Hey Marieke,

Het is volbracht hoor! Na 50 jaar zonder ook maar 1 set te hebben gewonnen in Wageningen braken we vorige week zaterdag rond 19:00 uur dan eindelijk de ban. Met 20-25 zetten we Scylla eenvoudig opzij. En alwéér vormde een uitgekiend tactisch plan de basis voor dit succes. Onze hele trainingsweek had in het teken gestaan van operatie “Zand” en de uitvoering op zaterdag was dan ook nagenoeg perfect. Operatie “Zand”? Ja, operatie “Zand”. Harry had gaandeweg de competitie de indruk gekregen dat wij de uitwedstrijd tegen Scylla al hadden afgeschreven. En niet alleen wij. Sponsorcommissie en manager hadden een weekendje weg belegd (en niet in Wageningen), Alie kondigde aan ’t Huiken bij gebrek aan overwinningsbier al om 17:00 u te zullen sluiten en Cedr besloot om een weekje te gaan snowboarden. Dus vond Harry dat het tijd werd om alles eens helemaal ánders aan te pakken. Veel te vroeg verzamelen, koffie en taart in ’t Huiken in plaats van in de kolkende Vlinder en een fors aangepast speelplan voor de eerste tien punten. Alles om maar niet te denken aan ons treurige track record tegen Scylla: Operatie “Zand”. En die werkte als een tierelier!! We hebben er geen moment aan gedacht. We hebben zelfs helemaal niet aan Scylla gedacht. Sterker nog: we zijn zaterdag geen seconde met volleybal bezig geweest. Een bevrijdende ervaring. Waar we de afgelopen jaren na een punt of vijf vol van de stress in het veld stonden, luidde de afspraak dat we nu pas ná het tiende punt los mochten (voor die tijd zouden we alleen een beetje over mid pielen). Met blij gemoed stonden we trappelend te wachten tot het zover was. Toen de Wageningse spelverdeler op 9-0 zijn zoveelste opslag losliet gingen aan onze kant dan ook alle armen juichend de lucht in. Nog vóórdat duidelijk werd dat die deze keer buiten de lijnen ging belanden. Zoals afgesproken lobde Henrico de daaropvolgende service met een prachtige boog midden tussen de verbouwereerde blauwe brigade. De verbijstering over het ongebroken goede humeur van de Elburgse prutsers gooide geheel volgens verwachting zand in de Wageningse machine en al snel lagen we met z’n zessen op de grond om onze eerste ace van de competitie op gepaste wijze te vieren. Op 12-12 was het weer gelijk en daarna “erop en erover”. Met de historische setzege tot gevolg!

De euforie was groot en kostte ons helaas set 2 en 3. Maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Ook de vierde set was zelfs weer voor ons: 26-28. Er volgde dus nog een onverwacht toetje. Harry wees ons erop dat we in de vierde set vanaf 17-21 het lijntje wel wat érg lang hadden laten vieren. Hij drukte ons op het hart om weer volgens het afgesproken strijdplan te gaan spelen. Zo gezegd, zo gedaan. We lieten Scylla lekker volleyballen en op 8-2 meenden we genoeg zand te hebben gestrooid om de wedstrijd weer keurig naar ons toe te trekken. Helaas bleek dit setje maar tot 15 punten te gaan en kwam onze spectaculaire comeback net te laat om de achterstand helemaal goed te maken: 15-4. Jammer jammer. Maar goed, we hebben zelf wel lekker gespeeld.

Vanavond spelen we thuis tegen Alterno. Goeie ploeg, dus we zullen het weer van rommelen moeten hebben. Tot later!!