De wedstrijd van afgelopen zaterdag ging volgens de Nevobo om de punten, maar kende voor ons toch nadrukkelijk andere sentimenten. Voor minimaal een half jaar namen we zaterdag namelijk afscheid van een paar fijne teamspelers, die zich al jarenlang nooit te beroerd toonden om het vuurtje nog eens op te stoken als een wedstrijd in gezapigheid dreigde te vervallen. IJzervreters die elke bal bewonderenswaardig hard en hoog rammen en daarbij het risico op een foutje hier en daar op de koop toe nemen. Mannen van staal met verfijnd balgevoel en een superieur spelinzicht, helaas net te vaak geplaagd door blessureleed om de zoete smaak van het kampioenschap in de eerste divisie te proeven.

Hoewel we ons gezien de wederom penibele stand op de ranglijst hadden voorgenomen om de wedstrijd geconcentreerd – ja zelfs met enige focus – in te gaan, kreeg gedurende de match het naderende afscheid greep op ons gemoed. Zozeer zelfs, dat we in de vijfde set niet veel verder kwamen dan weemoedig zwaaien naar de overkant, begeleid door de melancholische klanken van het Elburger slagwerk.

Wat zullen we jullie de komende periode missen, kerels van Keistad! Hou je haaks en hopelijk tot volgend seizoen!!

PS1 Volgend jaar wel even serieus omgaan met de opslag van de Talenten van de Week. Dan doen wij dat ook weer met jullie services…

PS2 Fijn dat het niet alleen een gezellige wedstrijd was, maar dat de volleybalprutsers van EVV mede door de steun van Annelien en Neomi ook eindelijk weer eens gewonnen hebben.