Tja, wat moeten we ervan zeggen… Afgelopen zaterdag uit naar koploper Keistad. Vol goede moed uiteraard:

• Omdat we in de thuiswedstrijd wel goed mee konden komen en zelfs wat teleurgesteld waren dat we maar één punt pakten
• Omdat we vol goede voornemens voor 2014 zaten
• Omdat we nog nooit een set verloren hadden in Amersfoort
• Omdat Nubbie eindelijk weer mee kon spelen
• Omdat we eigenlijk altijd vol goede moed zijn

De enige uitdaging leek het omgaan met de ongewoon late aanvangstijd: 19.00u. Verscheidene spelers maakten zich zorgen om de timing van hun verantwoorde sportmaaltijd. Moest dit vóór de wedstrijd met het risico van een te volle maag? Of juist erna op straffe van een mogelijke hongerklop? Gelukkig bleek Keistad een zeer gastvrije vereniging, die op dit vraagstuk had geanticipeerd. Bij aankomst bleek er namelijk een keurige tafel gedekt, met stapels pannenkoeken, stroop en poedersuiker. Beetje jammer dat er maar zes stoelen rond de tafel stonden. Niettemin, onze dank was groot. Groter nog dan onze magen, zodat er zelfs pannenkoeken overbleven. Dat was maar goed ook. Want even later bleek deze tafel toch niet echt voor EVV bedoeld. Slordig…

Op naar de zaal dan maar. Lekker ingespeeld, inslaan weer traditioneel verloren en klaar voor de wedstrijd. Dachten wij tenminste. Maar de tweede scheids dacht van niet. Hij constateerde dat Sjoerd onder zijn wedstrijd een thermoshirt met lange zwarte mouwen aanhad. En dat ‘Pietertje’ dit afwijkende tenue niet vooraf bij de wedstrijdleiding had aangemeld. Een heftige uitbrander was Sjoerd’s deel. Heel EVV reageerde vol onbegrip over deze azijnpisserij, maar Sjoerd knikte begrijpend. Hij kent sinds kort namelijk alle regels met betrekking tot het wel/niet dragen van textiel uit zijn hoofd.

Toen alle lachstuipen waren bijgetrokken en de tranen van het lachen waren afgedroogd, mochten we het veld in. Daar troffen we een hongerige Mini van de Week die met een sprongservice, uitstekende rallypasses en snoeiharde aanvallen wraak nam voor het opeten van haar pannenkoeken… Na deze marathonrally konden we dan echt aan de bak. En dat verliep voorspoedig. Remco serveerde sterk en via twee blokacties, een leuke pipe-aanval en een prachtige fout van Keistad liepen we rap uit naar 0-4. Vijf kwartier later zaten we met lege handen achter een vol glas bier. Keistad bleek toch net een maatje te groot. Mwa, misschien wel twee maatjes. Als goed gastheren hadden ze speciaal voor ons een beestenfeest georganiseerd, compleet met opblaasdolfijnen, uilenbrillen en zebrapakken. Gelukkig was men verstandig genoeg om geen brandslangen uit te nodigen. Anyway, een goede gelegenheid om de teleurstelling van de verloren wedstrijd weg te spoelen. En natuurlijk ook een prima setting om ons op te laden voor de komende wedstrijd tegen de stieren van Taurus: komende zaterdag, 17 uur, theater ’t Huiken.