Hey Marieke,

Laat ik dan ook maar weer eens een stukje tikken. Daar stond het hoofd de laatste weken niet zo naar. Dat had minder met de uitslagen te maken dan met de malheur buiten het veld. Maar goed, om niet beticht te worden van slecht verliezerschap zullen we alle wedstrijden sinds het laatste stukje maar even doornemen.

Eind maart uit tegen Scylla: 4-0 verloren. Terecht. Enige hoogtepunt was het optreden van de lieftallige Amerikaanse hardhitter Annie Cook van Scylla D1 als lijnrechter. Een verbeterde uitvoering van Mathilde Hissink. Daar gaat de Nevobo nog veel plezier aan beleven!

Begin april thuis tegen Keistad: 0-4 verloren. Volkomen terecht. Dit keer twee hoogtepunten. Ten eerste het spel van Keistad in de sets 2, 3 en 4. Wat zijn die goed zeg; we hebben er met bewondering naar gekeken! Waarom de Nevobo-voorspeller denkt dat wij de uitwedstrijd van ze gaan winnen is voor iedereen een raadsel. Maar het belangrijkste hoogtepunt was natuurlijk de opkomst van zoveel publiek voor deze bijzondere wedstrijd en het kippenvel tijdens de minuut stilte voor Marten vooraf. Allen – inclusief onze Amersfoortse vrienden – bedankt!!

En dan vorige week thuis tegen Apollo. Onder verwijzing naar de beide 4-0 nederlagen had de Nevobo geweigerd om ons puntentotaal te laten groeien, terwijl andere ploegen wel bijtelling hadden gekregen. De stand op de ranglijst zat daardoor inmiddels tegen het spannende aan. Sterker nog: de kans op gedwongen afdalen naar de onderbond was opeens levensgroot geworden! Dan wil je natuurlijk met je beste team verschijnen. Omdat Reinder verplichtingen had op een buitenlands strand vroegen we de Nevobo om onze wedstrijd te verplaatsen. Daar wilde de bond echter niets van weten. De opstelling van de beleidsmakers in Nieuwegein is opmerkelijk te noemen. Kennelijk worden opleidende clubs niet gesteund in hun aanpak. Hopelijk geeft dit wat stof tot nadenken aldaar. Maar goed, alleen extreem zielige mensen klagen daarover, dus met blij gemoed ontvingen we de vrolijke Tukkers uit Borne. Van de uitwedstrijd herinnerden we ons heel veel service- en aanvalsgeweld en een uitstekende dj tijdens de wedstrijd. Omdat het zo gezellig was hier nog even het onvergetelijke Mariah Carey momentje:

