Het is hartverwarmend om te merken hoeveel aandacht onze wedstrijdverslagen krijgen. En ook de welgemeende suggesties van lezers nemen wij uiteraard ter harte. De meest gehoorde zijn: ‘Wat duurt het toch lang voor die verslagen online zijn. Kan dat niet wat sneller?’ en ‘Schrijf es een keer iets over volleybal, man!’. Daar gaan wij dus aan werken. Maar toch blijft ook de Nederlandse topografie ons bezighouden. Na het illustere rijtje Gennep, Groningen en Vught was het afgelopen zaterdag de beurt aan Veendam om door Heren 1 ontdekt te worden. Het had de Nevobo en Flash/Veendam behaagd om het aanvangstijdstip van de wedstrijd op 19.00 te bepalen, zodat wij op ons op een herfstachtige namiddag richting de Parkstad begaven. De rit voerde langs illustere plekken als Ommelanderwijk, Wildervanksterdallen en Eexterveenschekanaal. Daniel wees ons en passant nog op de kerktoren van Gasselterboerveenschemond, het dorpje met de langste plaatsnaam (zonder verbindingsstreepje) van Nederland, alwaar hij in een grijs verleden De Nieuwsbode distribueerde. Daniel legde daarbij uit dat het dorp Ll a n f a i r p w ll g w y n g y ll g o g e r y ch w y r n d r o b w ll ll a n t y s i l i o g o g o g o ch, gesitueerd op het eiland Anglesey in Wales, met 51 letters (de “ch” en “ll” zijn in het Welsh één letter) de langste plaatsnaam van Europa heeft. De plaatsnaam betekent zoiets als Parochie van de Heilige Maria in het dal van de witte hazelaar bij de snelle maalstroom en de parochie van de Heilige Tysilio bij de rode grot. Echt praktisch is de naam niet. Daarom wordt de naam meestal afgekort tot Llanfair PG of Llanfairpwll. En na deze interessante uiteenzetting bevonden we ons voor we het wisten op de ringweg van Veendam. Via de afslag Veendam-Centrum reden we regelrecht naar het hypermoderne Indoorsportcentrum, waar de dames van Flash/Veendam en Oranje Nassau op de inmiddels vertrouwde klanken van de Sneeuwwitte Bruidsjurk een aantrekkelijke pot volleybal op de mat legden. Maar er daarmee helaas ook voor zorgden dat onze wedstrijd pas tegen achten kon beginnen.

Voorafgaand aan de eerste opslag tankten we vertrouwen uit het feit dat we ook dit keer het inslaan glansrijk verloren. Waar wij het dak van de sporthal maar nauwelijks konden zien, slaagde de Veenkoloniale thuisploeg erin om maar liefst drie ballen via de grond zo hard tegen het plafond te slaan dat ze er vast bleven zitten. Gelukkig waren het hun eigen ballen… Meestal zijn dergelijke ploegen in de wedstrijd dan hun aanvalskracht wel kwijt, maar in Veendam denkt een aantal spelers daar anders over. Met name op het midden gingen de Groningers onverdroten verder met het kapot maken van de eigen sporthalvloer. De eerlijkheid gebiedt overigens te zeggen dat de roodhemden dit pas deden toen we op de service van Wouter al een aardige voorsprong genomen hadden. En die bleek precies genoeg om toch als eerste de 25 te halen (22-25). In de tweede en derde set haalden we de eindstreep met een iets ruimere marge. Passend hadden we de zaken aardig onder controle, terwijl onze service Flash juist in problemen bracht. Daarnaast was oud-eredivisionist Daan blokkerend lekker op dreef en serveerde navigator Daniël ons koersvast naar setwinst. Via 17-25 en 18-25 was de wedstrijdwinst binnen en we spraken af dat het tijd werd om de eerste vijfpunter van het seizoen binnen te halen. Helaas waren we vergeten dit ook aan Flash te vertellen, dus zij zetten een tandje bij. Of eigenlijk een heel gebit. Want binnen de kortste keren stonden we met 6-14 achter. Dat was voor Robert het sein om in te grijpen. Dit keer niet via een emotionele en nauwelijks verstaanbare woede-uitbarsting, maar in de vorm van constructief overleg met de spelers van Flash, teneinde hen onze doelstelling voor de vierde set onder de aandacht te brengen. De sympathieke thuisploeg toonde zich bereid te luisteren, maar leek wat van slag door de plaats waarop het topoverleg plaats: rond de driemeterlijn van Flash tijdens een rally. De Veendammer spraken naderhand van een voetfout; wij van een – wellicht wat arbitrair – punt voor ons. Nadat de commotie enigszins geluwd was vond Rik het tijd om zijn gevaarlijke plafondservice als wapen in te zetten. En toen nog een keer. Toen een blokje. En Rik weer een keer. Enfin, op 14-14 waren we langszij. Op de opslag van Wouter liepen we vervolgens een paar puntjes uit en toen Rik weer aan de beurt was om te serveren, waren twee services genoeg om toch met 4-0 te winnen. Hoera!

Omdat wedstrijdverslagen ook over relevante bijzaken moeten gaan, vermelden wij graag ons bezoek aan het vleesspecialiteitenrestaurant van de familie Baba (Prins Hendrikplein 17, Veendam). Waar uitbater Ali bedrijvig is met de catering aan huis, draagt de lieftallige Alie zorg voor de bezoekers in het knusse etablissement. En eerlijk is eerlijk, het vlees is goed, de porties zijn groot en het knoflookgehalte van de sauzen is naar behoren. Een echte aanrader dus. Met volle magen en vijf punten in de kofferbak begaven wij ons omstreeks half twaalf weer richting het Elburgse, waarbij het gas nog aardig ingetrapt moest worden om de jongelingen tijdig in The Break te laten arriveren. De ervaringen daar hebben helaas dit wedstrijdverslag niet gehaald, mede in verband met de strikte deadline voor het inleveren van de kopij.

Alles bij elkaar kunnen wij wederom spreken van een geslaagd volleybalweekend. Zaterdag 1 november hopen we hier een succesvol vervolg aan te breien in de thuiswedstrijd tegen het Set Up IJsselmuiden dat ex-koploper Kangeroe dit weekend stevig over de knie legde. Een pittige kluif weer.