Hey Marieke,

Long time no see! Ik dacht ik trek de stoute schoenen aan en schrijf het maar eens van me af. Want wat is de wereld veranderd na corona. Misschien is het leeftijd, misschien een aangeboren gebrek aan flexibiliteit, maar ik kan er maar moeilijk aan wennen. Ruim een jaar hebben we kunnen genieten van gesloten sporthallen, fris ruikende kniebeschermers, lange luie vrije zaterdagen, ja zelfs weekendjes weg. En opeens moet alles weer anders. De competitie is weer begonnen, Marieke…

En die competitie is tegenwoordig topdivisie. Allemaal de schuld van corona. Weet je nog?

2020: seizoen voortijdig afgebroken, beetje sneu om ploegen te laten degraderen, weet je wat? we maken een extra topdivisie en zet EVV daar ook maar in, wordt lachen.

2021: 4x kansloos eraf, maar ja, coronastop, beetje sneu om ploegen te laten degraderen, weet je wat? we proberen het volgend jaar gewoon met dezelfde competitie-indeling.

Dusss… in plaats van potjes tegen VVH, Set Up IJsselmuiden of onze Oldebroekse buren, mogen we de wei in tegen ploegen uit Bedum, Enkhuizen en Nijmegen. Ploegen met conditietrainers, video-analisten en voedingscoaches. Ploegen die hard trainen, met topsporthallen waar je heel ver voor moet rijden. Ploegen mét kampioenenmakers en zónder prutsers, waar je dus nooit van kunt winnen.

Dit vooruitzicht, Marieke, werd een aantal van ons teveel. Zij besloten hun zaterdagen voortaan anders in te delen. Tjeerd gaat bier drinken in Zwolle. Henrico wil dit seizoen in Apeldoorn spelen en sluit zich daarom aan bij Heren 2. En ook Wouter zakte de moed in de knieën; hij richt zich op jeugdvoetbal en onze bekerloting. Youngsters Laurens en Jarno keerden terug naar Kampen, waar ze tot hun eigen verbijstering in H1 terecht zijn gekomen en dus alsnog topdivisie moeten spelen. Shit happens. Een ware leegloop en dus tijd voor versterking. Een uitgebreide zoektocht naar jeugdige talenten leverde weinig op. Maar drerries Rob, Daan en Jan Willem waren wel bereid om zich bij ons aan te sluiten. Rechtstreeks uit de mottenballen blijken ze ons niveau meer dan aan te kunnen. Wat dan ook wel weer te denken geeft.

Lang verhaal kort: de draad van het harde volleyballeven is weer opgepakt. En het ritme zat er al snel weer in: Een mislukte oefencampagne die weinig met volleybal te maken had. En oude rolpatronen die er meteen weer inslijten. Tom loopt de kantjes er vanaf. Trainer Simon hanteert de zweep, trainer Harry de lange lijnen en manager Gerard de instacam.  Dat laatste is iets nieuws, Marieke. In onze tijd werden wedstrijdverslagjes getypt, gestencild en op de fiets rondgebracht. Later ging dat via websites. Ik weet nog dat jij zelfs van die leuke smileys enzo in je verslagen plakte 😊 Dat is niet meer. Insta rules! Onze influencer plaatst daar voor-, tussen- en nabeschouwingen van de wedstrijden. Via een uitgekiend plaatsingsritme en met zorgvuldig gearrangeerde foto’s. Het zal mijn tijd wel duren.

En ongemerkt staat dan de eerste competitiewedstrijd voor de deur. Zo ongemerkt zelfs, dat ik hem heb gemist. Maar ik hoor er goede verhalen over. Ouderwets bijna. Trage start, fantastische inhaalrace en aan het eind net niet genoeg over om toch nog te winnen. Maar wel een urenlange nazit. Met badkuipen. En niet te vergeten, het allereerste punt van EVV ooit in de topdivisie. Tegen Orion, het talententeam van kampioenenmaker Buiting. Dat noem ik een goed begin! Ook de allereerste rode kaart van EVV in de topdivisie overigens. Voor Daan, die nu heeft geleerd dat ie zich niet moet bemoeien met het seksleven van de scheidsrechter. Ook dat is winst.

Als koploper van het rechter rijtje gaan we vandaag op bezoek bij de koploper van het linker rijtje: Succes door samenspel – Door eerlijk spel tot overwinning. Soms ook afgekort tot Sudosa-Desto. Die spelen in Assen. Waar sporthal Olympus uitrijst boven de parkeergarage. En de fietsenrekken leeg blijven omdat de spelers zich voortbewegen in door Century Autogroep gesponsorde bolides. We treffen het niet met het speelschema, want ook dit is weer een kampioenskandidaat. Kieken wat ’t wordt.