In een hete Limburgse sporthal plaatste Heren 1 zich half september tijdens het Botterweekend met de hakken over de sloot voor de volgende bekerronde. En daarvoor mochten we afgelopen zaterdag aantreden in het Vught. Tegenstanders waren Volga uit Gaanderen (2e divisie B) en VVC Vught (2e divisie D). Voor alle ploegen op het eerste gezicht een bijzonder gunstige loting. Behalve voor Volga en EVV, want die moesten voor dag en dauw afreizen naar Brabant. Helaas moesten we het zonder Patrick stellen, want die maakt deze week kleine kinderen bang in Walibi. Gelukkig was Daniel, die ook het Brabants Dagblad ooit rondgebracht heeft, wel bereid om mee te gaan en het pad te wijzen, want de meesten van ons kennen daar de weg niet. Ruim op tijd arriveerden we dus in Velp. En na een lekkere bak koffie trokken we door naar Vught, waar Volga bezig was om met 3-0 van VVC te winnen.

Ondanks alle bekerspanning waren we niet vergeten dat we – naast het overbruggen van de 100 kilometerbarriere richting Vught – nog wat experimenten uit te voeren hadden. Vanwege de uitstekende akoestiek in de doucheruimte werd besloten de Sneeuwwitte Bruidsjurk vol open te gooien. Later zou blijken dat de eveneens in de kleedkamer aanwezige arbiter de meerstemmige samenzang had opgevat als een verkapte aanklacht tegen het scheidsrechterskorps en ons dit niet in dank had afgenomen… Aansluitend volgde ons eerste potje tegen Volga. Die bleken inmiddels gelukkig wat uitgeraasd en namen genoegen met een 3-0 nederlaag. We kunnen dus blijkbaar ook van zwarte shirtjes winnen! Eén setje meepikken tegen de roodhemden van VVC zou nu genoeg zijn voor plaatsing voor de volgende ronde. Die set was snel binnen en een tweede ook. Daarna kwam helaas de klad erin. En vervolgens Daan en Gert-Jan. Maar het mocht allemaal niet baten. Tot uitzinnige vreugde van de beide supporters kwam de thuisclub terug tot 2-2. Met een uiterste krachtinspanning wisten we de vijfde set gelukkig nog in ons voordeel te beslechten, zodat we ook echt als winnaars van het veld konden stappen.

Was dan alles koek en ei? Nee, in de derde en vierde set tegen VVC hoorde heel Vught en omstreken Robert van Esterik Donderen. ‘Dat leek echt nergens op; iedereen stond in de verdediging Haastrecht! We leken wel een stel Frieschepalen!’ Maar na de 3-2 zege en kwalificatie voor de derde ronde stond de uitblinkende diagonaalspeler toch te Glimmen. ‘Het was mooi om te zien hoe het dubbeltje uiteindelijk onze kant op Rolde. Verdedigend hadden we het zeker in de partij tegen Volga goed voor elkaar; mede door toedoen van hun spelverdeler want die speelde Standdaar Buiten. Dus zij hadden geen Middenmeer. We blokkeerden daarom veel en kwam er eens een bal door…gelegenheidslibero Herjan Hattem. Alleen die Krommenie. En Remco, die het spel prima verdeelde, serveerde maar liefst Achtmaal! Jammer genoeg, lieten we ons niveau in de tweede wedstrijd nogal Dalen. Vooral de 30+-ers hadden na zoveel sets geen Sappemeer. Maar ja, die zouden natuurlijk ook gewoon twee keer per week moeten trainen, zoals ik ze vaak Voorhout.’

Na deze wereldwijze woorden bleef het nog lang gezellig in het gastvrije Vught. Op aanwijzing van de sympathieke thuisploeg genoot een aantal Elburgers nog van een bijzonder smakelijke maaltijd in eetcafe ’t Geveltje (Kerkstraat 10, Vught), waarbij vast gefilosofeerd werd over de meest aantrekkelijke tegenstander in de eerste ronde van de Europese Cup Winners Cup. Later op de avond bleek echter dat we de enig overgebleven tweede divisie ploeg bij de laatste 32 zijn, waardoor een gunstige loting in het vervolg van het toernooi helaas minder waarschijnlijk is. Gelukkig hebben we nog anderhalve maand om zand in de ogen van onze komende bekertegenstanders te strooien. Wordt vervolgd op 6 december; hopelijk dan in ’t Huiken. Nu eerst op naar Veendam. Die spelen ook in rode shirts…