Hey Marieke,

Kerst in de Vesting staat voor de deur. Een mooie tijd om terug te kijken op de afgelopen periode. En eerlijk gezegd, dat valt niet mee… Volle goede moed begonnen we half augustus met z’n allen aan de voorbereiding. Nou ja, met z’n allen… Daniël had inmiddels ingezien dat Zwolle een betere plek is om je als volleyballer te ontwikkelen. En Tom wilde best in Elburg komen spelen, maar pas vanaf september want dan kon ie nog even lekker een paar weken op vakantie. Van Daan was zelfs helemaal nog geen sprake, die informeerde aan het eind van die maand of er nog een plekje vrij was. Nub liet zich tussen het verhuizen door af en toe zien. En dan was er ook nog iemand die liever sport ging kijken in Brazilië, dan aan z’n eigen conditie werken. Een voorbereiding van likmevestje en een veelbetekenende start van het ingewikkeldste seizoen ooit van Heren 1 in de eerste divisie.

En laten we het maar gewoon toegeven: het lijkt nergens op wat we laten zien. Vroeger (toen de boeken nog van steen waren) stonden we bekend om clean volleybal en mooie combinaties. Vroeger (toen de mannen nog van staal en de boten van hout waren) kregen we complimenten voor onze vechtlust en teamgeest. Vroeger (toen de wasmachines nog tieten hadden) was er bewondering voor onze ijzersterke tactische vondsten. Maar dit jaar niets van dat al. Oké, we pakken af en toe een puntje mee. Maar dat is dan vooral het gevolg van concentratieverlies bij de tegenstander of dubieuze arbitrale beoordelingen. En natuurlijk van de statistische wijsheid dat het volleybal soms gewoon verliest. Onze lage klassering op de ranglijst is een logisch en terecht gevolg.

Wat ook zorgen baart is dat ons contact met tegenstander en scheidsrechter steeds meer begint te verwateren. Natuurlijk hebben we het nog altijd prima met onszelf getroffen en houden we als vanouds van de mensen aan de andere kant van en naast het net. Maar dat gevoel lijkt niet meer wederzijds. De wedstrijdverslagen van de tegenstanders ontbreken of wijzen (soms subtiel, soms wat minder) op ons gebrek aan volleyballend vermogen, waardoor elke door ons gewonnen set als een mokerslag aankomt. Op vizieropvolleybal.nl en volleybalkrant.nl zijn we verworden tot een wekelijkse voetnoot. Toeschouwers wachten ons na uitwedstrijden op om ons op onze intermenselijke tekortkomingen te wijzen. En ook het scheidsrechterskorps lijkt met een grote mate van vooringenomenheid naar onze wedstrijden te komen. Hoe anders is het uit te leggen dat een H1-speler zaterdag al een uur vóór de wedstrijd in de kantine van Keistad een gele kaart in ontvangst mocht nemen? Een voorbode van een kansloze pot. Gelukkig lazen we naderhand in het wedstrijdverslag van Keistad dat de arbitrage dit tijdens de wedstrijd compenseerde met foutieve beslissingen in ons voordeel. Maar toch…! Zelfs in de volleybal-luwe periode merken we dat we niet populair zijn. Waar onze komende tegenstander maar liefst drie keer oefende (en won!!), was er niemand bereid om een vriendschappelijk potje tegen ons te spelen. Teams uit de eerste en tweede divisie kennen ons, dus haakten af. En het sympathieke SDS uit de derde divisie bleek om onverklaarbare redenen niet naar Elburg te willen komen. We hebben zelfs teams uit de eerste klasse niet zover kunnen krijgen. Volta was bang dat we wéér een goede speler weg zouden kapen en Blauw Wit blijkt in stilte te zijn opgeheven. We zijn dus maar gaan bowlen…

De vraag is waar deze antipathie toch vandaan komt. Nou, da’s niet zo ingewikkeld: dat hebben we aan onszelf te danken! Als je maar lang genoeg blijft zuigen, zeuren, klagen en uitdagen roep je dergelijke reacties over jezelf af. Waarom denkt Heren 1 dat het ‘leuk’ is om tijdens een rally de stok van de huistrommelaar van Keistad af te pakken en zelf een potje te gaan hameren? Wat is het nut van het luidkeels scanderen van ‘Peeeel-Poesssjjj, Peeeel-Poesssjjj’ als er toevallig een setje van Reflex gewonnen wordt? Waarom steeds grappig bedoelde opmerkingen naar scheidsrechter, teller, coach van de tegenstander? Het wordt tijd voor discipline!!! En dat vindt de Nevobo ook:

Voor de wedstrijd tegen Keistad besloot Peter dan ook hard in te grijpen. Daan die in de wedstrijd tegen Reflex vooral bezig was geweest oude rekeningen te vereffenen en niet één bal hard naar de grond had gekregen werd buiten de selectie gelaten. En ook Rik kreeg een schorsing aan de broek wegens het opzichtig met de pet (en Henrico’s sloffen) gooien naar de bowlingpins. De vier middenspelers maakten alvast een pooltje over wie van hen de passer/loper positie zou mogen innemen, maar Peter had een andere vondst. Gerard van het Goor in de basis! En Gerard blijkt een tactisch brein te zijn. 

 

Het concept gaat ongeveer zo: je ketst de eerste paar ballen, zodat je daarna alle services op je af krijgt. En dan begin je opeens goed te passen. Een briljant idee, dat een paar jaar geleden al eens door Mooiboy Haalstra werd geïntroduceerd in een wedstrijd tegen Zwolle. Helaas vergat Matthias destijds het onderdeel goed passen… Maar goed, de wedstrijd verliep verder zoals je mag verwachten. De tegenstander was een maatje te groot. De scheidsrechters prima. Kroes was al snel weer met andere dingen bezig. Tom sloeg wat ballen naar beneden. Wouter sloeg er een paar omhoog. Cedric fakete een pancake en kreeg terecht geel voor deze Schwalbe. En Keistad schonk ons door concentratieverlies de derde set. Eén bijzonder lichtpunt was er wel: onze poging tot discipline werd ogenblikkelijk beloond. Want ergens halverwege de wedstrijd rolde er opeens een onvervalst “groene shirtjes, zwarte broekjes…EééVééVéé” van de tribunes. Tranen van geluk biggelden over onze wangen! Onze dank gaat dan ook uit naar de delegatie van Heren 3, Kay en de familie Muller voor de hartverwarmende support!!!

Al met al een van onze beste resultaten in uitwedstrijden dit jaar! Komende zaterdag mogen we weer thuis. Dan is Scylla onze tegenstander. Die hebben zeven wedstrijden achter elkaar gewonnen, alleen tegen Reflex ging het vorige week even mis. We staan voor een pittige opgave dus. Als wij nou beloven dat we weer op de gedisciplineerde toer gaan, komen jullie dan weer met z’n allen aanmoedigen? Blokjes zijn beschikbaar…