De eerste drie sets gewonnen, in de vierde set met 11-23 voor
(voor de goede rekenaar: dat is twaalf punten voorsprong!!), kat in het bakkie
zou je denken… En dat dachten wij dus ook. Tijd voor wat leuke combinaties, een
ketsertje, paar bloktestjes… Het Trivos-publiek werd er steeds enthousiaster
van!! Blij over zoveel bijval toverden we snel nog een paar trucjes uit de hoge
hoed: netfoutje, balletje uit, balletje ver uit, vooruit nog een ketsertje dan.
Sfeerverhogend, maar weinig effectief helaas. En zo stonden we opeens met 25-24
achter… Gelukkig had Rik zijn veters weer gestrikt en produceerde hij een
nuttig eenmansblok. Om vlak daarna op geniale wijze het Wijchense nulmansblok te
passeren. 27-29 en toch de volle buit mee naar huis.

En eerlijk is eerlijk, met setverlies zouden we onszelf ook tekort
hebben gedaan. Want het ging vrij aardig zaterdag. Nadat we in de immens grote en
futuristisch vorm gegeven sporthal uiteindelijk de speelzaal hadden gevonden,
bleek dat al bij het inslaan. Waar we normaal gesproken niet veel verder komen
dan de ballen terugrollen naar de tegenstander, kregen we nu zelfs applaus.
Beetje cynisch weliswaar, omdat de ballen steeds over het afscheidingsnet op het veld vlogen waar het plaatselijke damesteam een potje wilde ballen tegen een damesteam
uit een andere plaats, maar toch… Die goede lijn wilden we doorzetten in de
eerste set. Helaas werden we de eerste rally wat afgeleid door commentaar op
ons spel. Elke actie aan onze kant werd begeleid door opmerkingen als ‘Prima
pass van Henrico Kroes’, ‘Die ligt lekker bij de spelverdeler’ of ‘Goed gedaan,
jongen’. Net toen wij wilden vragen of de volumeknop van de Bertus Wijnne van de lokale radio-zender ‘Wijchen Wordt Wakker’ wat lager kon, bleek het Henrico zelf te zijn, die
zichzelf in de wedstrijd praatte. Die tactiek werkte prima, want in de eerste
set walsten we over Trivos heen. De servicedruk was weer als vanouds en Wouter
kon met snelle ballen de blokkering van de thuisclub kapot spelen. 16-25 was
dan ook een logische uitslag. De tweede set gaf eenzelfde beeld. Trivos deed
zijn best om onze blokkering te testen, maar ja, daar hadden we net op
getraind, dus die zat wel dicht. En zelf kwamen we er via Robert, Rik en
Henrico aardig langs.

Via 17-25 op naar set drie. Ook daarin namen we een ruime
voorsprong. Maar door slim spel kwam Trivos via 11-16 op 12-14 en werd het toch
nog spannend! Wat zegt u? Dat kan niet? Dat dachten wij ook, maar erbij zijn is
het meemaken. Via een ingewikkelde wiskundige formule wisten tweede
scheidsrechter, teller, tellermanager en Trivos-aanvoerder te berekenen dat de
bordjes verkeerd gedraaid waren en dat de stand ongeveer 12-13 moest zijn. Omdat
wij de scheids een biertje beloofden kwamen we uiteindelijk uit op 12-14. Wij
waren de tel inmiddels aardig kwijt, maar goed, het waren aardige jongens, dus
we lieten het er maar bij zitten. Terug naar het beproefde concept: Herjan
legde maar weer eens wat passes in de handen van Wouter en Robert sloeg ze
erin. Een service-ace en een voorzichtig blokje later was het 22-25 voor ons
(maar het kan ook 19-28 geworden zijn…).

In de vierde set speelden we de wedstrijd – zoals eerder
beschreven – professioneel uit, waarna we opgelucht onze favoriete McDonalds in Heteren konden aandoen. Met de vijf punten poetsen we het magere
resultaat tegen Voorwaarts weer een beetje weg. Het geeft bovendien vertrouwen
voor het loodzware programma van de komende weken. Achtereenvolgens treffen we nummer
twee Arvevo (zaterdag a.s. 17.00u in ‘t Huiken) en titelfavoriet Blauw Wit (9
maart in Oldebroek), dat zich onlangs ook nog eens voor de kwartfinale van de
regionale beker wist te plaatsen. Kortom, we gaan een mooie slotfase van de
competitie tegemoet!