Het is weer zaterdag, tijd voor de wekelijkse update uit Heren 1. Ik zal het dit keer écht kort houden want ik heb nog andere dingen te doen, zoals bijvoorbeeld een taart bakken.

Waar we vorige week nog beloofden onze gasten uit Utrecht een gepast welkom te heten, hebben we er in werkelijkheid alles aan gedaan om het ze zo ongemakkelijk mogelijk te maken. In ‘t Huiken hing  een soort erbarmelijke kille sfeer. Door de snelle en overtuigende winst van MC1 en het ontbreken van Dames 1 was ‘t Huiken dusdanig leeg dat deze sfeer vergeleken kon worden met een sporthal in een stad ergens tussen Rhenen en Renkum. Alleen een verdwaald 2^e herenteam deed zijn best om de hal te vullen en maakte voor de gezelligheid in de hal zelfs opzettelijk een vijfsetter van hun wedstrijd. Dat alles moet zeker in contrast gestaan hebben met de sporthal van onze Utrechtse opponenten, die doorgaans bom- en bomvol schijnt te zijn. Behalve dan toevallig die ene wedstrijd in december dat wij daar spelen, dan zijn we alleen. We hebben gelukkig nog net aan kunnen regelen dat de kantine open is, want anders is er voor ons helemaal geen reden meer om met een volwaardig team die kant op te gaan. Ohja, het volleybal zelf misschien.

Om de sfeer in onze eigen sporthal wat extra kracht bij te zetten hebben we de kachel op standje zuidpool gezet. En als laatste hebben we ook nog even snel alle stopcontacten van de tribunes verstopt, waardoor de professionele camera-opstelling van de Utrechters nutteloos werd geacht. Nu wisten we zeker dat de studenten het lastig zouden krijgen.

Wij waren overtuigd van ons kunnen, want hoewel we onszelf graag tekort doen in de verslagen hadden we tot dusver wel alle thuiswedstrijden gewonnen. En zo stonden de zaken er voor de wedstrijd voor. Het publiek druppelde mondjesmaat de tribune op en de temperatuur steeg langzaam. De studenten uit Utrecht vonden toch nog ergens midden in de zaal een stopcontact die met een verlengkabel kon worden bereikt en zo werd het voor hen ook weer een normale zaterdag met beeld en publiek.

Dan moeten we maar winnen door te doen wat we altijd doen…prikken, prutsen, smijten, gooien en.. veel praten. Want met goed volleybal win je geen wedstrijden in Elburg. De eerste punten pakte dat best goed uit en kwamen we zelfs op een, voor ons toch zeker, zeer ruime voorsprong. En omdat wij er volledig vanuit zijn gegaan dat deze jongens het vooral van volleybal moeten hebben, waanden wij ons kansrijk. Het bleek echter, dat de Domstedelingen al maanden aan het voorbereiden waren op een confrontatie tegen het Elburger recreanten/senioren/prutserteam, want naast het harde slaan konden ze prikken, gooien, smijten én zelfs praten. Heel onsportief natuurlijk, maar Kroes (je weet wel, die ouwe) zette de significant jongere opponent direct op zijn plek. Het zorgde voor een spannende en soms zelfs gelijkwaardige wedstrijd met alle frustraties van dien. Toen onze tegenstander aan het kortste eind dreigde te trekken, trokken ze snel die, blijkbaar zeer tactisch geplaatste, verlengkabel van hun camera strak waardoor een bepaald Elburger teamgenoot struikelde na de service en een bepaalde scheidsrechter zich in het fluitje verslikte. Het resultaat is een 1-3 verlies.

We balen er wel van, maar omdat wij allemaal ervaren, seniore en vooral verstandige spelers zijn weten we dat het spreekwoordelijk “er zat meer in” of “het lag aan de scheidsrechters” geen toegevoegde waarde hebben. We hebben simpelweg verloren. We feliciteren de Utrechters en een deel van ons kijkt ernaar uit om in december in hun “hel” aan te treden.

Vanmiddag treden we in Amersfoort aan tegen Keistad. Keistad staat nu op een tweede plaats met twee punten achterstand op de Utrechters. Na vanavond zullen ze dat waarschijnlijk nog steeds staan. Wij worden namelijk voor de wedstrijd door Amersfoorters (Keistedelingen zelfs!) voorzien van een ongetwijfeld heerlijke (en dus volleybaltechnisch levensgevaarlijke) maaltijd. Wij zijn ons bewust van de risico’s die dat met zich mee brengt, maar misschien, heel misschien, maakt dit wel een verschil in ons voordeel? Ik ben in ieder geval niet anders gewend dan dat we vijf punten in Sporthal Midland achterlaten. Voor mij is het jaarlijkse volleybaluitje naar Amersfoort doorgaans uitsluitend lucratief voor mijn score op een bepaalde swipe-app, want in het volleybal scoren we vaak niet. We laten dit jaar in ieder geval geen punten in Midland achter, want als kers op de taart mogen we de nieuwe Amerena bezoeken!

Hoe het ook afloopt, volgende week ontvangen we de top van de Eredivisie. En dankzij de bezoekjes van allerlei media blijven we er mee bezig. Ik heb er in ieder geval enorm veel zin in. Is iedereen er volgende week gewoon bij? Tot volgende week!