Hey Marieke,

Nounounou, wat een hectiek allemaal zeg!! Ik snap heel goed dat jullie geschrokken zijn van de klimatologische omstandigheden in de Taltar. Maar jouw reactie lijkt me toch wat overtrokken. En niet echt aardig richting onze geliefde zustervereniging waarmee we een paar jaar terug bijna nog gefuseerd waren. Het spreekt toch vanzelf dat een coach graag wil winnen?? Zeker van jullie, want jullie zijn bijna koploper in de promotieklasse. En Blauw Wit speelt bij jullie in, omdat ze vorig jaar nét de pd-wedstrijden niet gehaald hebben. Want die mocht Dames 1 spelen. En die wonnen. Maar trokken zich terug. Op het allerlaatste moment. Waardoor geen enkel EVV-team mag promoveren. Maar Blauw Wit dus eigenlijk ook geflikt is. Jullie  zitten dus samen in hetzelfde schuitje. Als je er zo over denkt, schept dat toch een heel andere band, he? En is de houding van de Oldebroekse coach best begrijpelijk. En trouwens, je mag je handen dicht knijpen met een gelijkspel in Oldebroek, hoor. Ik heb daar nog nooit gewonnen, voor zover ik me herinner. Goed dus, dat ik er niet bij was!

Anyway, je verhaal zet me wel aan het denken over de enorme variëteit aan coaches die het volleybal rijk is. En dan bedoel ik niet zozeer de manier van coachen tijdens de wedstrijd (wild tierend of heel ingetogen), maar meer de wijze waarop men achteraf verslag doet van een wedstrijd. Liefst van een verloren wedstrijd. Daar is onze  goedbedoelde woorden-heen-en-weer-schuiverij uiteraard niets bij. Maar goed, wij hebben dan ook geen verstand van volleybal. Nou ja, ik niet in ieder geval.

Ik zie een aantal categorieën schrijvende coaches. Zo heb je de ‘afschuivers’. Hun verhaal komt er kortweg op neer dat de tactiek klopte, maar dat de uitvoering naadje-pet was. Soms wijzen ze dan op mentale tekortkomingen van hun eigen ploeg, maar meestal heeft de scheids het gedaan. Of de vlaggers. Of de zaal. Of allemaal tegelijk. Een andere categorie zijn de ‘motivators’. Die proberen al in het wedstrijdverslag voor het plaatselijke sufferdje zichzelf en het team moed in te praten voor de volgende wedstrijd. Gaat meestal gepaard met een verwijzing naar de (lage) plaats op de ranglijst van de komende tegenstander en de voorliggende trainingsweek die veel zal opleveren. Of naar behaalde (positieve) resultaten uit het verleden. Na een gewonnen wedstrijd werkt dit uiteraard weer andersom. Dan waarschuwt de motivator voor onderschatting en wordt een door de komende tegenstander net ondergane afstraffing niet uitgelegd als een gebrek aan kwaliteit, maar als een enorme motivatiebron voor een topprestatie tegen de eigen ploeg. Een bijzonder sympathieke categorie vind ik zelf de ‘verstoppers’. Je kent ze wel, als ze verliezen is het logisch en helemaal niet erg, want hun team is jong, net gepromoveerd, met allemaal spelers uit eigen jeugdopleiding, die een leerproces meemaken  Maar als ze aan de goede kant van de score staan is sprake van een professioneel uitgespeelde wedstrijd en een zakelijke overwinning die eigenlijk een beloning is voor het uitgekiende opleidingsbeleid van de club. Maar de allermooiste blijft toch wel de ‘zelf-citeerder’. Een uitstervend ras helaas, maar af en toe tref je er nog eentje. Die schrijft dan in zijn zelfgeschreven stukje: “We speelden niet goed, een te hoge foutenlast zorgde ervoor dat we niet in ons spel kwamen. De tegenstander speelde niet bijzonder maar wel stabiel, we hebben ze elke set zelf in het zadel geholpen” verwoordde coach X zijn teleurstelling. En daaronder als bronvermelding: wedstrijdverslag door coach X. Hilarisch!!

Maar goed ik dwaal af. Ik moet nog iets roepen over de wedstrijd tegen Donitas, anders moet ik twee euro in de pot doen. Dat was best een lastig potje. De tactiek klopte aardig, maar de uitvoering was niet best helaas. Vooral van de buitenaanvallers. En de scheidsrechters werkten ook niet mee. Dus laten we ’t maar zien als een goede wake-up call voor de wedstrijd tegen Orion. Die zullen tegen ons wel wat recht willen zetten, vrees ik, want die hebben zelfs met 4-0 op de kont gehad van de studenten. Door alle blessures moeten we ’t ook met een beperkte selectie doen. Maar wel leuk om te zien hoe de tieners uit eigen kweek in de ploeg zich staande houden op eerste divisie niveau. Die gaan echt groeien in de tweede helft van het seizoen! Of, zoals onze aanvoerder sprak: ‘Je ziet dat onze middenspelers deze wedstrijd dominant waren. Als we nou ook aan de buitenkant nog een puntje gaan scoren of tegenhouden, dan wil ik het nog wel eens zien’. Overigens heeft Donitas zelf ook wel aardig gespeeld.

De vraag is nu hoe wij ons eigen spel na drie nederlagen op rij in vredesnaam weer op het gewenste niveau kunnen krijgen. Daar is meer voor nodig dan een beetje action typing of mental coaching. Er moet getraind worden! Hard getraind. En daarvoor hebben wij de afgelopen weken dankbaar gebruik gemaakt van een nieuw ontwikkeld platform voor de volleybaltrainer: VolleybalXL.nl! Een prachtig online medium met oefenvormen in woord en beeld voor de verschillende onderdelen van het volleybal.  En die beelden zijn niet zomaar plaatjes ofzo. Nee, een ervaren trainer/coach demonstreert de oefeningen op sympathieke wijze met behulp van een selectie van talentvolle volleyballers. Een echte must-see voor de fanatieke volleyballer. Wij hebben vooral veel plezier beleefd aan de ‘sushi’ en de ‘ja-knikker’. Misschien is dit ook wel iets voor jullie?

Ik wil je wel vragen om een beetje prudent met het materiaal om te gaan. Formeel hebben we namelijk toestemming nodig om dit filmpje te publiceren en die hebben we niet. Aan de andere kant, wie zou er nou zo kinderachtig zijn om over auteursrecht etc te gaan klagen? En mocht het toch gebeuren, dan halen we het er wel weer af…