Onderweg had Aag nog behoorlijk gelachen om Marijke, die er weer kletsend – net als eerder dit seizoen op weg naar Raalte – invloog om in colonne opeens een tussengevoegde auto te gaan achtervolgen.

Nu zit Aag in een hoekje van de tribune verdrietig en met gemengde gevoelens voor zich uit te staren. Kees geeft hem nog een bemoedigend klopje op de rug; “Kom op, zo erg is het nou toch ook weer niet?” Het klopje is echter iets te hard en het notitieblok vliegt uit zijn handen, precies over de leuning van de tribune en plof voor de voeten van de scheidsrechter op de grond.

Het maakt Aag allemaal niet uit.  Dit is alweer de laatste wedstrijd van zijn favoriete team en dat is vooral jammer omdat hij heeft gezien dat elke week de wedstrijden beter gaan. Veel te weinig wedstrijden dit seizoen. Nou ja, kop op, natuurlijk vandaag eerst nog even genieten, daarna zien we wel verder.

Het is zaterdag 16 april en inderdaad, vanmorgen wordt al weer de laatste wedstrijd van het seizoen gespeeld in Heerde bij volleybalvereniging HEC tegen meisjes-C1. Een leuk enthousiast team die, net als de meiden uit Elburg, het penetratie systeem aan het leren zijn. Een eerdere confrontatie werd weliswaar door EVV gewonnen, maar dat geeft natuurlijk vandaag geen enkele garantie op succes.

De wedstrijd wordt gecoacht door Marijke. De eerste set gaat redelijk gelijk op en na een golf van fantastische acties afgewisseld door gefrummel (aan beide kanten van het net), wordt de set uiteindelijk in het voordeel van EVV afgesloten met 18-25.

De tweede set zijn er minder fantastische acties te bespeuren en ziet het meegereisde publiek helaas veel meer gefrummel. Aag begrijpt het niet goed en maakt hoofdschuddend zijn aantekeningen. De set gaat verloren met 25-22.

De derde set laten de meiden van EVV zien waar ze voor gekomen zijn. Uitstekend serveerwerk van Danieke en met een aanval “uit het boekje” slaat Colinda de laatste bal met overtuiging diep in het achterveld. Aag zit op het puntje van zijn stoel te genieten. Het wordt 10-25.

Gedurende het seizoen is voor elke 4-0 overwinning een glas cola in het vooruitzicht gesteld. Omdat dit de laatste keer is dat het meisjes-C1 team in deze samenstelling speelt, wordt een uitzondering gemaakt. Vooruit: “Als we deze laatste set winnen, allemaal een colaatje” en dat was niet tegen dovemansoren gezegd. In deze laatste set zal elke speelster minimaal de helft van de punten spelen, zodat het colaatje echt met elkaar moet worden verdiend. Dat is echt teamsport!

Het wordt een spannende vierde set, want ook de meiden van HEC zijn stellig van plan om de laatste set van het seizoen te winnen. Het ziet er zelfs even naar uit dat dat gaat lukken, maar gelukkig hebben de meiden van EVV inmiddels geleerd om met tegenslag om te gaan en vechten zich waardig terug. Aag kijkt tevreden als hij ziet dat de laatste pot door “zijn” meiden uit Elburg wordt gewonnen met 19-25. Hij geeft het niet graag toe, want een reporter moet natuurlijk onpartijdig zijn, maar hij heeft  dit team toch een klein beetje in zijn hart gesloten.

Het is bij alle meiden van het meisjes-C1 en ver daarbuiten bekend dat Kees in zijn jonge jaren, tijdens een winterse expeditie ergens boven Friesland, een eiland heeft ontdekt. Vanaf dat moment en na het plaatsen van de familie vlag, is het “zijn” eiland. Iedereen heeft er vrede mee, behalve Sanne, want ook zij claimt de eigenaar van het eiland te zijn. Na afloop van de wedstrijd overhandigd ze dan ook het bewijs. Kees krijgt van haar een bijzondere fles met het etiket “Nobeltje” en dat kan alleen als je echt van het eiland komt. Kees is blij verrast en kan niet anders dan zijn ongelijk toegeven. Sanne krijgt van hem een dikke zoen (waar ze nou ook niet echt op zit te wachten)…

Dit was dus de laatste wedstrijd van het seizoen, de kinderen hebben veel geleerd, niet alles gewonnen, maar wel goed leren volleyballen. Misschien kunnen de vruchten daarvan volgend seizoen al worden geplukt. Enkele meiden gaan door naar meisjes-B en enkele meiden blijven bij meisjes-C. In welk team iedereen komt is nog niet bekend, maar daar wordt achter de schermen hard aan gewerkt. De komende tijd gaan alle meiden in verschillende groepen samen trainen, zodat de trainers goed kunnen kijken welke speelster het best bij elkaar passen.

Tenslotte een dankwoord aan alle mensen die hebben meegeholpen om dit seizoen te doen slagen; de jeugd TC, de zaalwacht, de scheidsrechters en de tellers. Natuurlijk ook Aag, die regelmatig leuke stukjes in het Elburgs roddelblad heeft geschreven.

Allemaal hartstikke bedankt!

Namens meisjes-C1: Sharon, Isa, Danieke, Colinda, Sanne, Lisanne, Marije, Tamara, Marise, Marijke en Kees.