En natuurlijk waren we onze 1-3 zege ook nog niet vergeten. Als goed gastheer zetten we onze geluidsboxen voor de wedstrijd net iets harder en hengelden we de eerste rally’s binnen. Totdat zich op 5-5 in de eerste set een bizar incident voordeed. Onderweg naar de kleedkamer om onze kostbare watervoorraad aan te vullen ging de altijd dienstbare Cedric vlak vóór de spelersbank van de tegenstander hard onderuit: head first. Consternatie alom!! Was hier sprake van een lafhartige Twentse tackle? En zo ja, door wie? Of probeerde Cedric op listige wijze verwarring (en vocht) te zaaien bij de tegenstander? Er werd zelfs geopperd dat de jonge spelverdeler geen water, maar alcoholhoudend vocht in zijn bidon had. Bewezen is dat tot nog toe echter niet… Ook de videobeelden geven geen uitsluitsel, want juist deze scène is door coach Gaillard (bewust?) buiten de beschikbaar gestelde analyse gehouden. Hetgeen weer aanleiding is voor geruchten over een doelbewust complot tussen coach en speler. Nog ingewikkelder werd het toen de onberispelijk leidende tweede arbiter Kloppers vanaf dat moment vijf keer achter elkaar de spelverdeler van Apollo affloot voor voetfout. Had de leidsman eerder iets gezien wat verder iedereen was ontgaan? En wilde hij op deze manier corrigerend optreden. Wij zijn er nog steeds niet achter. Feit is dat – terwijl wij ons afvroegen wat er nu precies aan de hand was – Apollo was beginnen te volleyballen. De eerste set konden we nog net binnen halen, maar in sets twee en drie sloegen de Bornse bommen kraters bij ons in het veld. Vooral hun diagonaal was niet te stoppen. De hoop op een overwinning zonk in de schoenen, maar het publiek leek er nog vertrouwen in te hebben. Want het lawaai vanaf de tribune bleef maar boven de toegestane decibelhoogte. Super!! Waar die trommels, houten blokjes en dameskoortjes al niet goed voor zijn… Bij een achterstand van 12-15 in de vierde – en waarschijnlijk laatste – set ging de set-up weer voor een driemeteraanval naar de niet te stoppen nummer 2 van Apollo. Rik deed vast zijn hand omhoog om ergens tegen te protesteren, maar kreeg de bal er met geweld tegenaan geslagen. Waarna die met een mooie boog bij Apollo op de grond belandde. Nog fraaier was de boog van de oude Straatman zelf, die met hoog geheven armen op zijn knieën zonk alsof hij zojuist met een touché-bal een belangrijke p/d-wedstrijd in Dieren in zijn voordeel had beslist. Tegen zoveel wereldvreemdheid waren zelfs de nuchtere Tukkers niet bestand en voor we het wisten waren we erop en erover: 28-26 (dat we in de tussentijd nog een matchpoint tegen hebben gehad, ontdekten we pas op dinsdag op het wedstrijdformulier…).

Op naar de vijfde set. En dat was ook weer geen eitje. Apollo verdedigde alles wat wij over het net brachten; zelfs als we dat bovenhands deden. Omdat Remco bij zijn libero-debuut in de eerste divisie weigerde om ballen op de grond te laten stuiteren, wisten we ons toch naar matchpoint op 14-13 te worstelen. Voor Peter het sein om Matthias erin te brengen voor Rik. We konden het punt niet maken, maar na weer een matchpoint tegen (14-15), zette Matthias ons eigenhandig op 16-15. Een nieuwe kans! En tijd voor een nieuw incident! Zonder blikken of blozen stapte Rik vanaf de bank naar de wedstrijdtafel en kondigde aan dat hij erin gewisseld moest worden (‘9 voor 3, scheids! En rap een beetje!!’). Toen de teleurgestelde Matthias verhaal probeerde te halen bij Peter, moest deze bekennen dat er sprake was van totale anarchie. Hij had Rik er helemaal niet in willen zetten… De andere wisselspelers waren verbijsterd. Hoewel Peter hem probeerde tegen te houden, deed ook Cedric meteen zijn jasje uit en beende naar de wedstrijdtafel. Helaas ging hij wederom languit voordat hij zich daar kon melden. Apollo was vanzelfsprekend afgeleid. Te midden van alle consternatie slingerde Wouter de bal intussen richting het sprietje, waar Rik onverstoorbaar met zijn linkerklauw de wedstrijd beëindigde. Tot ieders verbijstering hadden we Apollo dankzij een onvervalste stukje theater op de knieën gekregen. Omdat het zo onterecht was hebben we er maar een lange nazit van gemaakt, voor een groot deel samen met de sympathieke tegenstanders, die het onrecht (en de consumpties) bewonderenswaardig snel wisten te verwerken.

Nou Marieke, je begrijpt inmiddels de moraal van dit verhaal: je moet het belang van een trainer/coach niet overschatten. Alles wat je nodig hebt is genoeg spelers met een gezonde dosis zelfvertrouwen, zelfoverschatting of bord-voor-de-kop. Of alle drie tegelijk. Dan komt de rest wel goed. Mochten jullie nou toch met die biertjes verlegen blijven zitten, dan hou ik me uiteraard aanbevolen…