Het is alweer even geleden dat wij onze wedstrijd tegen SalVo ’18 Heren 1 hebben mogen spelen. Na twee verslagen geschreven te hebben, is mij de eer ten deel gevallen om voortaan alle stukjes van ons te mogen schrijven. Wellicht heb ik toch iets te veel mijn best gedaan op de vorige artikels 😉. Wetende dat de verwachtingen hoog gespannen zijn voor dit verslag, bezweek ik toch enigszins onder de druk en kreeg ik te maken met een twee weken langdurende “writers block”. Want tja… wat viel er nou over deze wedstrijd te vertellen..

Laat ik in ieder geval bij het begin beginnen. De euforie naar onze wedstrijd tegen BlauwWit was zeer groot. Met goed en overtuigend spel hadden we de derby (voor de oorsprong hiervan verwijs ik naar het afgelopen artikel) naar ons toe getrokken. Op de training daarna waren we dan ook zeer goed gemutst en hebben we lekker staan ballen. Op vrijdag 3 februari reisden we vol vertrouwen af naar Raalte voor onze wedstrijd tegen de hekkensluiter in onze competitie. De meesten van ons waren in hun langdurende volleybal carrière nog ongeslagen in Raalte (lees: de meesten waren daar nog nooit geweest om te volleyballen). Vol verwondering kwamen wij er dan ook achter dat er een heuse topsporthal in Raalte staat.

Na drie keer verdwaald te zijn in het complex hadden wij eindelijk onze kleedkamer gevonden (kleedkamer Heren 11 van alleen al 12 herenkleedkamers!). Onze DJ zette weer de nodige hoempapa op om ons op te laden en met goede moed betraden wij de zaal.

De eerste set trokken wij nog overtuigend naar ons toe, maar daarna kwam de klad erin. SalVo’18 rommelde er heerlijk op los en wij gingen daar goed in mee. Dit resulteerde in een wedstrijd die bol stond van de numerieke spanning (lees standen), maar absoluut niet bol stond van de energie en goed spel. Na een hoop gerommel, gewissel en een langdurende pauze (het spel lag 10 minuten stil, omdat de arbitrage en onze tegenstanders vergeten waren hoe ze ook alweer moesten staan) kwamen wij toch als winnaar bovendrijven (3-1).

Een overwinning waarmee wij onze handen dicht mogen knijpen en die niet lang in ons geheugen gegrift zal staan. Gelukkig hadden wij even de tijd om bij te komen van dit debacle (onze volgende wedstrijd is pas vanavond) en coach Erik greep deze periode dan ook aan om de positiviteit er weer in te krijgen. Na een leuke padel sessie op de volgende trainingsavond keerden we weer vrolijk huiswaarts.

We hopen jullie vanavond, 17 februari, een mooiere pot voor te kunnen schotelen en hopelijk leidt dit dan ook weer tot een verslag om de vingers bij af te likken! Tot vanavond, 20.00 uur, in ‘t Huiken!