Woédend was-ie, Marieke!! Man, man, man, zo heb ik hem nog nooit uit zijn plaat zien gaan. En terecht, hoor. Want we maakten we er zaterdag een potje van. Ik vond het zelf eerlijk gezegd ook wel een beetje gênant. En dan hoor ik je zeggen: “ja, met een nieuwe spelverdeler is het altijd even wennen”. Nou, die vlieger ging niet op. Want Rob zat lekker in Legoland en Wouter was zo vriendelijk om uit z’n rolstoel te komen en een balletje op te gooien. En die zou het klappen van de zweep inmiddels toch moeten kennen. Maar het bleef een ergerlijk, losgeslagen zooitje. Natuurlijk was iedereen erop voorbereid dat Gaillard tijdens het controleren van de nethoogte weer zou lopen klooien. No problem, ook de scheidsrechters weten dat inmiddels. Gewoon ff laten lopen. Maar wat er daarna gebeurde was een schande voor het team, voor de Topdivisie en eigenlijk voor het hele Nederlandse volleybal. En het was goed dat hij hard ingreep. Want wat zetten we onszelf voor geslachtsdeel.

De lieftallige omroepster was het ontgaan en wilde van start gaan met het voorstellen van de aan de zijlijn opgestelde ploegen (“Onder nr 4 Robert van den Esterink, onder nr 6 Wouter Selinger etc), maar Henk Jan Pool was scherp. Messcherp! “Neeneenee, STOP, STOP, zo doen we dat niet!!” De ervaren tweede scheidsrechter spoedde zich onder de nieuwsgierige blikken van spelers, publiek én omroepster naar het midden van het veld. “Hoe lang spelen jullie nu al topdivisie, heren? En hoe stellen we ons op vóór de wedstrijd? OP VOLGORDE VAN NUMMER! Hup, organiseer jezelf”. De slapstick die toen volgde, Marieke, leek meer op een spelonderdeel uit Ik hou van Holland dan op de voorbereiding op een volleybalpotje. “Welk nummer heb jij? 5? Dan moet jij na mij!”. “Wie heeft 9?”, “Dat is Rik”, “Die speelt al een paar jaar in Heren 2 toch?”, “Misschien kan nr 6 dan op z’n kop gaan staan?”, Ïk moet eigenlijk nog even plassen, zou dat nog kunnen?”, “Doen we van hoog naar laag of andersom?”, “Ja, nu staan we goed, hèhè”. “NEE, de aanvoerder moet vooraan!”, “Maar die heeft 8”, “Dondert me niks, doe wat ik zeg!!!”. En zo had scheidsrechter Pool al voor de wedstrijd zijn handen vol aan de Elburgse prutsers. Maar, ere wie ere toekomt, hij kreeg het uiteindelijk voor elkaar. Het veelkoppige publiek beloonde de inspanningen van Pool en de drerries met een luid applaus. En daarmee kon de wedstrijd van start.

En dat ging best prima. Wij serveerden als mallen, Keistad passte niet zo best. Dat was ook niet verwonderlijk, want ze hadden een kwartier netjes op volgorde kaarsrecht langs de zijlijn staan wachten tot wij zover waren. Wouter besloot dat de antennes toch wel erg ver weg waren en beperkte zich tot wat luie balletjes op midden. En in no-time hadden we de eerste set te pakken! 15-18 voor ons. Op naar het eerste punt in een uitwedstrijd. ““Neeneenee, STOP, STOP, zo doen we dat niet!!” Scheidsrechter Pool weer… “Hoe lang spelen jullie nu al topdivisie, heren? En wanneer is een set afgelopen? Bij 25 pas!!”. Dat was me nogal een tegenvaller. Keistad-coach Ruijterlinde (naast Orion’s Marco Buiting een van de meest geslepen oefenmeesters op dit niveau) had geleerd van het incidentje voor de wedstrijd en liet zijn ploeg dit keer niet wachten tot wij snapten hoe het in elkaar zat. Toen we weer een blik op het scorebord wierpen stonden we ineens met 22-18 achter. En hoewel wij mentaal onverslaanbaar zijn, wisten we het dit keer niet om te draaien. Tja, en de rest van de wedstrijd was best overzichtelijk. Keistad was steeds net wat eerder bij de 25. Van meneer Pool mochten we geen vierde set meer spelen, dus geen bonuspunten deze week. We consolideren daarmee onze 12e positie op de ranglijst, die al een beetje als “thuis” begint te voelen. Maar de pitchers in de kantine verzachtten de pijn.

Dit weekend beker in ‘t Huiken, 2 potjes zelfs. Dat wordt weer een helse klus. We gaan de lessen van vorig weekend in praktijk brengen. En houden daarom voor de zekerheid het 1^e divisieprotocol aan. Niks voorstellen spelers, lekker op het veldje overdwars, altijd een vierde set en tussen de wedstrijden door stiekem roken bij de fietsenrekken. Ik heb even gekeken, scheidsrechters zijn de heren Klinge, Schulte en Broekhof. Voor de zekerheid zullen we vooraf ff bij ze checken tot hoeveel punten de sets gaan…

Tot vanmiddag!