Niets is wat het lijkt…
Hey Marieke, Ik wist wel dat je ’t niet kon missen!!! Fijn dat je weer terug bent. Want die monumenten heb je na één open dag wel gezien. En Botterweekend is maar één keer per jaar. Kun je de rest van de tijd mooi stukjes over volleybal schrijven. Toen jij afgelopen zaterdag dat steile houten laddertje naar de top van de Vischpoort beklom, vierden wij Wouters jaarlijkse feestje: de fotosessie voor de website. Fotografe Jedidja kreeg tranen in de ogen toen ze ’t bonte zootje prutsers weer aan zag komen. Om er toch maar iets van te maken, had ze kruisjes op de vloer getekend waar we onze voeten neer moesten zetten. Dat werd dus Twister voor gevorderden. Vanaf deze plek daarom vast excuses voor de teamfoto… Eigenlijk was een nieuwe teamfoto trouwens ook niet echt nodig. Want we hebben de zomerse transferperiode grotendeels aan ons voorbij laten gaan. Hoop reuring weer eerst natuurlijk, maar uiteindelijk hebben we – naast Peter – alleen Robin zien vertrekken. Die gaat lekker in Zwolle ballen. Mark P. vond de afstand tussen zijn nieuwe Twentse stulpje en Elburg achteraf toch net te groot om zonder reiskostenvergoeding af te leggen. En Cedr…? Tja Cedr…, die...
