Afgelopen donderdagavond mochten de koene ridders van de rechthoekige tafel in kasteel het Huiken weer aantreden voor de 3e thuiswedstrijd op rij. Ditmaal kwamen “De Dolers” Surf uit Hoevelaken langs voor een duel op leven en dood.
Na een schaaltje mirre (koffie), voor sommigen een haastig en heet glas thee, konden we naar de kleedkamer om onze maliënkolders aan te trekken en de zwaarden te slijpen.
In de kleedkamer worden we door onze coach Arthur op de hoogte gebracht wat ons te wachten kan staan, dat we moeten letten op vuige daden van de tegenstander. Vlak voordat we er weer een onsamenhangende yel uitgooien is het woord aan onze ‘ huis-haptonoom’ . Vanavond redevoerde hij niet alleen voor alle ridders, maar sprak vooral Lancelot aan, op zijn historiche rol. Niet wetende dat zijn woorden later op de avond zo van toepassing zouden zijn…
Het nietszeggende geschreeuw (lees yel) was geweest en de heren stormden de kleedkamer uit, sprongen op hun rossen en galoppeerden richting de arena. Daar aangekomen werden de teugels hard aangetrokken en de briesende paarden tot rust gebracht……juf Saskia was de mini’s nog aan het trainen.
Van deze gelegenheid werd gebruik gemaakt door de ridders om uit de zaal van de schone jonkvrouwen materiaal op te halen om de arena vorm te geven.
“De Dolers” uit Hoevelaken waren gearriveerd. De handschoenen werden over en weer geworpen en wederzijds opgepakt. Het moment was daar voor de gasten om aan de zegekar gebonden te worden.
Dit lange intro is bedacht omdat de wedstrijd op zich niet echt boeiend was.
Over de eerste 3 duels kunnen we kort zijn. Het waren gelijkwaardige duels. De ridders van EVV domineerden dankzij veel service druk van met name Gert-Jan (met streepje ertussen en 2 hoofdletters meldde hij subtiel na de wedstrijd) en de sprongservice van Herjan (zonder streepje). Surf kwam hiermee in zoveel problemen dat de set-ups duidelijk te lezen waren en er een prima blok gezet kon worden. De aanvallers van Surf braken hun lansen regelmatig op het blok en anders wel de netrand. De ballen die er langs of overheen kwamen waren goed te verdedigen.
De aanvallen uit de verdedigende acties en uit de servicepass werden aan alle posities aan het net ferm ingeslagen door de ridders van EVV.
Er was veel wapengekletter. Men hoorde woeste kreten van de duellerende vechtersbazen. Toen de stofwolken in de arena optrokken waren de volgende scores bereikt na de eerste 3 duels.
Duel 1, 25-15
Duel 2, 25-10
Duel 3, 25-12
Met zulke klinkende cijfers leek er geen vuiltje aan de lucht. Toen kwam het beruchte 4e duel.
Het duel ging gelijk op. De ridders van de rechthoekige tafel kwamen onder druk te staan. Coach Arthur moest ingrijpen omdat wij het in het veld zelf niet konden oplossen. Iet wat onwennig stapte Arthur van de bank en bracht de handen in T-vorm bij elkaar. Een ferm betoog over eer en roem was ons deel. We trokken onze malienkolders recht en veegden onze met bloed besmeurde baarden af en gingen terug de arena in.
Het was tijd voor het in het begin van dit verhaal aangehaalde Lancelot om na wat rust weer de arena te betreden. ‘ Gelukkig’ dacht de auteur van dit epos, denkend aan de stimulerende woorden in de kerker…we kwamen enkele punten terug , maar het mocht niet baten. De tegenstander pakte het 4e duel met 25-23.
Een klinkende 3-1 overwinning….”de Dolers” werden met hun gewonden aan de zegekar gebonden en huiswaarts gestuurd.
Onze geteisterde lichamen lavend in het heldere stroompje schieten er allerlei gedachtes door je hoofd nadat je de dood zo in de ogen heb gekeken.
Waarom zat Guinevere op de tribune met de rug naar ons toe met een schone jonkvrouw te converseren? Kon ze het niet aanzien dat haar ridder op leven en dood aan het strijden was? Zou haar hart verscheuren bij elke wond die hij zou oplopen?
Hoe zou Wim uit Staphorst in zo’n situatie reageren?
Zal Neeltje toch nog de liefde vinden voor Wietse?
Och dat zien we zondagavond wel weer.
We gaan ons laven aan het gerstenat, drukken onze gezichten in de boezem van onze jonkvrouwen en laten ons vermaken door de hofnarren.
Het is vervelend om de strijd te eindigen met een verloren duel. In films en verhalen verlies je meestal het eerste duel en win je de rest. Zo zal Chretien de Troyes het ook bedoeld hebben toen hij zijn verhaal schreef over Lancelot. Ik ben dan ook slechts een beginnend auteur en heb wat vernieuwend geprobeerd.
Oproep van de opper-hofnar:
‘ Komt het zien, komt het zien. Het duel der duellen, komende donderdagavond om 19:30 uur,tegen de ervaren, geslepen ridders van SDS uit Voorthuizen, in kasteel Het Huiken.’