Hey Marieke,

Het wordt toch maar weer eens tijd om wat namens Heren 1 te laten horen. Een beetje beschamend dat jij als niet-spelend verenigingslid de laatste weken meer (web)geluid hebt gemaakt dan wij. En tegen de recente diarree aan wedstrijdverslagen van Dames 1 leggen wij het helemaal af. Nou helpt het natuurlijk ook wel dat bij het vrouwelijke vlaggenschip onder leiding van de beide slavendrijvers de punten de laatste tijd binnenstromen. Dat schrijft toch net iets lekkerder…

Bij ons stroomt alleen de boetepot vol. Voorheen tikte af en toe een speler wat euro’s af vanwege een verdwaalde service onder het net door of een net iets te enthousiaste aanval die tegen de muur eindigde. Dit seizoen staan we – geholpen door onze wanprestaties in het veld – al op de dubbele inleg van vorig jaar. Daarbij moet gezegd dat ook de trainer fors bijdraagt (‘Sorry mannen, ik heb een kansloze selectie samengesteld. Ik geef mezelf € 10 boete…’) en afgelopen dinsdag kwam zelfs onze trouwe teller Henry een financiële donatie storten wegens het verkeerd omdraaien van het puntenbordje. Het moet niet gekker worden…

Maar dat wordt het natuurlijk wél. Afgelopen zaterdag maakten we ons op voor de thuiswedstrijd tegen de ongenaakbare koploper Donitas. Die hadden alle voorgaande competitiewedstrijden met 4-0 gewonnen en wilden ons ook even afdrogen. Daar hadden wij uiteraard geen zin in en daarom hebben we ’s ochtends stiekem in het dak van de sporthal geprikt. Daarmee was het lek boven en stroomde het water met bakken naar beneden, waardoor van afdrogen geen sprake kon zijn. Met de enthousiaste steun van Talenten-van-de-Week Kiki en Isa pakten wij terecht de eerste set, maar daarna was de koek op. Hoewel we de derde set na een kansloos lijkende achterstand van 3-28 uiteindelijk maar nipt met 31-33 verloren.

Na de galavoorstelling van de koploper – en de terechte uitnodiging voor een fors studentenfeest bij de uitwedstrijd in Groningen – hebben we helaas ook afscheid moeten nemen van Cedr. Normaal gaat-ie in de kersvakantie altijd een paar keer meetrainen in Kampen, maar dit jaar zoekt-ie het hogerop. Zlatan wordt skileraar in Oostenrijk. We hopen dat-ie vooral klasjes met gevorderden krijgt, want iedereen weet: prikken is aan hem niet besteed.

Maar goed, onze selectie wordt zo wel wat dunnetjes. Vaste aanvulling Geer heeft last van geïrriteerde scheentjes door zijn nieuwe legerkisten, alles boven de 45 jaar heeft jicht of kramp of beide en onder de 45 jaar hebben we eigenlijk ook niet zoveel. Daarom heeft Harry onze supporting manager maar eens aan het werk gezet om te scouten. Omdat Gerard van E. een man is die groots denkt, passeerde afgelopen week een indrukwekkende waslijst aan namen van mogelijke buitenlandse versterkingen de revue. Helaas viel het merendeel ook meteen weer af omdat hun financiële eisenpakket niet strookte met ons boetereglement. Alleen een talentvolle Hongaarse jongeling leek een interessante optie, maar die bleek op z’n twitteraccount al proactief te hebben aangegeven #nooitmeerinElburg te willen spelen. En voor uitwedstrijden hebben we Rik natuurlijk al, dus dat schoot ook niet op. En daarom focussen we ons toch maar weer op het zootje prutsers dat er nu staat; al blijven we natuurlijk de vinger aan de pools houden bij onze Lelystadse kweekvijver Volta om te zien of zij ons nog wat kwaliteit kunnen leveren voor de tweede helft van het seizoen.

Voordat die tweede helft aanbreekt moeten we eerst de gifbeker van de eerste helft leegdrinken. En dat moet dan vanmiddag in Apeldoorn gebeuren tegen de gedoodverfde kampioen Dynamo. Daar hebben we in de voorbereiding met 13-0 van verloren, dus dat biedt weinig perspectief. Maar we gaan het toch maar proberen. Zoals een wijs man ooit stelde: “Door niet slechts spelen op emotie, maar allemaal met een eigen focus en een gezamenlijk plan vergroten we onze kansen. Natuurlijk hebben we onszelf -na vorige week- de spiegel voorgehouden, gezocht naar oorzaken voor dit collectieve falen. Nu (nog nadrukkelijker) wetende dat door het voorkomen van (directe) fouten de kans op frustratie afneemt en het creëren van kansen toeneemt. Dit vraagt echter om gedrag in plaats van het met de mond belijden van dit ‘geloof’. Ook wetende dat door een gerichtheid op het uitvoeren van eigen taken de kans op beter lukken, met plezier als gevolg, toeneemt. Deze aandacht vraagt om meer bewustzijn en bewustwording, ook al tijdens de trainingen”. Kortom: wordt weer niks…

Verder blijven wij vol goede moed en, omdat de kans dat er volgende week een stukje over volleybal van Heren 1 verschijnt nihil is, wensen wij iedereen bij deze vast fijne Kerstdagen en de beste wensen voor 2018!