Hoge verwachtingen hadden we van de wedstrijd tegen Spiker.
Een meeslepend spektakel moest het worden, met spannende rally’s, service- en
aanvalsgeweld en spectaculair verdedigingswerk. Die verwachting werd niet
ingelost helaas. Daarvoor was het krachtsverschil zaterdag te groot. Maar
gelukkig bleven de punten allemaal in eigen huis.

Vooraf bereidden we ons voor op een moeilijke middag. Spiker
presteert als promovendus prima in de derde divisie en bezette tot zaterdag de
derde plek. Ook René Baanders had er blijkbaar weinig vertrouwen in dat we de
volle buit zouden binnenhalen, want de ‘zegekar’ die hij vooraf aan
trainer/coach Gaillard overhandigde was zo klein dat er met moeite twee punten
in passen. Reden dus om er vanaf de start fel tegenaan te gaan. Dat gebeurde
dan ook, maar pas na een oorverdovende minuut stilte ter nagedachtenis aan de
overleden voetbalgrensrechter uit Almere. Indrukwekkend! En dank aan publiek, tegenstanders
en officials voor de medewerking!

Spiker mocht vervolgens de eerste tik tegen de door
Restaurant Kade 18 aangeboden wedstrijdbal geven. Onder aanvoering van de
uitstekende spelende Wouter Gaillard namen we meteen een paar punten voorsprong
en dat gat kreeg Spiker niet meer dicht. De afgelopen weken hebben we hard
getraind op het sluiten van de blokkering aan de buitenkant en dat wierp zijn
vruchten af. Toen de ‘big points’ kwamen vond Peter het toch nodig om het blok
verder te versterken. Hij bracht Remco op de plaats van Wouter. En Remco deed met
z’n 1m33 wat je van hem mocht verwachten: een paar aanvallen van Spiker remmen en
killblock op hun powerhitter. Tussen de blokjes door vond hij ook nog tijd voor
een paar set-ups: 25-19. Set twee gaf een vergelijkbaar beeld. Geholpen door
een hoge foutenlast van Spiker nam E.V.V. meteen weer afstand. De harde
middenaanval van de bezoekers kwam weinig aan scoren toe door een goede servicetactiek
en een attente blokkering. Toegegeven: als ze er wel doorkwamen was het ook
meteen vrij hard…  Maar wij hebben Robert
van Esterik. En Henrico Kroes. En Prik Straatman. En Gertjan van Loo. En Herjan
de Groot. En Wouter Gaillard. En nog een paar. Logisch dus dat we ook deze set
wonnen (25-18).

Op naar de derde set dus. Zelfde patroon, Spiker slaagde er
niet in zijn beste spel te tonen, wij bleven constant, al bleef de stand nu wat langer in evenwicht.
Inmiddels hadden we al ruim een uur gespeeld. En dus was het niet zo gek dat niet
iedereen de toespraak van Arie over respect in de sport nog top of mind had. De
nummer 9 van Spiker bleek, naast een prima sprongservice en een harde aanval, over
een indrukwekkend arsenaal aan drie- en vierletterwoorden te beschikken. Onze
eigen nummer 9 wilde over de rooie gaan, maar bedacht – ingefluisterd door
uitblinker Kroes – een beter plan. Rik timmerde een paar ballen op linksvoor in
en liet ook nog even zien waarom hij tegenwoordig Prik heet. Daarop vond coach
Gaillard het tijd worden om zijn stempel op de wedstrijd te drukken. Hij wisselde
Robert voor Robert en bracht Gerard en Berry op het midden. Goed gezien van
Peter, want  deze mannen wisten Spiker stevig
onder druk te houden. Via onder andere een paar stevige bloks was ook de derde set
een prooi voor ons (25-20).

Bij het begin van de vierde set gingen de gedachten uit naar
een historisch volleybalmoment uit 1986. In een duistere Hongaarse sporthal speelde
het Nederlands team onder leiding van toenmalig bondscoach Arie Selinger het
kwalificatietoernooi voor het EK volleybal 1987. In de laatste,
allesbeslissende wedstrijd tegen Bulgarije besloot Selinger zijn ervaren
spelers op de bank te houden en de jonge generatie uit zijn selectie op te
stellen. Binnen het uur stelden de rookies – onder wie Peter Blangé, Ron Zwerver
en huidig bondscoach Edwin Benne – de kwalificatie veilig. Later zouden ze ook
nog een paar leuke toernooitjes winnen… Zesentwintig jaar haalde E.V.V.-coach  Gaillard een vergelijkbaar kunstje uit. Naast
Wouter, Herjan en Rik (die komend jaar voor de 23^e keer 19 wordt)
stonden Sjoerd Kersten, Robert van het Goor, Gerard Berends en Berry Auee in
het veld. En niet tegen de eerste de beste, maar tegen de nummer drie van de
ranglijst. De E.V.V.-blagen lieten zien dat het vertrouwen van de coach terecht
is. Met degelijk spel haalden zij de grootste setwinst van de middag binnen:
25-17.

De vijf punten schrijven we bij. En dan op naar Apeldoorn
voor het duel met Alterno. Pittig potje ter afsluiting van de eerste
seizoenshelft! Een ploeg met een combinatie van jong talent en ervaring, die de
afgelopen weken veel punten gepakt heeft. En dus spelen we komend weekend voor
de derde keer in drie wedstrijden tegen de nummer drie van de ranglijst…