Het was weer zover. Vol gezonde tegenzin stonden we zaterdagmiddag met z’n allen klaar bij ’t Huiken. Nou ja, met z’n allen…de polderboys gingen op eigen gelegenheid, de coachende spelers gingen rechtstreeks vanuit Nunspeet (met twee korte tussenstops bij de nieuwbouw van Feithenhof en Keistad om respectievelijk een bejaarde middenman en een minderjarige libero op te halen) en de afdeling ziek, zwak en misselijk kwam wat later of helemaal niet. Gebrek aan teamgeest? Angst voor het onvermijdelijke? Who knows. Feit was dat één Duster Lodgy volstond om het clubje wel gereedstaande spelers te vervoeren. De beste zetel was natuurlijk voor Tjeerd die zich wederom bereid toonde om Heren 1 te versterken. Waarvoor hulde! Op naar….Wageningen!! De plek waar EVV nog nooit iets gepresteerd heeft. De plek waar het grote VC Sneek enige weken geleden kansloos ten onder ging. De plek waar de Duitsers driekwart eeuw geleden het hoofd begrijpelijkerwijs in de schoot legden. De plek, kortom, waar niets te halen valt. Vorig jaar dacht Harry nog met een revolutionaire tactiek een eind te kunnen maken aan het Scylla-syndroom (“de eerste tien ballen op het midden spelen, mannen!”), maar nadat dat resulteerde in een 9-1 achterstand gaf ook hij zich over….
Lees verder