Ha die Henoch,

Tja waar zal ik beginnen? Fijne vakantie gehad?
Hier wel, al is dat “vakantiegevoel” als sneeuw voor de zon verdwenen❄️☀️.
Je weet wel dat heerlijke gevoel van uitslapen, niks moeten, relaxen, uiteten, terrasje, op vakantie, sigaretje?, radlertje, strandje, etc etc.
Dat heeft natuurlijk te maken met de wekker die weer gaat ‘s ochtends, met de 3 R’s, maar bij mij vooral met 1!! weekje volleybal….. Dinsdag was dan toch echt zo ver, we mochten weer “lekker” een balletje slaan. Van te voren had ik mij al iets of wat druk gemaakt, aangezien ik echt vakantie heb gehad, maar een paar (lees bijna hele team?) best wel fit waren, (trainen voor mudmasters, hardlopen, buikspieroefeningen) ik heb ook heus mijn best gedaan, net iets langer de hond uitgelaten (maar ja met 30 graden heeft ook hij daar niet veel zin in?), ik heb (1x…) samen met mijn dochtertjes  buikspieroefeningen gedaan en een serie trap op trap af??. Ook touwtje springen heb ik geprobeerd op een avond. Kortom ik keek dus uit naar onze eerste training?.
Veel kan ik me er niet meer van herinneren…, ik was steeds een beetje “buiten mezelf”. Ik denk dat het te maken had met de vele rondjes om het veld, duiken, rollen, blokken pffff. Toen ik ook nog op linksachter moest verdedigen was het “feest compleet”. Ik ben mijn hele leven al mid, jij ook toch? Dus mijn hele leven verdedig ik (of doe een poging tot?) op midachter, maar nu mag ik met mijn snelheid en inzicht de prikballen gaan verdedigen, even wennen dus…
Woensdag; het ging redelijk, wel wat pijntjes in de beentjes en schoudertjes
Donderdag; wat ze zeggen is waar… Iets met de 2de dag en spierpijn? als ik ‘s ochtends een lief peutertje in mijn handen kreeg “geduwd” door papa of mama om even uit te zwaaien (ja dat heb ik jaren geleden ook met jouw meisjes gedaan, ik doe dat dus nog steeds?) moest ik toch echt zeggen “uhhh ja je mag even op de stoel gaan staan, bij het raam.” Heel stoer tegen de ouders; “tja volleybal, ik ben ook geen twintig meer?”
Maar gelukkig was daar vrijdag, want hoe leuk, we hadden om 18.00 deze dag teamavond, Herjan was al druk aan het appen geslagen om ons elke week een hint te geven wat er meegenomen moest worden. Ik noem een zaklamp, een theedoek,droge kleding?, op de fiets komen?? en voor bij het kampvuur?een hapje ?en een drankje ?. (Vooral die laatste 2 dingen spraken mij erg aan?). Hou even in gedachten dat ik onder “teamavond” vooral versta gezelligheid (met vaak een hapje en een drankje..) om 18.00 was iedereen dan ook bepakt en bezakt, op het fietsje bij het Huiken, spullen mochten bij Herjan in de auto, prettig.. MAAR toen kregen wij de eerste (waarvan pas later bekend werd dat dit zeker nog niet de laatste was..) opdracht.
Jullie zijn met zijn 9-en en gaan met 7 fietsen op weg naar de zandverstuiving.. En nee niet bij elkaar achterop, maar lekker rennen?. Binnen 45 minuten waren wij al zwetend en hijgend bij de zandverstuiving, iedereen (ja ik dus ook) had een deel om en om gelopen en ik was moe, maar vooral bang voor wat er nog komen ging. Die angst werd zeker werkelijkheid, ik kan hier nog zeer uitgebreid en gedetailleerd over schrijven, maar zal het je besparen ik noem enkel wat voorbeelden van opdrachten; op een boomstam staan en dan , zonder te vallen van groot naar klein en later heel vrouwvriendelijk van zwaar naar licht…. val je toch, dan een strafpunt en dat was opdrukken, dat was nog prettig aangezien later de strafpunten vertaald werden naar rondjes rennen bergje op bergje af (in het mulle zand, gelukkig was daar Heidi?? als we voor de zoveelste keer weer “mochten” rennen duwde ze me letterlijk de berg op, thanx?). We hebben nog gegraven, een halve circusact opgevoerd (menselijke pyramide), boompje geklommen, en soort van polonaise in het bos (maar dan geblinddoekt in het donker en zonder muziek?).

En toen was was het 22.10, tijd om het kampvuur aan te maken wat te drinken en te eten. Fijn zo, met het zaklampje werden de sigaretjes uit de tas gevist,( dat ging niet helemaal goed, want ik had de filter aangestoken, oeps ?) maar nee, nu kwamen de vragen, deze liepen uiteen van doelstelling tot wie vult de flesjes. Onze trainert wil alles tot in de puntjes verzorgd en besproken??. Ik geef toe ik heb niet alles meegekregen, dat kwam zeker door de uitputting, maar ook door de zenuwen, ik vierde mijn “oudejaarsavond”. Toen ik om 00.00 “prachtig” werd toegezongen door trainert en teamies, was het “einde nabij”. Gelukkig mochten er terug wel wat mensen in de auto, zodat we alleen maar hoefden te fietsen en niet meer te rennen, het voelde als het mooiste verjaardagskado ever..
Zaterdag; mijn verjaardag dus (37 maar hou dat ff onder ons) ik was echt gesloopt, s middags een powernappie, en de hele dag misselijk…. Zoals ik al eerder zei: “IK BEN OOK GEEN 20 MEER….”
Enne jij? Topfit natuurlijk??

Grtz Marieke