Hey Marieke,

How’s life? Hier goed. We zijn weer bijna hersteld van onze foute agendaplanning. Hadden we met Heren 1 de snertactie toch een week te vroeg ingepland, joh. Tja, daar stonden we dan op zaterdag 11 november met z’n allen in de herfstwind voor ’t Huiken. Want ook de geblesseerden waren natuurlijk komen helpen om het groene goud aan de man te brengen. Bleek dat Maria de actie stiekem een week later had georganiseerd. En dat onze wedstrijd tegen Zwolle dus wél door ging. Een verdrietige verrassing. Zeker omdat we maar 8 man hadden die volleybalschoenen aan konden. En dus was het maar goed dat we in Zwolle in het inmiddels bekende bijzaaltje werden weggestopt. Want we kregen aardig billenkoek. En als de blauwvingers in de vierde set niet drie willekeurige toeschouwers een shirtje aangetrokken hadden en de wei ingestuurd, waren we er zonder setwinst afgegaan. Snel vergeten dus. Waren er dan helemaal geen hoogtepunten? Eigenlijk niet. Zelfs onze fantasie-opstelling om de scouts van de komende bekerstander Webbystepton Hengelo zand in de ogen te strooien mislukte. Ze vonden het namelijk niet de moeite waard om te komen kijken… En terecht!! Klein lichtpuntje was het toevallige weerzien met onze Sneker vriendinnen van het Sterrenteam. Na onze kennismaking rond de bekerwedstrijd in Sneek zijn we blijven volgen via hun vlogs (dat zijn wedstrijdverslagen zonder dat je hoeft te typen), die ons enorm aanspreken. Ze hebben namelijk ook helemaal niks met volleybal te maken.

Maar goed, afgelopen weekeind was dus wél de snertactie. Daar zouden we dus niét aan meedoen. Omdat we voor de beker moesten. Maar omdat we toch wat twijfelen aan onze kansen bedachten we een alternatief plan voor een bekerstunt. We gingen binnen het team met de pet rond en sponsorden het koor van de moeder van Nub, die een concert in ’t Huiken wilden geven. Mede door onze bijdragen werd de sponsoractie zo’n succes dat zij – in tegenstelling tot zoonlief – wél op het hoofdveld van de sporthal mocht acteren. Op 18 november. Zodat wij toch géén bekerwedstrijd hadden, maar die moesten uitstellen naar vanavond. En we dus toch weer wél mee konden helpen om Elburg tegen een vriendenprijsje aan de snert te krijgen. Tot groot genoegen van het organisatiecomité. Volg je het nog? Lang verhaal kort: zondagmiddag rond 17.30 uur waren de zeven andere achtste finale wedstrijden gespeeld en je raadt het nooit: er zijn weliswaar zeven ploegen door, maar ook zeven uitgeschakeld. En dus zitten we nu al twee hele dagen bij de laatste negen van de nationale beker. De laatste negen!!! We hebben het even vastgelegd, want dit maken we nooit meer mee. Dit jaar in ieder geval niet.

Vanavond mogen we dan toch eindelijk aan de bak. Natuurlijk moeten we van Harry vinden dat de competitie veel belangrijker is, maar we hebben er toch best zin in. Het is ook wel opvallend dat alle geblesseerden spontaan hersteld zeggen te zijn. Daar is het laatste woord nog niet over gesproken, want we gaan natuurlijk niet alleen de krenten uit de pap meepikken. Nou heb ik horen zeggen dat Webbystepton een semi-profclub is, met alleen maar ex-eredivisiespelers. Dus heel veel krenten zullen er niet in onze pap zitten. Het schijnt dat de Tukkers na hun overwinning in Kampen vorige week een trainingskamp hebben opgeslagen in de buurt en zich de hele week te barsten hebben getraind. Nou doen wij dat ook wel eens. Maar overdag moeten er door ons gewoon supermarktslagers worden bijgespijkerd, billen van oude mensen worden gewassen, sta-op-stoelen worden gerepareerd, her en der wat projecten worden geleid en meer van dat soort nuttige activiteiten. Dus om nou te zeggen dat we favoriet zijn….neuh. Nu is het wel een voordeel dat we thuis spelen. Want als er niet teveel files zijn, hebben we om 20.45u precies genoeg spelers om aan de wedstrijd te beginnen.

Als jij nou wat vriendjes en vriendinnetjes met stembanden en trommels regelt (en oordopjes voor de buurman), dan maken we er vanavond weer een mooi feestje van. En dan kan vanaf woensdag de focus weer vol op de competitie.