De mannen van Heren 1
mochten zaterdag aantreden voor de lastige uitwedstrijd tegen Spiker in
Eerbeek. Hoewel we thuis met 4-0 van de geel-blauwen hadden we gewonnen, wist
iedereen dat we vol aan de bak moesten. Vooraf werden herinneringen opgehaald
aan de spannende laatste uitwedstrijd tegen Spiker, op 15 januari 2011 in de promotieklasse.
In het wedstrijd verslag werd die destijds als volgt beschreven:

“De eerste twee sets werden de mannen uit Elburg overklast met service
geweld aan de zijde van Eerbeek. Met 25-23 en 25-17 gingen de sets naar
Eerbeek. Zou EVV dan toch niet de koppositie pakken? De derde set leek EVV de
service wat meer onder controle te krijgen en dat zag je ook gelijk aan de
stand. EVV stond de gehele set een aantal punten voor. De set werd toch nog
spannend maar wel verdiend binnengeslagen: 25-22. Dat was ook gelijk het einde
van Spiker uit Eerbeek. De vierde set werd Spiker weggeslagen met 25-13 en de
laatste met 15-3 en daarmee een mooie overwinning voor EVV uit Elburg!!”.

Hoe was het ook alweer met
die ezels en die stenen? De wedstrijd van afgelopen zaterdag werd – op de
setstanden na – een exacte kopie. Spiker scoorde het ene na het andere directe
punt met de service. Het leek bijna een clinic! In onze ijver om de wedstrijd
te kantelen, haalden we fratsen uit die ons spelsysteem juist nog verder
ontregelden. Kortom, een treurige eerste set, hoewel de 25-22 stand achteraf
draaglijk lijkt. Ook in de tweede set stonden we continu onder druk. Nu hadden
we zelf echter ook een aantal goeie service- en blokseries, waardoor we aan konden
klampen. Helaas konden we het aan het eind niet afmaken. Weer 25-22 en 2-0
achter. Zou het dan helemaal mis gaan? Nee, ook in de volgende sets herhaalde
de geschiedenis zich. Met hard werken, drie man in de pass en een uitstekend
ingevallen Sjoerd lukte het ons de geel-blauwe storm te luwen.  Het spel was nog steeds niet super, maar als
je ziet dat zelfs Henrico duikt, weet je dat de koppen de goede kant op staan. Gesteund
door de E.V.V.-supporters op de tribune, eindigden ook set drie en vier zwaarbevochten
in 25-22. Maar nu voor ons! Vol adrenaline gingen we set vijf in. Daarin namen
we een snelle voorsprong, die we niet meer weggaven. 15-9 en toch nog drie
punten!

Na een heerlijke douche
(lekker harde straal, maar wel steenkoud) en het overbrengen van de welgemeende felicitaties aan het 1e damesteam van Spiker dat net kampioen geworden was, waren we uiteraard teleurgesteld over
de verliespunten, maar overheerste het gevoel dat we goed weggekomen waren. Sommige
spelers vroegen zich af of onze matige passing te maken had met de blauw-rode
wedstrijdbal, duidelijk niet gesponsord door restaurant De Herberg. Ook werden
zorgen geuit over het afschaffen van de bovenhandse servicepass komend seizoen.
Er zijn wel wat alternatieve technieken voorgesteld, maar of we die ooit in de vingers
krijgen??? Een troost: als de geschiedenis zich echt herhaalt, komen we de service van Spiker
minimaal één seizoen lang niet tegen…

Komende zaterdag spelen we
onze laatste thuiswedstrijd in ’t Huiken. Dan krijgen we de reserves van
Alterno op bezoek, net als Spiker een ploeg die veilig staat en vrijuit kan
spelen. In Apeldoorn sleepten we in een sfeervolle ambiance met veel moeite een
3-2 overwinning uit het vuur. Als voorafje voor het eindfeest hopen we dat
sfeertje zaterdag ook in ’t Huiken te hebben. We kunnen alle steun vanaf de tribune gebruiken om
de punten te pakken! En mochten dat er vier of meer worden, dan slaat de Saturday Night Fever helemaal toe…