Hey Marieke,

Wat zie ik nou op de Nevobo-app? Zijn jullie opzichtig Blauw-Wit aan het helpen om in de promotieklasse te blijven? Dat is nog eens ‘noaberschap’, heel goed!! En jullie staan ondanks alle malheur zelf lekker veilig in de middenmoot, dus no worries. Nu alleen nog een leuk jurkje voor 8 april…

Wij hebben het de laatste weken ook aardig gedaan, al zeggen we het zelf. Van alle dood te verven degradatiekandidaten staan wij inmiddels zelfs het hoogst. Iedereen weet dat we dat niet op basis van volleybalkwaliteiten hebben gedaan, maar via een combinatie van rommelen, desinteresse bij tegenstanders, partijdigheid van scheidsrechters en uitgekiende tactiek van Peter. En niet te vergeten, een uitermate gunstig programma. Zo mochten we afgelopen weekend tegen VC Voerendaal, tot voor kort nummer twee van de ranglijst. Normaliter loopt bij ons dan de dunne poep door de bilnaad, maar trainer Gaillard heeft ons op subtiele wijze laten wennen aan het idee dat er wat te halen viel. Eerst liet-ie ons tegen Set Up, de nummer twee van de 3e divisie, spelen. Met veel pijn en moeite konden we die aan. Vervolgens nodigde hij Harderwijk uit voor een oefenpotje, nummer twee van de 2^e divisie. Dat werd een makkie. En langzaamaan ontstond het geloof dat we zelfs tegen de nummer twee van de grotemensencompetitie een setje konden pakken. Nou ligt Voerendaal in Limburg en hebben ze daar de afgelopen twee weken vanwege carnaval helemaal niks aan sport gedaan, maar toch lag het ook aan Peter’s tactiek. Dat hun beste speler rechtstreeks van de wintersport kwam en vergeten was z’n ski’s af te doen had er niets mee te maken! Ok, het servicegeweld van onze Talenten van de Week Kars en Thymo kan ze even ontregeld hebben, maar toch geen vier sets lang. Boze tongen beweerden naderhand dat onze Limburgse gasten nogal onder de indruk waren van Evert en het Jongens C Blaasorkest, wederom ondersteund door de muzikale klanken van DJ Boet Trousermum & Co Starring. Maar ook dat kunnen we ons nauwelijks voorstellen, want zelf hebben ze het continu over de Hel van Voerendaal. Of de Hal, dat konden we niet zo goed verstaan. Anyway, wij vonden het wel inspirerend. Toen alle kruitdampen waren opgetrokken waren we zelfs vijf punten rijker. Een ongekende luxe.

Inmiddels is de euforie wel weer over. Wij zijn een beetje van slag. Behoorlijk zelfs. Want ons succesvolle spelconcept van de laatste weken is onderuit gehaald door het bestuurlijke blokverbod. Dus we zullen weer wat nieuws moeten verzinnen. En dat hebben we dit seizoen al zo vaak gedaan. Eerst ging het 1-5 systeem overboord, omdat de enige die een beetje fatsoenlijk van achter de driemeterlijn kan aanvallen door zijn hoef zakte. Medisch gezien was er weinig aan de hand. Maar ja, als je eenmaal dénkt dat je geblesseerd bent… Dus toen maar met twee opgooiers geprobeerd. En eerlijk is eerlijk, dat ging best aardig. Totdat onze tegenstanders zich op ons spelletje gingen instellen. En we potjes gingen verliezen. Dat leidde uiteraard tot een hoop frustratie aan onze kant. En dan gaan we praten hè… En niet echt positief. Tegen elkaar. Maar vooral tegen de scheidsrechters. En die geven dan kaarten. Veel kaarten. En dat leidt dan weer tot een hoop frustratie aan onze kant. En overgewicht vanwege alle taarten. En dan verliest het volleybal. Maar wij zijn niet voor één gat te vangen, dus we bedachten een nieuwe list: antigeluid. Zoals je weet is dat een geluid dat een ander geluid opheft door een  tegengestelde fase.

Zo’n tegenfase kan ontstaan door reflectie, maar ook met elektronica, hulpstoffen en een klankkast bewust gegenereerd worden. Daarmee kun je dan het originele geluid dempen, iets wat vooral bij lagere frequenties en monotone geluiden goed functioneert. Het was even zoeken hoe we één tegenfase konden vinden voor het gemopper van Nub, het geklaag van Daan en het gezucht van Kroes, maar we ontdekten die in de combinatie van geïmpregneerde houten blokjes en circa 40 jaar oude hardboard platen, ofwel: blokjes tegen de tribune. Wat een uitvinding! Scheidsrechters zagen onze lippen bewegen, maar hoorden geen enkele kritische noot. En hielden dus de kaarten op zak. Behalve als we weer eens aan het net trokken, want de kunst van het ‘antibeeld’ hebben we nog niet onder de knie. Bijkomend voordeel was overigens dat wij in de time-outs ook alleen Peter’s lippen zagen bewegen en vervolgens gewoon onze eigenwijze gang konden gaan. Klein puntje van aandacht was wel dat tegengeluid alleen nodig is als het oorspronkelijke geluid gedempt moet worden. Maar omdat we meer en meer potjes wonnen bleef ons eigen gemekker achterwege. En wat overbleef was de takkeherrie van die blokjes. Met het recente besluit van het bestuur om dat te verbieden is dat nu ook ten einde en zijn we weer terug bij af. Ingewikkeld verhaal he?

Nou ja, lang verhaal kort, we mogen blij zijn dat we inmiddels de trotse eigenaars van ruim 40 punten zijn en daarmee een kansje op handhaving houden. De komende weken zullen we iets anders moeten verzinnen om wedstrijden te blijven winnen. Peter had de boodschap van het bestuur niet helemaal goed begrepen en heeft ons de hele afgelopen week laten trainen op spelen zonder blok(jes). Hoewel sommigen van ons dat al jaren doen, bleek het geen succes. Dan moet je namelijk heel erg goed kunnen verdedigen. And that’s not our cup of tea… Gelukkig spelen we pas 25 maart weer een wedstrijd van enig belang: thuis tegen Keistad. Die hebben altijd een trommelaar op de tribune. Dat lijkt ons ook wel wat, dus de komende anderhalve week gaan we op zoek naar officieel slagwerk, aangevuld met hier en daar een toeter of ratel. Mocht je iemand kennen die wat van dat materiaal te geef, te leen of te koop heeft, let us know!!!