vooral de luizenmoeder-persiflage is me bijgebleven. En erg prettig dat de prutsers ook in deze set de volleyballers de baas bleven. Het was nipt, maar 28-26 is óók winnen. Dolle vreugde natuurlijk, want eindelijk de vijfde set weer gewoon in de kantine. Voor het zover was  moesten we nog wel even door de vierde set heen. Ondanks het verdienstelijke debuut  van Boris waren aan onze kant teveel pijpen leeg. En dat bleek dus niet genoeg om het sterk verdedigende Sudosa nog een keer over de knie te leggen. Maar ach, 3-1 winst op de nummer vier is een mooie opsteker.

Stentor: “Jonge Held debuteert bij winnend EVV”

Vanavond mogen we uit naar Soest, waar we het in de knusse sporthal De Bunt opnemen tegen het plaatselijke Sovoco. Daarna een paar weekenden vrij en op 3 maart uit naar Alterno. Op 10 maart spelen we dan onze volgende thuiswedstrijd weer: om haf 5 tegen Zwolle. Tegen die tijd is de vorst wel uit de grond en is de temperatuur in ’t Huiken vast ook weer te doen. Zien en horen we jullie dan weer?